W ostatnich latach można zauważyć tendencję, w ramach której system gospodarki przestrzennej jest zmieniany „sektorowo“. Zachowując dotychczasowe narzędzia planowania przestrzennego dodaje się nowe, dotyczące szczegółowej problematyki lub też do istniejących instytucji prawnych dodaje się przepisy różnicujące je w konkretnych przypadkach. Jednym z przykładów tych tendencji jest Ustawa z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (tzw. Ustawa krajobrazowa). Administracja publiczna, w tym przypadku organy samorządu terytorialnego, otrzymują więc nowe narzędzia gospodarowania przestrzenią. Taka tendencja jest zbieżna z dyskusją toczoną z perspektywy teorii zarządzania publicznego, w której pojawiają się głosy, że powodzenie reform jest uzależnione nie tylko od charakterystycznych dla współzarządzania (governance)1 interakcyjności i współzależności procesów rządzenia, ale i od funkcjonowania sprawnej i stabilnej administracji publicznej. To współczesne nawiązanie do myśli M. Webera jest nazywane neoweberyzmem.
EN
The aim of the article is to assess introduced by landscape instruments and rules from the perspective of selected methods of co-ordination – governance and neo-Weberianstate. An attempt was made to determine the extent to which the view of governance and neo-Weberian-state is, and what ultimately should be taken into account in the analyzed law regulations, which are part of the system of spatial planning system.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.