W obecnej dobie rozwoju gospodarczego świata szkło - obok stali i cementu - zajmuje jedno z czołowych miejsc na liście materiałów stosowanych w gospodarce. Znajduje ono szerokie zastosowanie m.in. w budownictwie, przemyśle samochodowym, przemyśle gospodarstwa domowego itp.
Wyroby szklane formowane z masy szklanej w wysokiej temperaturze i chłodzone do temperatury otoczenia przy normalnie stosowanych szybkościach, zawsze wykazują naprężenia termiczne, spowodowane odmiennymi warunkami stygnięcia warstw zewnętrznych i wewnętrznych. Obecność nadmiernych, a przede wszystkim, nierównomiernie rozmieszczonych naprężeń wpływa niekorzystnie na wytrzymałość mechaniczną i termiczną oraz właściwości fizykochemiczne szkła, zmniejszając znacznie wartość użytkową gotowych wyrobów i wywołują ich pękanie pod wpływem niewielkich nawet zmian temperatury. W celu usunięcia naprężeń wyroby ze szkła poddawane są dodatkowo procesowi termicznemu, zwanemu odprężaniem. Procesem odwrotnym do odprężania jest hartowanie termiczne, stosowane głównie w przetwórstwie szkła płaskiego. Szkło hartowane, a wiec celowo równomiernie naprężane, odznacza się wysoką wytrzymałością mechaniczną i termiczną. W obu przypadkach istotne jest określenie wielkości, rodzaju i rozkładu naprężeń. Wielkie znaczenie praktyczne ma elastooptyczna metoda badania naprężeń, oparta na wykorzystaniu zjawiska wymuszonej dwójłomności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.