Currently, it is impossible to imagine the repair and drilling of any well without the use of modern mobile equipment. With technological progress, not only new development technologies in the branch of field exploitation appear, but also new equipment with which oil and gas wells are repaired and reconstructed. Today, oil production is mainly carried out by the operation of wells without a pumping derrick, which makes it possible to sharply reduce the cost of metal and funds. Operations of downhole equipment lifting and tripping in a well are carried out using self-propelled mobile units representing tracked or wheeled transport vehicles on which a derrick (mast) with a winch, transmission and hoisting system is mounted. Lifting units are equipped with a mechanism for raising the mast to the working position and lowering it to the transport position. Installations with a lifting capacity of up to 32 tons inclusive are designed for lifting operations during routine underground repair of wells, whereas over 32 tons minimal lift capacity are required during major repairs and well development. The mobile unit is subjected to oscillatory movements both during transportation along unpaved, semi - destroyed, muddy and snow-covered roads to the well (for development, repair), and during well drilling. The frequency of the oscillating movement depends on the state of the uneven road. The unevenness of the road is expressed by spectral functions. In this case, both the chassis and the body of the mobile unit, as well as the technological equipment located on it, are subjected to oscillatory movements. As a result, technological equipment, as well as devices and equipment located on it, lose their accuracy, which leads to accidents both during drilling and during operation. Therefore, in order to minimize the influence of oscillatory movements on the operability of technological equipment, a technique was developed for technological equipment positioning on the chassis of a mobile unit at an optimal scheme according to the proposed method.
PL
Obecnie nie można sobie wyobrazić naprawy i wiercenia otworów bez nowoczesnego sprzętu. Wraz z postępem technologicznym następuje nie tylko rozwój nowych technologii w zakresie eksploatacji złóż, ale także nowych urządzeń, za pomocą których dokonuje się napraw i rekonstrukcji odwiertów ropnych i gazowych. Obecnie wydobycie ropy naftowej odbywa się głównie poprzez eksploatację otworów bez wieży wydobywczo-obróbczej, co pozwala na znaczne obniżenie kosztów zakupu stali i innych nakładów finansowych. Operacje podnoszenia i zapuszczania wyposażenia wgłębnego w otworze wykonywane są za pomocą samobieżnych jednostek mobilnych, obejmujących gąsienicowe lub kołowe pojazdy transportowe, na których zamontowana jest wieża wiertnicza (maszt) z wciągarką, przekładnią i urządzeniem dźwigowym. Jednostki podnoszące wyposażone są w mechanizm podnoszenia masztu do pozycji roboczej i opuszczania go do pozycji transportowej. Instalacje o udźwigu do 32 ton włącznie przeznaczone są do operacji podnoszenia podczas bieżących napraw odwiertów, a powyżej 32 ton – do poważnych napraw i prac w odwiertach. Jednostka mobilna jest poddawana ruchom oscylacyjnym zarówno podczas transportu po nieutwardzonych, częściowo zniszczonych, błotnistych i zaśnieżonych drogach prowadzących do odwiertu (w celu wykonania prac, napraw), jak i podczas wiercenia otworu. Częstotliwość ruchu oscylacyjnego zależy od wysokości profilu nierówności drogi. Nierówności drogi wyrażają funkcje spektralne. W takim przypadku zarówno podwozie, jak i korpus jednostki mobilnej, a także usytuowane na niej wyposażenie technologiczne poddawane są ruchom oscylacyjnym. Powoduje to, że sprzęt technologiczny, jak również znajdujące się na nim urządzenia i wyposażenie tracą swoją precyzyjność, co prowadzi do wypadków zarówno podczas wiercenia, jak i podczas prac operacyjnych w odwiertach. Dlatego w celu zminimalizowania wpływu ruchów oscylacyjnych na sprawność urządzeń technologicznych opracowano technikę usytuowania urządzeń technologicznych na podwoziu jednostki mobilnej w optymalnym schemacie, zgodnie z proponowaną metodą.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem artykułu jest określenie optymalnej lokalizacji kolektora słonecznego opisanej poprzez kąt jego pochylenia i kierunek względem stron świata, przy zastosowaniu metody nieba izotropowego i anizotropowego. Podstawą analiz są dane całkowitego promieniowania słonecznego na powierzchnię poziomą uzyskane na stanowisku pomiarowym klimatu zewnętrznego Politechniki Poznańskiej w roku 1997 [1].
EN
The aim of the paper is to found the optimal location of a solar collector. The location is determined by the direction and inclination angle of the collector, in relation to the four cardinal points, by using the method of isotropic sky and aniso-tropic sky. The basis of the analyses is the data, concerning the total solar radiation on a horizontal surface, obtained in 1997at a measuring stand of external climate in Poznan University of Technology [1].
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.