Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: odporność na ścierania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Coefficient of Friction of a Brake Disc-Brake Pad Friction Couple

Orłowicz A. W., Mróz M., Wnuk G., Markowska O., Homik W., Kolbusz B

Archives of Foundry Engineering

2016

Vol. 16, iss. 4

196--200

The paper concerns evaluation of the coefficient of friction characterising a friction couple comprising a commercial brake disc cast of flake graphite grey iron and a typical brake pad for passenger motor car. For the applied interaction conditions, the brake pressure of 0.53 MPa and the linear velocity measured on the pad-disc trace axis equalling 15 km/h, evolution of the friction coefficient μ values were observed. It turned out that after a period of 50 minutes, temperature reached the value 270°C and got stabilised. After this time interval, the friction coefficient value also got stabilised on the level of μ = 0.38. In case of a block in its original state, stabilisation of the friction coefficient value occurred after a stage in the course of which a continuous growth of its value was observed up to the level μ = 0.41 and then a decrease to the value μ = 0.38. It can be assumed that occurrence of this stage was an effect of an initial running-in of the friction couple. In consecutive abrasion tests on the same friction couple, the friction coefficient value stabilisation occurred after the stage of a steady increase of its value. It can be stated that the stage corresponded to a secondary running-in of the friction couple. The observed stages lasted for similar periods of time and ended with reaching the stabile level of temperature of the disc-pad contact surface.

Struktura, właściwości mechaniczne i odporność na zużycie ścierne stopów Fe-C-V

Fraś E., Kawalec M.

Inżynieria Materiałowa

2008

Vol. 29, nr 2

78-85

Badaniami objęto stopy zawierające 1,38÷4,16% węgla i 5,25÷15,50% wanadu. Analiza rentgenograficzna tych stopów wykazała obecność trzech faz, to jest ferrytu i cementytu stopowego oraz węglika wanadu VC1-x. Określono współrzędne linii eutektycznej oraz współczynnik nasycenia eutektycznego Sc, pozwalający klasyfikować strukturę stopów. Wykazano, że wanad w stopach okołoeutektycznych powiększa udział węglika VC,1-x, zaś zwiększenie wartości współczynnika Sc zmniejsza udział dendrytów austenitu przemienionego w ferryt. Poza eutektyką, zależnie od zawartości węgla i wanadu, w skład struktury wchodzi osnowa, którą tworzy: ferryt stopowy, perlit płytkowy, perlit ziarnisty oraz mieszaniny ferrytu i perlitu. Do badań ścieralności stopów wykorzystano dwa rodzaje prób ścieralności, to jest typu (P1) "próbka-papier ścierny" oraz (P2) "próbka-przeciwpróbka" ze staliwa Hadfielda. Stwierdzono, że właściwości mechaniczne i odporność stopów na zużycie zależą głównie od rodzaju osnowy. Z punktu widzenia rodzaju struktury oraz właściwości mechanicznych, stopy można w zasadzie podzielić na 5 grup. W miarę przechodzenia od osnowy ferrytycznej poprzez osnowę perlitu ziarnistego do perlitu płytkowego, powiększa się: twardość HB, wytrzymałość na rozciąganie Rm, i umowna granica plastyczności R p0,2, maleje natomiast wydłużenie A5. Obecność eutektyki cementytowej zwiększa twardość i zmniejsza właściwości plastyczne stopów. W porównaniu do zwykłego żeliwa białego o dużej kruchości i nieobrabialnego zwykłymi narzędziami skrawającymi, stopy F-C-V (białe żeliwo wanadowe) są obrabialne i wykazują właściwości plastyczne (np. o osnowie ferrytycznej), które zależą od udziału fw węglików wanadu (eutektycznych i pierwotnych) oraz rodzaju osnowy. Wyniki otrzymane z próby ścieralności typu P1 można podzielić na trzy grupy. Pierwszą grupę stanowią stopy z osnową ferrytyczną o najniższej twardości (182÷189 HB) i najmniejszej odporności na zużycie ścierne (Lm =3,14÷3,93 mg/m). Druga grupa - to stopy z osnową perlitu płytkowego i twardością z przedziału 387÷416 HB o odporności na zużycie ścierne, porównywalnej do staliwa Hadfielda (Lm ~ 2 mg/m). Trzecia grupa stopów o osnowie perlitu płytkowego i ziarnistego oraz twardości z przedziału 322÷401 HB wykazuje największą odporność na zużycie ścierne {Lm ~ 0,44÷0,62 mg/m). Ogólnie można także stwierdzić, że odporność stopów na zużycie ścierne badanych za pomocą próby P2 jest większa niż za pomocą próby P1.

A series of melts with carbon content changing in the range of 1.38÷4.16% and that of vanadium in the range of 5.25÷15.50% was made. The X-ray diffraction of the examined alloys revealed the presence of three phases, i.e. ferrite, alloyed cementite, and VC1-x carbide. The relationships between the content of carbon and vanadium corresponding to eutectic structure (the eu-tectic line) as well as the degree of eutectic saturation Sc were determined. It has been shown that increasing the content of vanadium in around-eutectic cast iron makes the content of eutectic carbide VC1-x increase, while increasing the degree of eutectic saturation reduces the content of the austenite dendrites transformed into ferrite. Besides a eutectic, the high-vanadium cast iron holds the following constituents in its matrix: alloyed ferrite, granular pearlite, and lamellar pearlite as well as a mixture of alloyed ferrite + granular pearlite, granular pearlite + lamellar pearlite. The wear behaviour of vanadium alloys was tested in two different modes. The first "specimen-abrasive paper" test (P1) and the second "specimen-counterspecimen" test (P2) were used. From viewpoint of structure type (except vanadium eutectic) as well as mechanical properties, alloys can be divided into 5 groups. In general, from investigations results that passing from ferritic matrix through granular pearlitic to lamellar pearlitic matrix, hardness HB, tensile strength Rm, and yield strength Rp0,2 , increases while plastic properties of alloys represented by elongation A5 decreases. Moreover, presence of cementite eutectic in structure increase of the hardness and decrease of the plastic properties of alloys. It is worth mentioning that in comparison to typical white cast iron having high brittleness and which are unprocessable by typical machine tools, Fe-C-V alloys (white vanadium cast iron) are workable and show plastic properties (eg. with ferritic matrix) which depend on vanadium carbides fraction (eutectic or primary) and type of matrix. The results obtained in test P1 can be divided into three groups. The first group of alloys with ferritic matrix and of the lowest hardness (182÷189 HB) is characterized by the lowest abrasion wear resistance (Lm = 3.14÷3.93 mg/m). In the second group alloys with a pearlitic matrix and hardness in the range of 387÷416 HB the wear resistance is comparable to that of Had-field cast steel (Lm~ 2 mg/m). The third group includes cast iron with lamellar pearlite + granular pearlite matrix and hardness 322 to 401 HB and gives the highest wear resistance of Lm = 0.44÷O.62 mg/m. In general, it can be statement that the wear resistance in test P2 is higher than in test P1.