Grzyby wykazują wiele cech przydatnych w inżynierii środowiska, dających im przewagę nad bakteriami. Udowodniono, że potrafią one rozkładać wiele skomplikowanych związków organicznych, także ksenobiotyków, takich jak trudnobiodegradowalne wielopierścieniowe związki aromatyczne, polichlorowane węglowodory, dioksyny, pestycydy oraz pozostałości materiałów wybuchowych. Ważną rolę w naturalnej regulacji liczebności populacji roślin odgrywają pasożytnicze gatunki grzybów, a gatunki symbiotyczne są niezbędne do prawidłowego rozwoju i wzrostu wielu gatunków roślin. Ich różnorodność taksonomiczna, genetyczna i funkcjonalna jest ogromna i stanowi obszerne źródło organizmów użytecznych w procesie bioremediacji. W dokonanym przeglądzie piśmiennictwa wykazano, że różne gatunki grzybów mogą znaleźć zastosowanie w remediacji środowiska gruntowo-wodnego oraz w oczyszczaniu ścieków i gazów odlotowych. Jednakże dotychczasowe badania nad wykorzystaniem grzybów najczęściej były prowadzone w skali laboratoryjnej. Eksperymenty w skali półtechnicznej i polowej wykazały, że na obecnym etapie praktyczne wykorzystanie grzybów w systemach inżynierii środowiska nie jest ekonomicznie uzasadnione. Problemem, który wymaga rozwiązania jest utrzymanie dominacji szczepów grzybów o wysokiej aktywności degradacyjnej w otwartych układach oczyszczających w warunkach konkurencji ze strony mikroorganizmów autochtonicznych. Duże nadzieje wiąże się z jednoczesnym wykorzystaniem w układach oczyszczania środowiska grzybów i bakterii, których skuteczność biodegradacyjna może się wzajemnie uzupełniać. Aby w pełni wykorzystać specyficzne walory grzybów niezbędne są badania przesiewowe w celu izolacji szczepów o szerszych zdolnościach metabolicznych, a także udoskonalanie szczepów metodami in vitro. Podobnie przyszłościowe jest wykorzystanie w bioremediacji immobilizowanych enzymów grzybowych. Rozwój technik molekularnych pozwoli na zmniejszenie nadal jeszcze wysokich kosztów wytwarzania, oczyszczenia i immobilizacji enzymów na odpowiednich nośnikach.
EN
Fungi possess many features useful to environmental engineering, which gives them an advantage over bacteria. Their ability to decompose many complex organic compounds, including xenobiotics, such as difficult to biodegrade polycyclic aromatic compounds, polychlorinated hydrocarbons, dioxins, pesticides and explosive residues has been documented. Parasitic fungi species play an important role as natural regulators of plant population size, while symbiotic species are essential to proper development and growth of many plant species. The enormous taxonomic, genetic and functional diversity of fungi constitutes a rich source of organisms useful in bioremediation process. The literature review demonstrated that various types of fungi could be employed in remediation of soil-water environment as well as in treatment of wastewater and waste gases. However, most often current studies on fungal applications are carried out on a laboratory scale. At the current stage, as demonstrated by semi-technical and field-scale experiments, practical use of fungi in environmental engineering systems is not economically justified. Maintenance of dominance of fungal strains with high degradation activity in open purification systems in competition with indigenous microorganisms remains an open problem. Great promises are held out for simultaneous use of fungal and bacterial environments in treatment systems, as their biodegradation effectiveness may complement each other. Improvement of strains by the in vitro methods and screening tests to isolate strains with broader metabolic abilities are necessary in order to take full advantage of the specific benefits of fungi. Similarly, use of immobilized fungal enzymes in bioremediation offers good prospects for the future. Development of molecular techniques will allow for reduction of persistently high costs of enzyme production, purification and immobilization on appropriate carriers.
Bioremediacja to zbiór metod poprawy jakości środowiska za pomocą bakterii, grzybów i roślin. Mimo swoich licznych zalet jest stosunkowo mało znana w Polsce. W niniejszym artykule zostaną omówione niektóre spośród metod bioremediacyjnych oraz sposoby ich wykorzystania w praktyce.
