Rok 2023 może być uznany za 220 rocznicę narodzin przemysłu papierniczego. Uważa się, że ten przełomowy moment miał miejsce w czasie uruchomienia, na początku XIX w., pierwszej maszyny papierniczej, która wytwarzała ciągłą wstęgę papieru.
Kolejny rok zazwyczaj traktuje się jako nowe otwarcie i zawsze niesie to ze sobą mnóstwo pytań, nadziei i wątpliwości. Każda branża, każde przedsiębiorstwo i każdy z nas zastanawia się, podsumowuje miniony rok i zadaje sobie pytanie, czy będzie lepiej. Ostatnie dwa lata były dla przemysłu sporym wyzwaniem, co głównie wynikało z sytuacji epidemiologicznej na całym świecie. Wirus Covid-19 wprowadził sporo zamieszania na światowym rynku i przyczynił się do zachwiania gospodarki. Mimo to, wszystkie gałęzie przemysłu mocno walczyły o przetrwanie tego trudnego okresu. Jednym udało się to z większym sukcesem, a innym już nieco gorzej. Jednak wysiłki ponoszone przez poszczególne branże przyniosły jakiś efekt. Jak podaje Krajowa Izba Gospodarcza (KIG), biorąc pod uwagę wskaźniki makroekonomiczne widać, że mimo trudnej sytuacji rok 2021 okazał się lepszy niż pierwszy rok pandemii, czyli 2020. Dane o produkcji, eksporcie czy sprzedaży za ostatni okres są dość pomyślne, a PKB w 2021 r. – według szacunków KIG – wzrósł o 5,7%. Czy to oznacza sukces i radość przedsiębiorców? Niestety, nie do końca. Owszem, taka informacja jest pozytywna, należy jednak zachować racjonalne myślenie, bo pandemia nadal trwa, a wirus Covid-19 nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Przedsiębiorcy doskonale zdają sobie z tego sprawę.
Co z popytem na papiery graficzne? Sytuacji sektora papierów graficznych poświęcono kilka artykułów na łamach „Przeglądu Papierniczego” [4, 5]. W tym numerze (patrz str. 518) zasugerowano krótkotrwały wzrost popytu na papiery graficzne wskutek ożywienia gospodarczego i złagodzenia ograniczeń związanych z pandemią. Jak podano, amerykańska korporacja Domtar poinformowała niedawno o planach ponownego uruchomienia swoich zakładów Ashdown. Oczekuje się, że papiernia wznowi pełną działalność w styczniu 2022 r. i wprowadzi na rynek ok. 185 tys. ton niepowlekanych papierów bezdrzewnych w arkuszach.
To kolejna publikacja prezentująca zagadnienia omawiane na konferencji „Valmet Customer Days 2021” [1, 2]. W panelu dyskusyjnym dotyczącym bibułki tissue wiele uwagi poświęcono kondycji branży i możliwości jej rozwoju w najbliższych latach. Omówiono skuteczne rozwiązania ograniczające emisję dwutlenku węgla do atmosfery, powstającą podczas produkcji papieru.
Wprowadzeniem do tematu będą zagadnienia związane z pojęciem art brandingu, którego ideą jest budowanie relacji między sztuką a biznesem [5]. Spróbujmy odnieść je do tworzenia kolekcji sztuki papieru i zastanowić się czy branża papiernicza widzi w tym działaniu nowe możliwości kreowania własnego wizerunku?
W czerwcu br. Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii (obecnie Ministerstwo Rozwoju i Technologii) przedstawiło „Politykę Przemysłową Polski” – dokument, na który krajowe sektory przemysłowe czekały już od dawna.
Every year, a large amount of mineral processing wastewater is discharged from various industries into the environment which is considered a challenging task not only because of its large volume, but more importantly, its hazardous components, while its reuse as feedwater without proper treatments causes great harm to the final product of these industries. Cost-effective methods are required to treat a wide range of industrial wastewater in a diverse range of conditions. In this study, a combined hydrocyclone-electrocoagulation system is tried to treat the wastewater for industries with high water consumption and high pollutants such as paper industry, iron and metal forming industry, and marble industry. The effects of the hydrocyclone operational parameters, such as feed inlet pressure and diameter, vortex finder diameter, apex diameter, and feed solids content, were investigated. In the case, wastewater of paper industry, the following optimum conditions (P = 4.5 bar, !" = 15.8 mm, !# = 6 mm, !$ = 4 mm and %& = 2.3%) were achieved. An overflow of about 90.58% water recovery and 21.45% solid at 75.92% separation efficiency was obtained. The results showed that the hydrocycloneelectrocoagulation treatment has efficiently treated the three different types of industrial wastewater. The chemical oxygen demand (COD), biochemical oxygen demand (BOD), total solid (TS), total suspended solids (TSS), colour and turbidity, were reduced sharply and met the effluent discharge or reuse standards. Also, compared with the hydrocyclone-treated wastewater, the hydrocyloneelectrocoagulationtreated wastewater was found to be more enhanced.
Od wielu tygodni gorącym tematem na całym świecie jest pandemia Covid-19. Przykre i niebezpieczne są jej konsekwencje dla codziennego życia, swobody przemieszczania się, zatrudnienia, działalności i płynności przedsiębiorstw. Ucierpi także globalna gospodarka, która wkracza niewątpliwie w okres recesji, choć trudno oszacować, jak głębokie będzie pogorszenie koniunktury. Covid-19 będzie miał jednak wyraźnie odmienne konsekwencje dla konsumentów tissue, zwłaszcza dla sektora AFH.
