Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 2005

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: oceanic circulation

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Strumienie energii i masy pomiędzy morzem i atmosferą w rejonie Arktyki Norweskiej

Miętus M., Filipiak J.

Problemy Klimatologii Polarnej

2005

nr 15

65-81

Tematyka praca dotyczy strumieni ciepła odczuwalnego i utajonego pomiędzy powierzchnią morza a atmosferą na wybranych akwenach morskich obszaru Arktyki Norweskiej w okresie 1991-2000. Obliczenia przeprowadzone na podstawie morskich obserwacji meteorologicznych, pochodzących z bazy ICOADS, oparto o zależności istniejące pomiędzy elementami meteorologicznymi (tzw. bulk formulas). Średnie miesięczne wartości strumieni ciepła odczuwalnego i utajonego są w ciągu całego roku dodatnie. Największe wartości strumieni są charakterystyczne dla miesięcy najchłodniejszych, w trakcie miesięcy ciepłych wartości strumieni są najniższe. Wielkość wymiany ciepła jest zależna od cyrkulacji wód oceanicznych. Większe wartości strumieni cechują obszary przemieszczania się ciepłych prądów.

The aim of the paper was to characterize the sensible and the latent heat fluxes between sea and air in the area of the Norwegian Arctic in the period 1991-2000. The area under investigation covered the parts of the Barents Sea, Greenland Sea and Norwegian Sea from 70°N to 80°N between 10°W and 40°E. One of the most characteristic features of the selected area is the intensive oceanic circulation. The calculations were based on the data of International Comprehensive Ocean and Atmosphere Data Set (ICOADS). To calculate fluxes, the practical correlations between them and marine meteorological observations, called bulk formulas were used. The following elements were used for calculation of the sensible and the latent fluxes: sea level pressure, air temperature, dew point temperature, sea surface temperature and wind speed. The number of data used to calculate the sensible heat flux was almost three times great as in case of the latent heat flux. The August was represented by the greatest amount of data, the lowest number of observations was collected in case of December. The heat fluxes were prepared for 2.5 x 5 degrees latitude and longitude squares. Both the sensible heat flux and the latent heat flux between sea and air are positive within the whole year, the heat is transferred from the sea to the atmosphere. The greatest sensible heat flux is observed in January, its values vary from almost 90 W/m2 to 120 W/m2. The lowest values occur in July, the sensible heat flux exceeds 10 W/m2 only in the selected regions of the investigated area. Mean annual sensible heat flux varies between almost 50 Wm2 in the eastern part of the Barents Sea and 72 W/m2 in the vicinity of the western coast of Spitsbergen. The greatest values of the latent heat flux occur in January and vary from almost 80 W/m2 to 125 W/m2. The heat flux is the lowest within the summer months, in July its values do not exceed 20 W/m2. Mean annual latent heat flux varies between almost 50 W/m2 to about 70 W/m2. The relationship between the heat fluxes and oceanic circulation was stated. Regions of the warm sea currents occurring are characterized by the greater values of heat fluxes. The greatest heat fluxes were noted in the area influenced by the warm West Spitsbergen Current, the lowest ones, generally, occur in the region where cold East Spitsbergen Current enters the Barents Sea.

Środowiska sedymentacji ordowiku górnego w regionie kieleckim Gór Świętokrzyskich

