Zbiorniki wodne o naturalistycznym charakterze to nieodzowny element zrównoważonej zieleni miejskiej. Ich obecność sprzyja różnorodności biologicznej miast, poprawia ich mikroklimat i komfort życia mieszkańców.
Prywatne ogrody na południe od rzeki Jangcy stają się klasyką chińskiej sztuki ogrodowej z powodu inteligentnych technik projektowania założeń wodnych. Techniki te naśladują naturę i w połączeniu z krajobrazem tworzą charakterystykę projektowania założeń wodnych "dużych, rozdzielających i małych, łączących". Przebiega to poprzez artystyczny proces, który zachowuje rozsądną skalę wielkości, tworząc układy naprzemienne, dynamiczne lub statyczne. W artykule posłużono się przykładami ogrodów, the Humble Administrator's Garden, the Garden of Pleasant and the master of-Nets Garden, w których analizowano zasadę zależności układu przestrzeni wodnej od wielkości ogrodu. W konkluzji stwierdzono, że duży, prywatny ogród stanowi formę budynków otoczonych wodą; istnieje tu zależność budynki - woda. Natomiast małe, prywatne ogrody występują w postaci dwóch typów, w których: 1) duża przestrzeń wodna znajduje się w centrum ogrodu i jest otoczona ścisłą zabudową, 2) przestrzeń wodna przenika się z budynkami i stanowi ich połączenie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.