Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Berlińskie osiedla Onkel-Toms-Hütte i Am Fischtal jako odzwierciedlenie w budownictwie mieszkaniowym relacji między nurtem awangardowym a nurtem kontynuac i w architekturze Niemiec lat dwudziestych XX wieku

Trammer H.

Budownictwo i Architektura

|

2011

|

vol. 9, nr 2

87-111

PL

Powstałe w latach dwudziestych XX wieku tuż obok siebie berlińskie osiedla Onkel-Toms-Hütte i Am Fischtal razem stanowią przykłady współistnienia awangardowego i kontynuacyjnego nurtu w architekturze. Ukształtowanie osiedli, oraz architektury wzniesionych w nich budynków jest obrazem zarówno odmienności w poglądach między autorami obu osiedli, która dotyczyła głównie stosowania płaskich, bądź spadzistych dachów, jak i wzajemnego przenikania się wpływów. Oba osiedla pod wieloma względami mogą stanowić wzór do naśladowania. Szczególnie interesująco przedstawia się kwestia wpisania zieleni w przestrzeń osiedli, a także relacji pomiędzy przestrzenią publiczną i prywatną. Osiedle Onkel-Toms-Hütte stanowi interesujący przykład umiejscowienia w przestrzeni osiedla usług.

EN

Onkel-Toms-Hütte i Am Fischtal settlements had been built side by side in Berlin in the twenties of the twentieth century. Together they create the example of the coexistence of the avant-garde and continuation tendencies in architecture. The shape of the settlements and their architecture show both the differences in the opinions of their authors, mainly concerning using flat or steeped roofs, as well as influences coming in both directions. Both settlements create interesting reference in many fields. Especially interesting is the way of incorporation of green into the space of settlements and the relation between public and private space. The Onkel-Toms-Hütte is an interesting example of placing shopping in the settlement.

2

Zarys sytuacji budownictwa mieszkaniowego w Niemczech po I Wojnie Światowej ze szczególnym uwzględnieniem działalności berlińskiego towarzystwa mieszkaniowego GEHAG

Trammer H.

Budownictwo i Architektura

|

2010

|

vol. 7, nr 2

113-130

PL

Po I Wojnie Światowej z wielu względów wzrosła skala, występującego już wcześniej, problemu złych warunków mieszkaniowych. Artykuł przedstawia przegląd rozwiązań zarówno architektonicznych oraz urbanistycznych jak i prawnych oraz ekonomicznych stworzonych w Niemczech jako odpowiedź na problem mieszkaniowy, a także związane z nimi uwarunkowania. Bardziej szczegółowo omówiona jest działalność największej niemieckiej organizacji zajmującej się w dwudziestoleciu wojennym budowaniem zespołów mieszkaniowych – powstałego w 1924 roku towarzystwa GEHAG (Gemeinnützige Heimsstätten- Aktiengesellschaft = Towarzystwo Akcyjne Osiedli Społecznych).

EN

After the First World War many reasons caused the increase of the scale of the problem of the bad housing conditions. This text presents the overview of the solutions, from the field of architecture and town planning as well as from the field of law and economy, created in Germany as an answer for the housing problem. The circumstances connected with them are also presented. There is a more detailed presentation of the activity of the biggest german association acting in the field of erecting housing assemblies – the GEHAG society (Gemeinnützige Heimsstätten- Aktiengesellschaft = Join-Stock Society for Social Settlements).

3

Reformatorskie początki społecznych programów awangardy

Grzeszczuk-Brendel H.

