Ruch uniwersytetów ludowych został zainicjowany w połowie XIX wieku w Danii przez N. F. S. Grundviga i trwa do dziś głównie w krajach skandynawskich i Niemczech. Od 1900 roku obecny jest także w Polsce. W związku z przyjętym przez polski rząd programem wspierania uniwersytetów ludowych na lata 2020-2030 ruch ten otrzyma niebawem znaczący bodziec rozwojowy, w tym środki finansowe na rozbudowę istniejącej i tworzenie nowej infrastruktury edukacyjnej. Tymczasem architektura uniwersytetów ludowych nie stała się, jak dotąd, przedmiotem szerszej refleksji naukowej. Niniejszym artykułem chcielibyśmy zainicjować pracę badawczą w tym obszarze wiedzy architektonicznej. Jako metodę obraliśmy studium przypadku projektu rozbudowy Ekologicznego Uniwersytetu Ludowego (EUL) we wsi Grzybów (w województwie mazowieckim). Na podstawie zestawienia i porównania sześciu projektów studenckich wykonanych w 2021 roku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pod naszym kierunkiem i we współpracy z przedstawicielami EUL, przedstawiamy ogólne rekomendacje do projektowania uniwersytetów ludowych. W analizie skupiamy się na trzech kluczowych zagadnieniach: niematerialnych wartościach reprezentowanych przez uniwersytet ludowy, typologii architektonicznej jego siedziby oraz odpowiedzialnej względem środowiska naturalnego technologii budowy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.