Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Journal of Water and Land Development

2 2000

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: odporność oksydoredukcyjna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Denitrification rate in soils as affect by their redox conditions

Stępniewska Z., Bennicelli R. P., Weiss U., Włodarczyk T., Stahr K.

Journal of Water and Land Development

2000

no. 4

163-173

The aim of the study was to investigate the influence of soil redox resistance on denitrification rate in soil material of 9 profiles from Poland and Germany. The soil samples from particular horizons were incubated under water saturation, in closed bottles, in an atmosphere of gaseous nitrogen containing 3 % acetylene at a temperature of 20°C for 5 days. The values of redox potential, pH, and the evolution of carbon dioxide and nitrous oxide were measured after 12, 24, 48, and 120 hours. The rate of nitrous oxide evolution in relation to native carbon mineralization, redox potential and soil reaction is discussed. Denitrification rate showed maximum at pH 6.3-7.3 and Eh 150-300 mV. It was positively correlated with redox resistance (t400).

Badania emisji podtlenku azotu w agrocenozach wykazały, że w zależności od warunków aeracyjnych, gleby mogą być zarówno emiterem jak i sorberem N2O. Krytyczne wartości potencjału redoks, przy których następuje absorpcja i wydzielanie N2O, mieszczą się w zakresie od 250 mV (przy pH 6.0-8.5) do 300 mV (przy pH 5). Doniesienia literaturowe natomiast wskazują na szeroki zakres wartości Eh od +400 mV do +100 mV występujący podczas denitryfikacji. Jedną z propozycji wyrażenia odporności oksydoredukcujnej gleb jest wskaźnik t400, charakteryzujący zdolność buforującą gleb. Miarą jego jest czas, w którym następuje obniżenie wartości Eh gleb do 400mV, która charakteryzuje redukcję azotanów. Celem pracy było zbadanie wpływu odporności oksydoredukcyjnej gleb na szybkość denitryfikacji w 9 glebach z Polski i Niemiec. Próbki glebowe z poszczególnych poziomów próchnicznych były inkubowane w stanie wysycenia wodą, w zamkniętych naczyniach, w atmosferze gazowego azotu, zawierającej 3% acetylenu w temperaturze 20°C przez 5 dni. Wartości potencjału redoks, pH oraz stężenia powstającego CO2 i N2O były oznaczane po upływie 12, 24, 48 i 120 godzin inkubacji. Szybkość wydzielanego podtlenku azotu jest analizowana w odniesieniu do mineralizacji węgla organicznego, potencjału redoks oraz pH. Wykazano, że proces denitryfikacji osiągał maksimum szybkości przy pH 6,3-7,3 i Eh 150-300mV. Najwyższe kumulatywne stężenie podtlenku azotu dochodziło do 8 mg·kg-¹ po upływie 5 dni inkubacji przy pH 7, podczas gdy w przedziale pH 3-6.5 wartości stężeń były ponad dwukrotnie niższe (3 mg·kg-¹) . Wykazano istnienie dodatniej korelacji (R² = 0,49) pomiędzy szybkością denitryfikacji a odpornością oksydoredukcyjną (t400). Kiedy wartość t400 nie przekracza 2, wówczas tempo denitryfikacji spada poniżej 1,2 mg·kg-¹ ·dzień-¹.

A contribution to the assessment of potential denitrification in arable mineral soils of Poland

Gliński J., Stępniewska Z., Stępniewski W., Ostrowski J., Szmagara A.

Journal of Water and Land Development

2000

no. 4

175-183

The main mechanism responsible for N2O production in agroecosystems is denitrification of nitrates (V) under hypoxic conditions, which occur e.g., after intensive precipitation or at high ground water level. The calculations of potential denitrification were performed for surface horizons from 672 soil profiles representing 25 main soil units of Polish soils. A proposal of the assessment of potential denitrification rate on the basis of the nitrate content, humus horizon thickness, its bulk density and of previously investigated soil redox resistance in the form of indicators t300 and t400 is presented. The proposal is based on the assumption that denitrification is linear with time and is illustrated for the temperature of 20°C. It was shown, that the highest potential denitrification would occur in Rendzic Leptosols and in the soils developed from loess i.e. Phaeozem, Cambisol and Luvisol, while the lowest < 5 kg·ha-¹ ·d-¹ N - in Luvisols developed from loose sands, loams and skeleton loams. Evaluation of spatial distribution of the potential denitrification rate at current nitrate content in mineral soils of Poland has been attempted in the form of a map.

Głównym mechanizmem odpowiedzialnym za produkcję N2O z agroekosystemów jest proces denitryfikacji azotanów (V) zachodzący w warunkach hypoksji, które występują głównie podczas intensywnych opadów lub przy wysokim poziomie wód gruntowych w okresie wiosny. Propozycja oszacowania potencjalnej denitryfikacji (i pośrednio - emisji N2O) w glebach Polski była oparta na zawartości obecnych azotanów i wyznaczonej uprzednio odporności oksydoredukcyjnej gleb w postaci wskaźników t300 i t400. Określono, że proces denitryflkacji przebiega głównie w poziomach ornych. Potencjalna denitryfikacja została wyliczona na podstawie miąższości i gęstości poziomów ornych, dla warunków pełnego wysycenia wodą i temp. 20°C. Po opracowaniu modelu opisującego denitryfikację potencjalną, wyliczono ją w obrębie poszczególnych jednostek glebowych. Oszacowano, że najwyższa denitryfikacja potencjalna występuje w rędzinach i glebach wytworzonych z lessu (czarnoziemy, gleby brunatne i płowe) podczas gdy najniższa denitryfikacja potencjalna jest w glebach wytworzonych z piasków lekkich i gliniastych. Oszacowana potencjalna denitryfikacja z gleb mineralnych Polski przy zróżnicowanym nawożeniu azotanami (V), z uwzględnieniem odporności oksydoredukcyjnej gleb, prezentowana jest w formie mapy, przygotowanej po przetestowaniu próbek 672 gleb, pochodzących z poziomów ornych 25 jednostek glebowych.