Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badania wybranych właściwości skór modyfikowanych minerałami naturalnymi z dodatkiem preparatu na bazie poliheksametylenobiguanidy

Ławińska K., Gandaszewska D., Kozar O., Sprynskyy M., Wionczyk B.

Technologia i Jakość Wyrobów

|

2017

|

R. 62

86--95

PL

Zbadano strukturę i wybrane parametry fizyko-mechaniczne, higieniczne i mikrobiologiczne podszewkowych skór obuwiowych z wypełnieniem opartym na naturalnych kompozytach mineralnych: zeolicie (MMZ), montmorylonicie (MMT) z dodatkiem preparatu na bazie poliheksametylenobiguanidy (PHMB). Badania wykazały poprawę badanych właściwości modyfikowanych próbek w odniesieniu do skór bez dodatku PHMB.

EN

The structure and the selected physical and mechanical, hygienic and microbiological parameters of footwear lining leather with filling based on natural mineral composite materials: zeolite (MMZ), montmorillonite (MMT) with an addition of a preparation based on polyhexamethylene biguanide (PHMB) were tested. The research has shown an improvement in the tested properties of the modified samples in relation to leather without PHMB.

2

Materiały na rękawice ochronne z lateksu XNBR

Krzemińska S., Rzymski W. M.

Elastomery

|

2016

|

T. 20, nr 1

12--17

PL

Zbadano wpływ rodzaju glinokrzemianu warstwowego wprowadzonego do lateksu karboksylowanego kauczuku butadienowo-akrylonitrylowego (L-XNBR) na właściwości mechaniczne i barierowe materiałów otrzymanych w postaci błon lateksowych. Do badań użyto bentonitu modyfikowanego IV-rzędowymi solami amoniowymi (Nanobentu ZR-1 lub Bentonitu Specjal S-90). Lateks XNBR usieciowano konwencjonalnie siarką (1,5 cz. mas.). Badane właściwości uzyskanych nanokompozytów to: odporność błon na przekłucie, przecięcie, ścieranie i rozdzieranie oraz właściwości barierowe wobec olejów mineralnych. Dodatek nanonapełniaczy w ilości 10 cz. mas. do lateksu XNBR nie zmienił znacząco właściwości barierowych i mechanicznych usieciowanych błon. Odporność na działanie oleju mineralnego była jednakowa, niezależnie od rodzaju napełniacza. Pod względem parametrów mechanicznych korzystniejsze okazało się stosowanie bentonitu Specjal S-90, ponieważ wytworzony nanokompozyt spełniał wymagania odporności na ścieranie, przecięcie i przekłucie, stawiane wielofunkcyjnym rękawicom ochronnym.

EN

The effect of the layered silicate type applicated to carboxylated acrylonitrile butadiene rubber latex (LXNBR) on mechanical and barrier properties of latex membrane materials was studied. The bentonite modified with ammonium salts (Nanobent ZR-1 or Specjal S-90) was used. XNBR latex was crosslinked conventionally with sulfur (1.5 phr). The resistance to puncture, cut, tear and abrasion and barrier properties to mineral oils was investigated. The application of nanofillers in the amount of 10 phr to XNBR latex caused no significantly change of barier and mechanical properties for crosslinked membranes. The resistance to mineral oils was the same, regardless of the filler type. In terms of mechanical parameters it was preferable to use bentonite Bentonit Specjal S-90, because prepared nanocomposite meets the requirements of abrasion, cut and puncture resistance for multifunctional protective gloves.

3

Porównania międzylaboratoryjne jako element doskonalenia jakości na przykładzie badań odporności na rozdzieranie wyrobów tekstylnych

Nowak T.

Techniczne Wyroby Włókiennicze

|

2010

|

R. 18, nr 3/4

26-33

PL

Polskie Centrum Akredytacji jako jednostka akredytująca, wymaga od akredytowanych laboratoriów uczestnictwa w programach badań biegłości / porównaniach międzylaboratoryjnych. Wyniki uczestnictwa laboratorium w tych programach są dla PCA istotnym elementem oceny akredytowanych laboratoriów i wykazania ich kompetencji technicznych. Biorąc pod uwagę powyższe wytyczne, akredytowane przez PCA Laboratorium Badań Metrologicznych działające w Instytucie Technologii Bezpieczeństwa "MORATEX" w Łodzi, zorganizowało i koordynowało dwa porównania międzylaboratoryjne dotyczące akredytowanych metod badawczych w zakresie wskaźnika siły rozdzierania: o Wyznaczanie odporności na rozdzieranie tkanin metodą pojedynczego rozdzierania próbek w kształcie spodni wg PN-EN ISO 13937-2: 2002 o Wyznaczanie odporności na rozdzieranie tekstylnych wyrobów powlekanych metodą pojedynczego rozdzierania próbek w kształcie spodni wg PN- -EN ISO 4674-1:2005 W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonych porównań, które wykazały powtarzalność i odtwarzalność standardowych metod badawczych w zakresie wyznaczanego wskaźnika siły rozdzierania i potwierdziły kompetencje techniczne uczestniczących w nich laboratoriów badawczych.