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2008

|

T. 4, cz. A

47--61

PL

Awangardowe programy Karty Ateńskiej ogłoszonej w 1942 r., sformułowane prawie 10 lat wcześniej, operowały rewolucyjną retoryką zerwania z dotychczasową tradycją architektoniczną i urbanistyczną, która przyczyniła się do wadliwego rozwoju miast i powstania złej, fałszywej architektury. Idea mieszkania-maszyny może być potraktowana jako kulminacja postulatów funkcjonalizmu, prostoty, typizacji i standaryzacji, określających nową estetykę i nową pragmatykę architektury. Jako szczególnie nowatorskie podkreślano w teorii i praktyce awangardy podjęcie społecznej problematyki architektury, adresowanej do najuboższych warstw ludności. Skrajność programów awangardy stwarzała wrażenie, że postulowane idee nie nawiązują do wcześniejszych tradycji i otwierają absolutnie nowe horyzonty. Okazuje się jednak, że wiele tych haseł brzmi nie tylko podobnie, ale wręcz identycznie jak założenia reformatorskie, sformułowane i praktykowane na przełomie XIX/XX w. W związku z tym pojawia się pytanie o powinowactwa programowe reformy i awangardy, ale również o różnice w sferze społecznej, kryjące się za po- dobnymi sformułowaniami.

EN

Avant-garde programs of Athens Charter, announced in 1942, were created almost 10 years earlier and were using rhetoric of breaking with the existing architectural and urban tradition, which has contributed to defective development of cities and the formation of false, bad architecture. The idea of apartment-machine may be treated as a culmination of demands of functionalism, simplicity and standardization. These demands where defining a new aesthetics of pragmatism of architecture. Taking up a subject of architecture’s social issues (both in theory and practice), aimed at serving the poorest segments of the population, was stressed as particularly innovative. Extremes of avant-garde, created an impression that requested ideas do not correspond to earlier traditions and open absolutely new horizons. However, it appears, that many of these terms is not only similar, but even the same as reform assumptions, formulated and practiced at the turn of the nineteenth and twentieth century. In this context, the question arises: what are the affinity of reform and avant-garde, and what are differences, that hides behind similar formulas.

4

Wybrane zagadnienia urbanistyczne wielkich miast i osiedli mieszkaniowych w Zachodniej Europie od połowy XIX wieku do Drugiej Wojny Światowej

Kononowicz W.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2008

|

T. 53, z. 1

3-27

PL

Reakcja na stan dziewiętnastowiecznego miasta, zarówno w sferze teoretycznej jak i praktycznej przyjmowała rozmaite formy. Około połowy XIX wieku pojawiły się z jednej strony akty regulacji, czyli przebudowy istniejących miast, z drugiej zaś tworzenia podmiejskich osiedli w ramach ucieczki przed industrialnym molochem. Ostatnie dziesięciolecie dziewiętnastego wieku i pierwsze wieku dwudziestego - to okres przełomowy w urbanistyce europejskiej. Wtedy to dojrzał proces kształtowania się nowoczesnej myśli urbanistycznej, u której podstaw leżała integracja aspektów technicznych, społecznych, higienicznych i estetycznych w planowaniu miast. Ten etap, nazwany przez F. Choay "urbanizmem", a przez J. Posenera "Gesamtplanung", odnosił się do a-priori nowego porządku urbanistycznego, kwestionującego porządek dotychczasowy. Ważnym wydarzeniem był konkurs na rozbudowę Wielkiego Berlina (1910), którego wyniki na lata wytyczyły kierunki rozwoju wielkiego miasta. Źródła nowoczesnych przemian w urbanistyce sięgają głęboko w XIX wiek i wiążą się z teoriami myślicieli społecznych i politycznych, mających aspiracje całkowitej odbudowy społeczeństwa. Nowa myśl urbanistyczna ukształtowała się według dwóch przeciwstawnych nurtów: progresywnego i kulturalistycznego. Progresywny model z jego racjonalnością, standaryzacją, higieną, strefowaniem, zamanifestowany z początkiem XX wieku przez T. Garniera, kontynuowany był w projektach i realizacjach okresu międzywojennego, szczególnie przez Bauhaus, Le Corbusiera i racjonalnych architektów CIAM. To Garnier pierwszy podjął zagadnienia najmniejszego mieszkania, racjonalnych sposobów zabudowy oraz miasta funkcjonalnego, które w latach 1929-1933 stały się tematami kolejnych kongresów CIAM. Nurt kulturalistyczny natomiast nawiązywał do obrazu małego i zwartego miasta przedindustrialnego. Jego głównymi przedstawicielami byli C. Sitte i R. Unwin, a cechami kształtowania przestrzeni, malowniczość i asymetria. W nurt ten wpisał się model miasta -ogrodu, opublikowany w Anglii przez E. Howarda w końcu XIX wieku, rozpoczynający wielki ruch miast-ogrodów rozwijany przez wiele dziesięcioleci. Ten ruch mający faktycznie swe korzenie w podmiejskich osiedlach patronackich i rezydencjonalnych z połowy XIX wieku, kontynuowany był w koncepcjach rozbudowy miast metodą satelitów z okresu międzywojennego, jak również w realizacjach Nowych Miast w Anglii po drugiej wojnie światowej. W zależności od uwarunkowań politycznych, społecznych i gospodarczych ruch ten przyjmował różne zabarwienia. Np. w dobie kryzysu gospodarczego pod koniec Republiki Weimarskiej kiedy wzmogła się tendencja ucieczki z dużych miast na przedmieścia, prawie na miarę ruchu "miast-ogrodów", ucieczka ta była powrotem na żywicielską rolę, w ramach walki o przetrwanie. W okresie III Rzeszy natomiast stosowano zasady miasta-ogrodu jako skuteczną podbudowę nacjonalistycznej ideologii.