EN
Bioremediation is a concept of improving the quality of the environment by using bacteria, fungi and plants. Despite its numerous advantages it is still relatively unknown in Poland. The following article will summarise some of the existing bioremediation methods and explain how they can be applied practically.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The efficiency of biological processes utilized for eliminating hydrocarbons from soil and water environment depends on many factors, among others on the type and level of contaminants and their bioavailability. Pollutants comprising highly hydrophobic and toxic hydrocarbons are characterized by low susceptibility to biodegradation. Among sources of such pollutants are coal tars and heavy petroleum fractions. This paper shows how rhamnolipids isolated from Pseudomonas PS-17 stimulate biodegradation of coal tar waste obtained from former gas work and petroleum residue obtained from atmospheric distillation of light petroleum. The study demonstrates low susceptibility of coal tar component to biodegradation. Addition of rhamnolipids initiated biodegradation process by increasing bioavailability of coal tar components. The highest efficiency of the coal tar biodegradation (28%) was observed at the rhamnolipids concentration of 125 mg in 1 dm3 of the cultivation medium. For the petroleum residue the maximum efficiency was 55% at the rhamnolipids concentration of 250 mg/dm3.
PL
Efektywność procesów biologicznych stosowanych do likwidacji skażeń środowiska gruntowowodnego węglowodorami zależy od bardzo wielu parametrów, m.in. od rodzaju i poziomu zanieczyszczeń oraz ich biodostępności. Małą podatnością na biodegradację charakteryzują się zanieczyszczenia zawierające silnie hydrofobowe i toksyczne węglowodory. Do źródeł takich węglowodorów należą smoły węglowe i ciężkie frakcje ropy naftowej. W pracy przeanalizowano wpływ ramnolipidów produkowanych przez Pseudomonas PS-17 na stymulację procesu biodegradacji odpadów smoły węglowej, pochodzącej z zamkniętej gazowni, i pozostałości naftowej, otrzymanej podczas destylacji atmosferycznej lekkiej ropy naftowej. Biodegradację przeprowadzono, wykorzystując szczepy wyizolowane z gleby skażonej produktami naftowymi. Badania wykazały, że smoła węglowa stanowi substrat bardzo mało podatny na biodegradację. Wprowadzenie ramnolipidów zwiększyło biodostępność składników smoły i zainicjowało proces biodegradacji. Maksymalną efektywność biodegradacji smoły węglowej (28%) uzyskano, stosując stężenie ramnolipidów 125 mg w 1 dm3 podłoża. Dla pozostałości naftowej maksymalna efektywność procesu wynosiła 54%. Uzyskano ją przy stężeniu ramnolipidów 250 mg/dm3.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Remediation of polluted sites may be achieved by either removal (cleanup) of contaminants or preventing them from being spread (by isolation or immobilization). The most frequent cleanup techniques currently available for practical application to contaminated soils are biol., chem. and thermal conversion or (phys.) separation from the soil followed by concentrating them within a small vol. Managing sites polluted with heavy metals requires the assessment of the various remediation alternatives which may be applied, i.e. electroreclamation, bioleaching, phytoremediation, immobilization. There is a strong challenge for the future, further to develop new and cheap remediation techniques for soil cleanup.
PL
Skażone miejsca można przywrócić do pierwotnego stanu albo usuwając zanieczyszczenia, albo zapobiegając ich rozprzestrzenieniu się (przez izolację lub unieruchomienie). Obecnie w przypadku skażenia gleb najczęściej stosuje się metody biologiczne, chemiczne oraz termicznej konwersji lub separacji. Są one poprzedzone zagęszczaniem zanieczyszczeń do małej objętości. Zarządzanie miejscami skażonymi metalami ciężkimi wymaga oceny, które z różnych metod można zastosować, np. biologiczne wymywanie, użycie prądu, roślin (akumulujących zanieczyszczenia)lub unieruchomienie zanieczyszczeń. Oczyszczanie środowiska jest wyzwaniem, które każe rozwijać nowe i tanie techniki oczyszczania gleby.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.