EN

Polish Centre for Accreditations as an accreditation body requires from the accredited laboratories to participate in programmes of proficiency examination / interlaboratory comparisons. The results of a laboratory participation in such a programme are for PCA the remarkable element of accredited laboratories assessment and of proving their technical competences. Considering the above guidelines, the Metrology Laboratory active in the Institute of Security Technologies "MORATEX" in Lodz, accredited by PCA, organised and coordinated two interlaboratory comparisons regarding the accredited testing methods on the scope of tear force index: o Assaying the fabrics' resistance to tear with the method of single tearing the trousers-shaped samples, according to PN-EN ISO 13937-2:2002 o Assaying the coated fabrics' resistance to tear with the method of single tearing the trousers-shaped samples, according to PN-EN ISO 4674-1:2005 The article presents the results of comparisons, which proved repeatability and reproducibility of standard testing methods of assaying the index of tear force as well as confirmed the technical competences of participating research laboratories.

4

Properties of Composites of Unbeaten Birch and Pine Sulphate Pulps with Bacterial Cellulose

Surma-Ślusarska B., Danielewicz D., Presler S.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2008

|

Vol. 16, no. 6 (71)

127--129

EN

The possibility of modifying the structure and properties of fibrous papermaking pulps with bacterial cellulose was investigated. For this purpose, three ways of obtaining specific composites were developed. The first one consisted in making the biosynthesis of bacterial cellulose in Acetobacter xylinum culture in the presence of fibres of papermaking semiproducts; the second one involved the addition of suitably disintegrated bacterial cellulose film to different papermaking pulps; and the third one consisted of joining semi-product paper sheets with bacterial cellulose film by putting the bacterial cellulose film on a sheet of paper and drying it in laboratory apparatus of the Rapid-Koethen type. The most important structural and strength properties of fibrous semi-products and their composites with bacterial cellulose were determined and compared. It was observed, among others, that composites produced according to the first two methods (i.e. in acetobakter xylinum culture and as a result of the addition of bacterial cellulose to a fibrous semi-product) in general show higher static and dynamic strength indices than semi-products used for composite production. The joining of sheets of two kinds of cellulose (i.e. fibrous semi-product and bacterial cellulose) gives a two-layered composite characterised above all by higher static strength properties than unbeaten pulps and, at the same time, a higher tear resistance in comparison with bacterial cellulose. Joining bacterial cellulose with pulp fibres, irrespective of the joining method, increases the apparent density of the semi-product.

PL

Zbadano możliwości modyfikacji struktury i właściwości włóknistych mas papierniczych celulozą bakteryjną. W tym celu opracowano trzy sposoby uzyskiwania specyficznych kompozytów. Pierwszy sposób polega na prowadzeniu biosyntezy celulozy bakteryjnej w hodowli bakterii Acetobacter xylinum, w obecności włókien różnych półproduktów, drugi – na dodatku wytworzonej przez bakterie i odpowiednio rozdrobnionej błony celulozy bakteryjnej do różnych mas celulozowych papierniczych, zaś trzeci – na łączeniu arkusików półproduktu papierniczego z błoną celulozy bakteryjnej przez ich nałożenie na siebie, sprasowanie i wysuszenie. Oznaczono najważniejsze właściwości strukturalne i wytrzymałościowe półproduktów włóknistych oraz wytworzonych z nich kompozytów i porównano uzyskane wyniki. Stwierdzono m.in., że kompozyty wytworzone wg dwóch pierwszych sposobów, tj. w hodowli bakterii Acetobacter xylinum oraz w wyniku dodatku celulozy bakteryjnej do półproduktu włóknistego, z reguły wykazują wyższe wskaźniki wytrzymałości statycznej i dynamicznej niż półprodukty włókniste użyte do wytworzenia kompozytów. Połączenie arkusików obydwu rodzajów celuloz (tj. półproduktu włóknistego i celulozy bakteryjnej) prowadzi do uzyskania dwuwarstwowego kompozytu, charakteryzującego się przede wszystkim wyższymi właściwościami statycznymi niż masy celulozowe niemielone, a jednocześnie znacznie wyższym oporem przedarcia w porównaniu z celulozą bakteryjną. Niezależnie od sposobu, łączenie celulozy bakteryjnej z masami celulozowymi zwiększa gęstość pozorną arkusika półproduktu.