Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Sułkowska-Janowska M.

1 2016

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: performativity

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Performer odpowiedzialny. Veto dla licentiae poeticae – sztuka jako polityka

Sułkowska-Janowska M.

Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska

2016

z. 95

491--501

Artykuł porusza kwestię społecznej odpowiedzialności artysty – przede wszystkim artysty performera. Performatywność jako taka pojawiła się w filozofii J. Austina, który jako pierwszy zauważył ontologicznie sprawczą moc niektórych typów wypowiedzi. Tę cechę – stwarzania określonej rzeczywistości – wykorzystują artyści działający w ramach szeroko rozumianej performance art: rezygnując z kreowania tradycyjnych artefaktów na rzecz – dosłownego – tworzenia ulotnych i efemerycznych mikroświatów nie mogą, jak się wydaje, już dłużej powoływać się na niepisaną acz obowiązującą przez setki lat zasadę licentia poetica. Tym samym performer, jak zauważa Jacques Ranciére, staje się niczym arystotelesowski polityk, a jego wypowiedzi mają nie tyle i nie tylko językową, ale przede wszystkim instytucjonalną i społeczną naturę.

The article focuses at the problem of social responsibility of an artist, first of all – a performer (performance artist). Performativity itself appeared in philosophy of J. Austin for whom a particular type of statements – i.e. performatives – have a causative power. This feature seems to be an essence of performance art. Performers namely, giving up the traditional creation of artefacts, begin creation of fleeting and ephemeral microworlds instead and thus they cannot just cite the old licentia poetica rule. For Jacques Ranciére any performer is like an Aristotelian politician and thus his/her statements are not only pure lingual but also institutional and social ones.