Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Alexander Fleming - odkrywca penicyliny

Michałkiewicz M.

Technologia Wody

|

2017

|

Nr 2 (52)

14--20

PL

Alexander Fleming urodził się6 maja 1881 r. w Lichfield (Szkocja). Po ukończeniu politechniki studiował medycynę w Szkole Medycznej przy szpitalu św. Marii w Londynie. Po skończeniu medycyny w 1906 r. rozpoczął badania w szpitalu św. Marii pod kierownictwem Sir Almroth’a Wright’a (1861-1947), wybitnego specjalisty od szczepionek. W 1928 roku otrzymał tytuł profesora bakteriologii na uniwersytecie w Londynie', a w 1948 r. nadano mu tytuł Emerytowanego Profesora Bakteriologii Uniwersytetu Londyńskiego. W 1921 r. odkrył w tkankach i wydzielinach istotną substancję, bakteriobójczą, którą nazwał lizozymem. W 1928 r. Alexander Fleming odkrył penicylinę, a w 1940 r. Howard Florey i Ernst Chain przystąpili do badań nad penicyliną i ustalili przyczynę jej nietrwałości. Wykorzystując nowe techniki chemiczne byli w stanie wyprodukować stężona, trwała i częściowo oczyszczona penicylinę, która zabijała liczne mikroorganizmy, a nie niszczyła komórek ustroju. A. Fleming, H. Florey i E. Chain wspólnie otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny w 1945 r. za .”odkrycie penicyliny i jej działanie lecznicze w różnych chorobach zakaźnych”. Fleming zmarł 11 marca 1955 roku i został pochowany w katedrze św. Pawła w Londynie.

EN

Alexander Fleming was born at Lochfield (Scot land), on August 6th, 1881. He excelled in school and entered St. Mary’s Hospital in London to study medicine. He qualified with distinction in 1906 and began research at St. Mary’s under Sir Almroth Wright, a pioneer in vaccine therapy. He was elected Professor of the School in 1928 and Emeritus Professor of bacteriology, University of London in 1948. In 1921, he discovered in tissues and secretions an important bacteriolytic substance which he named Lysozyme. In 1928 Alexander Fleming discovered penicillin. In 1940 Howard Florey and Ernst Chain began working with penicillin. Using new chemical techniques, they were able to produce a brown powder that kept its antibacterial power for longer than a few days. They experimented with the powder and found it to be safe. A. Fleming, H. Florey and E. Chain jointly received the Nobel Prize in Medicine in 1945 “for the discovery of penicillin and its curative effect in various infectious diseases”. Fleming died on March 11th in 1955 and is buried in St. Paul’s Cathedral.

2

Penicylina - pleśń która ratuje życie

Ubysz J., Tobiasz E.

Analit

|

2016

|

Nr 2

152--154

PL

Powszechnie wszystkim znana penicylina jest pierwszym antybiotykiem wyizolowanym z pleśni, Penicilium notatum, który zrewolucjonizował świat medycyny, ratując życia wielu osób. Choć już w 1897 r. prowadzono badania potwierdzające fakt istnienia substancji które mogą hamować rozwój bakterii, to dopiero Alexander Fleming w 1928 roku odkrył pierwszą w historii substancję, która zapoczątkowała epokę antybiotyków. Zastosowanie penicyliny do leczenia zakażeń ropnych wywołanych przez gronkowca złocistego stało się modelem nowoczesnej antybiotykoterapii jako najważniejszej metody zwalczania zakażeń wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze. Warto zaznaczyć, iż penicylina odegrała znaczącą rolę w trakcie II wojny światowej, gdzie wykorzystywana była w postaci zastrzyku lub calcium penicyliny przez lekarzy polowych jako środek antyseptyczny oraz do leczenia ciężkich przypadków takich jak: zgorzel gazowa, rany głowy, rany klatki piersiowej z uszkodzeniem narządów wewnętrznych oraz skomplikowane złamania ud. Uodparnianie się bakterii na penicyliny ze względu na ich powszechne stosowanie wymusiło pracę nad otrzymywaniem kolejnych antybiotyków. Obecnie penicyliny stanowią najstarszą oraz jedną z większych grup antybiotyków. Otrzymanie penicyliny jest niewątpliwym krokiem milowym. Jej odkrywcy otrzymali nagrodę Nobla w 1945 r.

3

Wytwarzanie penicyliny G przez Penicillium chrysogenum jako marker biodegradacji związków fosfonoorganicznych

Wieczorek D., Gołaszewska L., Lipok J.

Przemysł Chemiczny

|

2011

|

T. 90, nr 5

1061-1065

4

Fast determination of ultra trace amounts of residual proteins in penicillin based on the enhancement in Rayleight light scattering spectra of phenylfluorone-Mo(VI) complex

Du B., Wu D., Zhang H., Li Y., Wei Q., Li Z.

