Wiercenie otworów w szkle jest operacją, która zawsze sprawiała najwięcej trudności. W porównaniu do procesu szlifowania była operacją trudniejszą. Aby przeszlifować krawędź szkła wystarczył naturalny kamień lub też piasek szklarski. Techniki wiercenia w drewnie i metalu nie miały tutaj szerokiego zastosowania z uwagi na strukturę materiału. Otwory wiercone przy pomocy tradycyjnych wierteł miały niezbyt estetyczny wygląd i wymagały maskowania. Ponadto obróbka cieplna szkła była utrudniona i wiązała się ze zwiększonym odpadem produkcyjnym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.