EN

Reactions to the state of the 19th century city, both in theoretical and practical areas, took various forms. On one hand, regulations were introduced around the mid 19th century, on the other hand, suburban residential estates were created tendency to escape from large industrial cities. The last decades of the 19th century and the first decades of the 20th century was a breakthrough period in European town-planning. At that time, the process of forming modern town-planning, based on the integration of technical, social, hygienic and aesthetic aspects, matured. This phase, named "urbanism", by F. Choay and "Gesamtplanung" by J. Posener, referred to an a-priori new town-planning order, questioning the current order. A vital event was the competition for the extension of Greater Berlin (1910), whose results set the direction of development of this large city for many years. The sources of modern changes to town-planning date back to the 19th century, related to theories of social and political thinkers with aspirations to completely reconstruct societies. The new town-planning concept was formed following two contrary trends: progressive and cultural. The progressive model, with its rationality, standardisation, hygiene and zoning, manifested at the beginning of the 20th century by T. Garnier, and continued in designs and executions of the inter-war period, in particular by Bauhaus, Le Corbusier and CIAM rational architects. Garnier was the first to tackle the issue of the smallest flat, rational development methods and the functional city, which in 1929-1933 became topics of the subsequent CIAM congresses. On the other hand, the cultural trend referred to the image of small and dense pre-industrial city. Its main representatives were C. Sitte and R. Unwin, whilst the forms of forming space included picturesqueness and asymmetry. This trend reflected the model of the garden-city, published in England by E. Howard at the end of the 19th century, which initiated a great garden-city movement developed over many decades. This movement, with its roots in suburban patronal colonies and residential estates from the mid 19th century, was continued in city extension concepts via the satellite method of the inter-war period, and also in the execution of New Towns in England after World War II. Depending on the political, social and economical conditions, this movement took various flavours. For example, during the economic crises of the Weimar Republic, when the tendency to escape from large cities to the suburbs increased almost on the scale of the garden-cities movement. This escape was a return to a subsistence plough-land as a struggle for survival. On the other hand, during the Third Reich, the garden-city principles were applied as an effective foundation of nationalistic ideology.

5

Problemy formirovania effektivnoj sistemy reorganizacii proizvodstvennych territorij

Arovenko S. M., Selkin D. M.

Budownictwo o Zoptymalizowanym Potencjale Energetycznym

|

2008

|

nr (5)

108--116

EN

The article presents the problems of effective forming of traditing estates.