Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: okupacja niemiecka

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Zakrzówek a hitlerowska wizja transformacji prawobrzeżnego Krakowa

Laskowski Andrzej

Wiadomości Konserwatorskie

2021

Nr 65

37--53

Autor omawia okupacyjne losy Zakrzówka, od roku 1910 dzielnicy Krakowa. Z uwagi na rolniczy charakter, niemal zupełny brak przemysłu (wyjąwszy kamieniołomy), słabe skomunikowanie z centrum miasta oraz nikłą, w większości niską i przeciętną jakościowo zabudowę teren ten był dogodny do kompleksowego zagospodarowania. Dostrzegli to okupanci: sprowadzony do Krakowa wybitny architekt i urbanista Hubert Ritter zaprojektował na Dębnikach, Zakrzówku i Ludwinowie ogromną dzielnicę rządową, mającą podkreślać rangę Krakowa jako stolicy Generalnego Gubernatorstwa. Koncepcja zakładała powstanie, po wyburzeniu istniejącej zabudowy, monumentalnych budowli, reprezentacyjnych placów i układu komunikacyjnego złożonego z szerokich arterii, linii kolejowej i kilku mostów na Wiśle. Projekt, ukończony w maju 1941, nie doczekał się realizacji. Zdecydował o tym konflikt architekta z hitlerowskimi notablami i urzędnikami w Krakowie oraz agresja III Rzeszy na ZSRR. Potencjał Zakrzówka pozostał niewykorzystany, ocalała jednak jego dotychczasowa zabudowa.

The author discusses the history of Zakrzówek (a district of Cracow since 1910) under Nazi occupation. In view of its agricultural nature, virtually non-existent industry (local quarry excepted), poor connection to the city center and dispersed, low, average-quality buildings, the territory seemed promising as a site for comprehensive development, the quality swiftly discovered by the occupants: eminent architect and urban planner Hubert Ritter, summoned to Cracow to the purpose, designed an enormous government district to be developed across Dębniki, Zakrzówek and Ludwinów with intent to emphasize Cracow’s importance as the capital of the General Governorate. Upon demolition of all existent housing, the proposition assumed the erection of monumental buildings, magnificent squares, and a passageway system comprising wide arteries, a railway line and several bridges on the river Vistula. Completed in May 1941, the design never saw daylight, the main reasons involving the architect’s clash with Nazi notables and officials in Cracow, and the Third Reich’s attack on the USSR. While Zakrzówek’s potential has remained untapped, its old development remained untouched.

Turkolodzy polscy w czasie II wojny światowej

Tyszkiewicz J.

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

2018

R. 63, nr 4

71--92

There were eight Turcologists in 1939 in Poland, including three professors: Władysław Kotwicz at the University of Lvov, Tadeusz Kowalski at the Jagiellonian University and Ananiasz Zajączkowski at the University of Warsaw. Muslim mufti in Poland Jakub Szynkiewicz and Marian Lewicki (University of Lvov) had a PhD in Oriental studies. Stanisław Szachno-Romanowicz, employee at the Main Archives in Warsaw, had an MA in Arabic studies and a PhD in Semitic studies. Master’s degrees in Oriental studies received: Ali Woronowicz (Lvov) and Turcologist Seraja Szapszał (St. Petersburg). A distinguished author and organizer of cultural life of the Karaites was Aleksander Mardkowicz (magazine “Karaj Awazy”) and of Tartars - Leon and Olgierd Kryczyński (magazine “Rocznik Tatarski”). Stanisław Kryczyński, with an MA in history, co-operated with the Tartars. Some of them were executed for political reasons,- Leon Kryczyński by the Germans (1939), Olgierd Kryczyński by the Soviet secret police NKVD (1942), Ali Woronowicz died in NKVD prison (1941); the last two for co-operation with the “Prometeusz” movement. Tadeusz Kowalski together with other Jagiellonian University professors was imprisoned in the Sachsenhausen camp (until 8.2.1940). Jobless and emaciated, the following died of natural causes: Stanisław Kryczyński (1941), Aleksander Mardkowicz (1944) and Władysław Kotwicz (1944). The following survived the war: Jakub Szynkiewicz (emigrated in 1944), Seraja Szapszał was detained in the Lithuanian Socialist Republic, Stanisław Szachno-Romanowicz, evacuated in 1939, remained as an expatriate in London. Doing odd jobs, the following survived the war: Tadeusz Kowalski, Ananiasz Zajączkowski, Marian Lewicki. After 1945 they took up scientific work.