Biological methods of removal of synthetic dyes are cost effective and environmentally safe but still need improvement. The preliminary studies were focused on possibility of application of the freshwater algae Mougeotia sp. for the removal of synthetic dyes belonging to different chemical groups. Decolorization of water solutions of six dyes from four chemical groups were studied: azo – Evans blue (EB) and Congo red (CR); triphenylmethane (TPM) – brilliant green (BG) and crystal violet (CV); fluorone – bengal rose (BR) and anthraquinone – remazol brilliant blue R (RB). Dyes were used at three concentrations 0.005, 0.025 and 0.05 g/dm3. The best results of dyes removal were reached in case of both triphenylmethane dyes (BG and CV) and fluorone BR for all used dyes concentrations (97–100 %). Increase of azo dyes concentration was connected with the decrease of the removal efficiency (CR – 68–100 %; EB – 37–87 %). In case of the antraquinone RB the inverse effect was observed and the best removal results were reached at higher dye concentrations. Preliminary results point out the possibility of use Mougeotia sp. in processes of synthetic dyes removal, but further studies are required.
One of the ways to increase the efficiency of the decolorization process is the immobilization of biomass. In order to improve the efficiency of the dyes removal, a set of tests were carried out. The immobilized mycelium of the following strains: Pleurotus ostreatus (BWPH), Hypholoma fasciculare (L3) and Pluteus sp. (RSW3) were used to remove dyes from different classes (azo, antraquinone and triphenylmethane dyes). Two types of carriers were used – natural and synthetic. It was shown that the immobilization of the mycelium on the carriers allowed for the complete decolorization but not for all dyes. It was noted that the efficiency of the process depended on the strain, dye and carrier used for immobilization. Strain RSW3 (immobilized on pistachio shell) and RWP17 (immobilized on sponge) removed completely the RBBR anthraquinone dye, and almost all Evans blue. In case of brilliant green almost all dye was removed by strain L3 immobilized on pistachio shell.
Sugar beet molasses vinasse is a high-strength distillery wastewater. It contains colored substances which significantly affect the degree of pollution and toxicity of vinasse. This study aimed to optimize the medium composition and the process condition of sugar beet molasses vinasse decolorization by Lactobacillus plantarum MiLAB393. The research was conducted in two stages: the shake-flask stage in the 250 cm3 Erlenmeyer flasks and the batch experiments in the 5 dm3 working volume stirred-tank bioreactor. During the study, the concentrations of glucose and yeast extract were optimized using experimental design of experiments (DOE). The influences of the initial value of pH and pH control, temperature, stirrer speed and glucose concentration on decolorization were tested. The highest color reduction of 24.1% was achieved for an experiment in which 24.93 g/dm3 of glucose was added to the medium and stirrer speed was 200 rpm. This efficiency of 30% v/v sugar beet molasses vinasse decolorization was obtained at non-controlled pH 6.0 and at 35.8°C. It was found that pH control determines vinasse decolorization. When the pH was controlled, decolorization did not exceed 9%. The glucose and yeast extract concentration and the stirrer speed have a great influence on the process. Changes in these parameters may increase biomass growth while decreasing the decolorization.
PL
Buraczany wywar melasowy to gorzelniany produkt uboczny charakteryzujący się wysokim ładunkiem zanieczyszczeń. Zawiera substancje barwne, które znacząco wpływają na jego toksyczność i stopień zanieczyszczenia. Celem pracy było zoptymalizowanie składu podłoża i parametrów procesu dekoloryzacji buraczanego wywaru melasowego przez Lactobacillus plantarum MiLAB393. Badania przeprowadzono w dwóch etapach: w hodowli wytrząsanej w kolbach Erlenmeyera o pojemności 250 cm3 oraz w eksperymentach okresowych w bioreaktorze o pojemności roboczej 5 dm3, z mieszaniem. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem metody planowania eksperymentu (DOE), dzięki której zoptymalizowano stężenia glukozy i ekstraktu drożdżowego. Badano również wpływ regulacji i początkowej wartości pH oraz wpływ temperatury, prędkości mieszania i stężenia glukozy na stopień usunięcia związków barwnych. Największą redukcję barwy uzyskano dla doświadczenia, w którym do pożywki dodano 24,93 g/dm3 glukozy, a szybkość mieszadła wynosiła 200 obrotów na minutę. 24,1% stopień dekoloryzacji 30% v/v buraczanego wywaru melasowego otrzymano przy nieregulowanym pH równym 6,0 i temperaturze 35,8°C. Stwierdzono, że regulacja pH determinuje proces odbarwiania wywaru. Gdy pH było regulowane, dekoloryzacja nie przekraczała 9%. Stężenie glukozy i ekstraktu drożdżowego oraz prędkość mieszania mają duży wpływ na proces. Zmiany tych parametrów mogą zwiększać wzrost biomasy przy jednoczesnym zmniejszeniu odbarwienia.
W artykule przeanalizowano różnego rodzaju szyby zespolone, które wcześniej stanowiły część elewacji budynków. W pierwszym etapie skupiono się na poznaniu charakteru wady. Sprawdzono, jaki wpływ na odbarwienia mają warunki klimatyczne, procesy fizyczne (mostki termiczne w szybach zespolonych) oraz czy ten rodzaj wady ma charakter trwały. Badania porównawcze składu chemicznego kawałków szkła z wadą na powłoce oraz kawałków szkła bez wady, pozwoliły na identyfikację pierwiastków powodujących odbarwienie na powłoce niskoemisyjnej. W kolejnych etapach pracy przeprowadzono badania różnych komponentów szyb zespolonych, które mogą przyczyniać się do powstawania odbarwienia. Dzięki temu zidentyfikowano elementy, które w większym lub mniejszym stopniu są odpowiedzialne za to zjawisko. W celu znalezienia sposobu na minimalizację lub całkowitą eliminację efektu odbarwienia, przeprowadzano badania szyb zespolonych o różnych konstrukcjach. W zależności od konstrukcji szyby zespolonej, oszacowano większe lub mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia wady.
EN
The article analyses different types of insulated glass units, which had been previously for some time a part of the facade of buildings. The first stage focuses on understanding the nature of the defect. There was checked influence of climatic conditions and physical processes (thermal bridges in IGU) on discoloration, and whether this type of defect is permanent. Comparative studies of the chemical composition of glass pieces with defect on the coating, and pieces of glass without the defects, have allowed the identification of elements causing discoloration on the Low-E coating. Subsequently in the next stages of work research of various components of IGU which may contribute to the formation of discoloration were carried out. As a result components responsible for this phenomenon were identified. In order to find a way to minimize or entirely eliminate discoloration effect research of different types of IGU were carried out. Depending on the IGU construction probabilities of defect occurrence were estimated.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.