Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Trawy w przestrzeni zurbanizowanej. O projektowaniu z trawami

Zachariasz A., Lipińska H.

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

|

2017

|

T. 45

125--150

PL

Łąka, łąka kwietna, polana, trawnik - gładki, strzyżony, płaski i zagłębiony, trawiasta ścieżka - to elementy ogrodów znane od stuleci, wykorzystywane w różnych stylach, w różnych typach ogrodów, także w przestrzeniach publicznych. Pratum commune, błonia, trawiasty kopiec to wyróżniki krajobrazu kulturowego niejednego miasta, historycznie i współcześnie. W XIX w. w Anglii zaczęto używać w kompozycjach ogrodowych trawy ozdobne, m.in. pampasową, miskanta i rozplenicę. Początkowo bardziej jako swojego rodzaju osobliwość niż dla ich piękna. Dopiero naturalizm, dał początek szerszemu stosowaniu traw w ogrodach i parkach, w różnych częściach świata, i zyskał wielu propagatorów, m.in. W. Robinsona, J. Jensena, K. Foerstera i P. Oudolfa. Współcześnie trawy są chętnie projektowane przez architektów krajobrazu w przestrzeniach zurbanizowanych. Wykorzystywane zarówno w kompozycjach geometrycznych, jak i swobodnych. Ich tekstura i delikatna kolorystyka tworzą tło dla innych bardziej wyrazistych gatunków roślin. Często stanowią kluczowy element układów naturalistycznych, a wykorzystanie gatunków rodzimych sprzyja zachowaniu bioróżnorodności i odtwarzaniu rodzimego krajobrazu. Wiele z tych współczesnych realizacji, opisanych jest w czasopismach, literaturze przedmiotu, nagradzanych w konkursach. Tej problematyce poświęcony jest ten przeglądowy artykuł.

EN

A meadow, a flowery meadow, a clearing, a lawn - smoothly trimmed, flat and recessed, a grassy pathway - these are elements of gardens that have been known for centuries, used in different styles and different types of gardens, including in public spaces. Pratum commune, commons or grassy mounds are the landmarks of the landscape of many a city, both currently and throughout history. Decorative grasses, such as pampas, Miscanthus or Pennisestum started to be used in garden compositions in XIX-century England. Initially more so due to their peculiarity than beauty. However, it was naturalism that gave rise to the wider use of grasses in gardens and parks in various places of the world and gained many propagators, including W. Robinson, J. Jensen K. Foerster and P. Oudolf. Grasses are currently often designed by landscape architects in urbanised spaces. They are employed both in geometric and freeform compositions. Their texture and delicate colour create a background for more expressive plants. They often constitute the key element of naturalist layouts, and the use of domestic species aids in preserving biodiversity and recreating the domestic landscape. Many of these current projects have been discussed in magazines and subject literature and have received awards in competitions. This review article is devoted to this subject.

2

A participatory approach to public space design as informative for place-making

Strydom W., Puren K.

Challenges of Modern Technology

|

2013

|

Vol. 4, no. 4

33--40

EN

Place-making is an empowering process that takes community involvement as point of departure. In South Africa, the planning and design of urban space was previously based on top-down, bureaucratic planning practices that excluded communities from decisionmaking about their neighbourhoods. Together with this, Apartheid policy enforced separate development based on racial grounds, which resulted in communities being relocated to characterless landscapes with limited open spaces. Open spaces are important in low-income high density residential environments as they are prominent public places that form the heart of communities’ social lives. This article reports on the first phase of an on-going research project initiated by Urban and Regional planning at the North-West University, South Africa, that seeks to empower communities to transform local open spaces to vibrant public places. This particular study’s aim was to explore how community involvement can inform the process of place-making. The research was conducted in Ikageng, Potchefstroom, South Africa where the community identified a lack of quality open spaces as a major concern. A qualitative participatory research approach was followed, which included on-site focus group discussions with participants living around an existing open space. Community participation informed place-making in at least two ways: by creating an understanding of the sociospatial dimensions that underlie space and by formulating suggested intervention strategies to address the needs and desires of the community. Suggested interventions include (i) physical interventions (upgrade and beautification of the space), (ii) socialÂ interventions (ongoing community involvement) and (iii) economic interventions (creating employment opportunities).

3

Małe formy ogrodowe w strukturze miasta na przykładzie londyńskiej dzielnicy

Asanowicz K.

Architecturae et Artibus

|

2011

|

Vol. 3, no. 3

5-13

PL

Jednym z istotnych elementów poprawy warunków życia w mieście jest zachowanie terenów otwartych w strukturze miasta. W referacie omówiona została geneza powstania publicznych terenów zielonych w miastach i rozwój małych form ogrodowych w Londynie. Przedstawiono założenia Strategii rozwoju terenów otwartych londyńskiej dzielnicy City, która jest najmniejszą i najgęściej zabudowaną dzielnicą Londynu. W referacie prezentowane są przykłady dwóch typów małych form ogrodowych: placów przykościelnych i dawnych cmentarzy oraz parków i ogrodów

EN

One of the important elements of improving the living conditions in cities is to preserve open spaces within the city structure. This paper discusses the genesis of the creation of public green areas in the cities and the development of small gardens in London. The Open Space Development Strategy in the City of London, which is the smallest and most densely built-up district in London, will be presented. The paper gives examples of two types of small open spaces: churchyards, parks and gardens.