Chemia Analityczna

|

2005

|

Vol. 50, No. 4

795-806

EN

Determination of protein - phenylfluorone (PF)-Mo(VI) complex using Rayleigh light scattering (RLS) method in the presence of the OP emulsifier microemulsion has been performed. At pH = 2.72 the RLS spectrum of PF-Mo(VI) complex is enhanced in the presence of proteins. Such a behaviour was utilised in a new method for the quantitative determination of proteins. An OP emulsifier microemulsion was used in this determination to increase the sensitivity. Four proteins, including bovine serum albumin (BSA), human serum albumin (HSA), Lysozyme (Lys), and λ-globulin (λ - G) have been determined. The dynamic range for BSA was 0-80 ng mL-1 and the corresponding detection limit equaled 1.57 ng mL-1. The method is characterised by high sensitivity and simplicity, and provides results of satisfactory stability. It can be used for the determination of residual protein in penicillin samples. The relative standard deviations for the investigated proteins were less than 4.48%. and the recoveries were in the range of 96.35%-100.9%.

PL

Przeprowadzono oznaczanie kompleksu białko-fenylofluoren (PF)-Mo(VI) stosując metodę rezonansowego rozproszenia światła (RLS) w obecności emulgatora OP. W obecności białek, przy pH 2,72 widmo RLS kompleksu PF-Mo(VI) ulega wzmocnieniu. Właściwość tę wykorzystano w nowej metodzie ilościowego oznaczania białek. Dodanie emulgatora OP znacznie poprawiało czułość. Oznaczono w ten sposób cztery białka: albuminę wolową (BSA). albuminę ludzką (HSA). lizozym (Lys) i λ λ-globulinę. Zakres dynamiczny BSA wynosił 0-80 ng mL-1, a granica wykrywalności - 1,57 ng mL-1. Metoda charakteryzuje się wysoką czułością! prostotą oraz dobrą powtarzalnością wyników. Względne odchylenie standardowe oznaczanych białek było niższe od 4,48% a odzyski zawierały się w granicach 96,35-100,9%.

5

Frequency analysis of ictal EEG neocortical epileptic discharges in cats: comparison between potassium and penicillin induced seizures

Sobieszek A., Tarnecki R., Zalewska E.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2005

|

Vol. 25, no. 1

37-47

EN

Results of this research illustrate similarities as well as differences between patterns of the cortical EEG ictal discharges and their frequency spectra recorded in two experimental, animal models of epilepsy in cats. Localized bioelectric discharges were evoked in animals with permanently implanted electrodes either by local, subdural. epicortical application of penicillin or subdural perfusion of the parietal cortex with artificial cerebrospinal fluid (aCSF) with elevated concentration of potassium ions up to 16 mM/dcm3. Three classes of components were distinguished: low frequency surface negative spikes and surface positive waves with subsequent negativity, appearing at theta-delta frequencies (2-4 Hz), recorded in both experimental conditions and high frequency component in beta frequency range (13-35 Hz) recorded after administration of penicillin. A typical pattern of spike and slow wave complexes was characteristic for ictal discharges evoked by high potassium aCSF. High frequency "beta" component was observed after topical administration of penicillin and was preserved after administration of substances belonging to the two classes of potent antiepileptic drugs: barbiturates and benzodiazepines. The results provide experimental evidence linking disturbances of the neuronal potassium ion homeostasis in the cerebral cortex with the appearance of EEG spike and slow wave pattern characteristic for absence epilepsy.

6

Stereokontrolowana synteza tlenowych analogów penicylin i cefalosporyn

Łysek R., Furman B., Borsuk K., Chmielewski M.

Wiadomości Chemiczne

|

2003

|

[Z] 57, 5-6

391--433

EN

Synthesis of oxacephalotin and oxacephamandol which are more active then natural, containing sulfur congeners, and isolation of clavulanic acid, a patent inhibitor of (3-lactamase enzymes, directed attention of academic and industrial laboratories to the synthesis of oxygen analogs of penicillins and cephalosporins. The present review directs attention to the stereocontrol of a desired configuration in the formation of the bridgehead carbon atom. Five possible methods leading to basic skeletons of the title compounds are discussed (Scheme 1). Three of them involve nucleophilic substitution at C-4 of the azetidin-2-ones performed as inter or intramolccular process, and two of them involve cycloaddition reactions between ketenes and iminoethers, or between vinyl ethers and isocyanates. Owing to the general application stereospecificity, and high asymmetric induction, the last method seems to be most advantageous. The weak point of the nucleophilic substitution methodology is that a nuclcophilc enters 3-substituted azetidin-2-one ring preferentially anti to the existing substituent or if there is no substitutent at C-3, stereoselectivity in generation of a new stereogcnic center at C-4 is low. All methods arc illustrated by examples taken from the literature.