This study presents a customized root cause analysis approach to investigate the reasons, provide improvements measures for the cost overruns, and schedule slippage in papermachine-building projects. The proposed approach is an analytical-survey approach that uses both actual technical data and experts’ opinions. Various analysis tools are embedded in the approach including: data collection and clustering, interviews with experts, 5-Whys, Pareto charts, cause and effect diagram, and critical ratio control charts. The approach was implemented on seven projects obtained from a leading international paper machine supplier. As a result, it was found that the main causes behind cost and schedule deviations are products’ related; including technical accidents in the Press section, damaged parts, design issues, optimization of the machine and missing parts. Based on the results, prevention measures were perceived.
Wypełniacze mineralne są wykorzystywane głównie w produkcji papierów określanych łącznie jako drukowe i do pisania w celu poprawy ich właściwości optycznych i podatności na drukowanie. Ich podstawowym zadaniem jest zastąpienie części kosztownych włókien roślinnych (celulozowych) i przez to obniżenie kosztów produkcji papieru. Przez wiele lat jedyną metodą formowania papieru była metoda kwasowa, a surowcem dominującym w wypełnianiu papieru i tektury oraz ich powlekaniu pigmentowym był kaolin. Na początku lat 70. ubiegłego wieku w Europie Zachodniej stanowił on 80% stosowanych wypełniaczy i 94% – gatunków kryjących, a w USA – odpowiednio 92 i 96%. Wdrożenie nowych metod formowania papieru w środowisku obojętnym lub słabo zasadowym (alkalicznym) spowodowało znaczne ograniczenie stosowania kaolinu na rzecz konkurencyjnych cenowo pigmentów węglanowych: mielonego węglanu wapnia (GCC – Ground Calcium Carbonate) i strącanego węglanu wapnia (PCC – Precipitated Calcium Carbonate). Przyczynił się do tego również fakt postępującej autodestrukcji kwaśnych papierów produkcji maszynowej. W 2013 r. udział wypełniaczy węglanowych w łącznej światowej podaży osiągnął 83%, podczas gdy na kaolin przypadało 10%, a na talk – 7%. Artykuł omawia właściwości podstawowych wypełniaczy stosowanych w przemyśle papierniczym oraz powody ich wykorzystania w produkcji określonych gatunków papieru. Kaolin, ze względu na płytkowy pokrój ziaren jego głównego składnika mineralnego – kaolinitu, jest preferowany w wielokrotnym powlekaniu papieru. Za wyborem GCC przemawia jego cena i właściwości (zwłaszcza białość), podczas gdy PCC, dzięki możliwości modyfikacji kształtu i wielkości cząstek, służy jako wypełniacz w papierach niepowlekanych, w przypadku których kluczowe znaczenie ma jasność i nieprzezroczystość. Rozkład ziarnowy stanowi główną różnicę pomiędzy wypełniaczami węglanowymi PCC i GCC. Artykuł przedstawia także tendencje obserwowane w ostatnich kilkunastu latach na rynku papierniczym w Polsce. Należą do nich: rosnące zapotrzebowanie na papiery i tektury powlekane do produkcji opakowań, a także kurczące się zapotrzebowanie na papier gazetowy, co jest konsekwencją postępującej digitalizacji i cyfryzacji.
EN
Mineral fillers are mainly utilized in the production of printing and writing papers (P&W) to improve their optical features and their vulnerability to printing. With the high cost of pulp, the aim of their introduction has been to 102 increase mineral loading in paper and reduce the overall cost of production. For many years the only method of paper formation was acid technology, while the only raw material of choice for filling and coating paper and cardboard was kaolin (in the beginning of the 1970s it was 80% of fillers and 94% of coating grades used in Western Europe, while in the USA – 92% and 96%, respectively). The onset on new methods of acid-free (alkaline) paper forming caused a drastic reduction in the kaolin demand for cost-competitive calcium carbonate: GCC – Ground Calcium Carbonate) and PCC – Precipitated Calcium Carbonate. This also resulted from the progressive self-destruction of machine-made acid papers. In 2013, the share of calcium carbonate in the total production of fillers was 83%, while kaolin accounted for 10%, and talc – 7%. The article presents the parameters of principal mineral fillers for the paper industry and the main reasons why they are suitable for particular kinds of paper. Kaolin, due to the platy nature of its main mineral constituent – kaolinite, is preferred in multiple coating papers. The choice of GCC is beneficial because of its low price and properties (especially whiteness). PCC, due to the possibility of shape and particle size modification serves as filler in uncoated woodfree papers, the key features of which are expected to be lightness and opacity. Size distribution is the main difference between PCC and GCC. The article also presents tendencies observed over the last several years in the paper market in Poland, i.e. in a significant growth in coated paper and board for packaging, as well as the decreasing demand for newspaper, which is a consequence of progressive digitalization.
Opracowanie dotyczy przemysłu papierniczego na wschodnich obszarach II Rzeczypospolitej, które w 1945 r . nie znalazły się w granicach Polski. Według podziału administracyjnego z połowy lat 20. XX w., tereny te obejmowały województwa wschodnie (wileńskie, nowogrodzkie, wołyńskie i poleskie), część województw południowych (tarnopolskie, stanisławowskie i wschodnią część lwowskiego) oraz wschodnie rubieże województwa białostockiego, zaliczanego przed wojną do grupy województw centralnych.