Trela W.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

2005

nr 417

109-168

W górnym ordowiku, w regionie kieleckim obserwowane są kontrasty facjalne związane z regionalną aktywnością tektoniczną i różnym tempem subsydencji basenu sedymentacyjnego. Efektem synsedymentacyjnych ruchów tektonicznych było powstanie pod koniec środkowego ordowiku wyniesienia podmorskiego, które w późnym ordowiku było miejscem rozwoju skondensowanych facji węglanowych - grejnstonów, pakstonów i wakstonów. W karadoku wyniesienie to graniczyło od południa z głębokim zbiornikiem, który był miejscem rozwoju facji ilastych. Okresowo sedymentacja w tym zbiorniku odbywała się w warunkach deficytu tlenowego wód dennych. Od późnego lanwirnu po początek późnego karadoku warunki ekologiczne i sedymentacyjne, na obszarze wyniesienia podmorskiego, były kształtowane przez prąd oceaniczny płynący między Avalonią a Baltiką, wzdłuż północnego brzegu bloku małopolskiego, oraz związane z nim prądy wstępujące. Zanik oddziaływania tego prądu był zbieżny ze zmianami cyrkulacji oceanicznej spowodowanej stopniowym zamykaniem w późnym ordowiku zachodniej części morza Tornquista, w wyniku dokowania wschodniej Avalonii do Baltiki oraz przesunięciem obu obszarów w kierunku niższej szerokości geograficznej. Abrazja tego wyniesienia przez falowanie sztormowe i oddziaływanie prądu oceanicznego oraz słabszy potencjał wzrostowy chłodnowodnego zespołu faunistycznego, spowodowały spowolnienie tempa depozycji, lub nawet jego okresowe zatrzymanie. Konsekwencją tego jest znaczna kondensacja osadu i rozwój małego "wygłodzonego wyniesienia podmorskiego" (statved seamount). Pod koniec wczesnego karadoku, w efekcie ożywienia regionalnej aktywności tektonicznej, nastąpiła przebudowa planu paleomorfologicznego. W centralnej części regionu kieleckiego ujawniły się tendencje do wzrostu pojemności akomodacyjnej, związane z tektonicznie uwarunkowanym większym tempem subsydencji tej części wyniesienia podmorskiego. Na przełomie karadoku i aszgilu zaznaczył się spadek względnego poziomu morza. Litologicznym wyrazem globalnej regresji w późnym aszgilu są w regionie kieleckim osady klastyczne (waki kwarcowe) związane z grawitacyjnymi spływami osadu, schodzącymi prawdopodobnie ze skłonu delty stożkowej. Utrzymująca się lokalnie w późnym aszgilu tendencja do pogłębiania basenu sedymentacyjnego centralnej części regionu kieleckiego sprzyjała natomiast zachowaniu ciągłości sedymentacyjnej między ordowikiem i sylurem.

The spatial and temporal extent of the Upper Ordovician facies in the Kielce Region indicates regional tectonic controls on its distribution. The sedimentary basin was affected by differential subsidence rate, which probably originated from synsedimentary block faulting in the basement, that resulted in establishment of horst-like submarine palaeohigh with condensed carbonate deposition - grainstones, packstones to wackestons. During the Caradoc, the palaeohigh was bounded, to the south, by a deeper-water basin subjected to much stronger subsidence rate, where claystone facies were deposited. Periodically, the oxygen-deficient conditions occurred at the basin floor. From the latest Llanvirn to the early Late Caradoc the sedimentary and ecological conditions on the palaeohigh were affected by upwelling associated with the oceanic current that flowed south-eastwards along the northern margins of the Małopolska Block. The cessation of that oceanic current activity and then upwelling inflow was coeval with changes in palaeooceanographic circulation related to gradual closare of the western part of the Tornquist Sea during the latest Ordovician due to collision of the Avalonia with Baltica. The hydrodynamic conditions on the palaeohigh were dominated by interaction of storms and the oceanic palaeocurrent that together with slow carbonate production, resulted in low accumulation rate and subsequently in development of small starved seamount with a condensed carbonate sediment. During the end of the early Caradoc there was a rearrangement of the palaeohigh that resulted in establishment of a deeper water basin in the central part of the Kielce Region, with a continuous sedimentation in some places across the Silurian-Ordovician boundary. During the latest Caradoc and earliest Ashgill, the tectonic activity was intensified in the central part of the Kielce Region, resulting in uplifting of some parts of the basin floor, and subsequently a juxtaposition of the shallow and deep-water deposits in this area. The lithological expression of the Late Ashgill regression in the Kielce Region are clastic deposits (quartz wackes) accumulated by sandy debris flow derived from a fan delta.