Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: non-forest ecosystems

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ zaprzestania koszenia na roślinność łąki trześlicowej (Molinietum caerulae)

Sienkiewicz-Paderewska D., Borawska-Jarmułowicz B., Mastalerczuk G., Chodkiewicz A., Stypiński P.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

2012

T. 12, z. 1

167-179

Badania przeprowadzono w 2010 r. w Środkowym Basenie Biebrzy w Biebrzańskim Parku Narodowym. W celu określenia wpływu zaprzestania koszenia na roślinność, na obiekcie łąkowym Grzędy wytyczono dwa transekty - jeden w części niekoszonej od 7 lat, drugi - w części sporadycznie koszonej (raz na 2-4 lata). W ramach transektów wykonano łącznie 23 zdjęcia fitosocjologiczne metodą Brauna-Blanqueta. Obliczono wskaźniki Elleneberga: F - uwilgotnienia, N - zawartości azotu w glebie i R - odczynu gleby. Oceniono różnorodność gatunkową zbiorowisk na podstawie: łącznej liczby gatunków w transekcie, średniej liczby gatunków przypadającej na zdjęcie fitosocjologiczne oraz obliczając wskaźnik różnorodności gatunkowej Shannona-Wienera dla transektów. Wartość użytkową zbiorowisk oceniono na podstawie LWU Filipka i zadarnienia. Stwierdzono, że skład gatunkowy zbiorowisk w obu transektach jest podobny, jednak wyraźnie różni się proporcjami. Na całym obiekcie dominują fitocenozy zespołu Molinietum caerulae W. Koch 1926 (klasa Molinio-Arrhenatheretea R. Tx. 1937). W części, na której przed 7 laty zaprzestano koszenia, w płatach zaznacza się wyraźny podrost drzew: Salix cinerea L., Salix repens subsp. rosmarinifolia (L.) Hartm. i Betula pubescens Ehrh., co świadczy o postępującej sukcesji wtórnej. W porównaniu z obszarem sporadycznie koszonym większa jest średnia wysokość roślin, natomiast mniejsze - zadarnienie. Na obszarze koszonym udział gatunków drzewiastych jest znikomy. Z większą ilościowością występuje tu Carex panicea L. i Carex buxbaumii Wahlenb. Zaprzestanie użytkowania spowodowało wzrost łącznej liczby gatunków w transekcie i średniej liczby gatunków w zdjęciu, ale zmniejszenie wartości wskaźnika Shannona-Wienera. Wartość użytkową roślinności obu badanych transektów oceniono jako bardzo słabą.

The study was carried out in the year 2010 in the Middle Basin of the Biebrza River in the Biebrza National Park. The aim was to find out if the cessation of mowing could have changed some parameters of the existing vegetation. And if yes - what kind of changes could be noted. The examined phytocoenoses were described by 23 relevčs made with the BRAUN-BLANQUET method (1964). Eleven of them were made within the transect where vegetation had been mowed every 2-4 years, and the other 12 - in the transect, where vegetation had not been mowed for the previous 7 years. Species diversity was assessed upon: species composition of each community, their syntaxonomic structure, species richness, floristic diversity calculated using the SHANNON-WIENER index (H') and site conditions estimated with the ELLENBERG phytoindication method (1992]. The utilization value based on the fodder value score (FVS) defined by FILIPEK (1973) and sod cover were also estimated. It was found that species composition in both transects was very similar, however, the proportion of some species and syntaxonomic groups of species was different. Generally, the whole examined area was covered by the phytocoenoses of Molinetum caerulae association. In the not mowed part the clear symptoms of secondary succession were noticed. Young trees and shrubs, mainly Salix cinerea, Salix repens subspec. rosmarinifolia and Betula pubescens, appeared in vegetation units. In comparison to the mowed area the total number of species in the phytosociological relevé and mean height of plants were higher, whereas the sod cover was lower. In the mowed area the mean cover of trees and shrubs was negligible. Carex panicea and Carex buxbaumii were numerous there. Other results of the abandonment of utilization were: a higher species richness and a lower value of Shannon-Wiener index. The utilisation value of vegetation in both examined transects was very poor.

Możliwość zastosowania metody GGE biplot do oceny stanu i identyfikacji zagrożeń zespołu Alopecuretum pratensis opisanego na terenie Parku Krajobrazowego "Podlaski Przełom Bugu"

Sienkiewicz-Paderewska D., Paderewski J.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

2011

T. 11, z. 3

237-252

Zespół Alopecuretum pratensis (Regel 1925) Steffen 1931, występujący na terenie Parku Krajobrazowego "Podlaski Przełom Bugu", scharakteryzowano na podstawie 50 zdjęć fitosocjologicznych, wykonanych metodą Brauna-Blanqueta. Każde zdjęcie opisano względnym pokryciem gatunków: charakterystycznych dla klasy; charakterystycznych dla siedlisk wilgotniejszych lub siedlisk suchszych; synantropijnych oraz drzew i krzewów. Obliczono również następujące wskaźniki Ellenberga: L - wskaźnik świetlny, F - uwilgotnienia, R - odczynu gleby, N - zawartości azotu w glebie. Parametry te syntetycznie opisano metodą GGE biplot (ang. "Genotype and Genotype-by-Environment interaction effects"). Wykres typu biplot umożliwił wytypowanie grupy niezaburzonych płatów zespołu Alopecuretum pratensis oraz płatów zaburzonych. Te ostatnie to albo fitocenozy występujące w siedliskach przesuszonych, w których odnotowano równocześnie zwiększony udział gatunków synantropijnych, albo fitocenozy zlokalizowane w siedliskach wyraźnie wilgotniejszych. Większość płatów zespołu Alopecuretum pratensis, zanotowanych na terenie Parku "Podlaski Przełom Bugu", wykształciła się w warunkach siedliskowych zbliżonych do optymalnych dla tego syntaksonu i została zaliczona do postaci niezaburzonej, co świadczy o jego dobrej kondycji. Metoda GGE biplot okazała się przydatna do oceny stanu zespołu Alopecuretum pratensis oraz określenia kierunków jego zmian.

The Alopecuretum pratensis association (Regel 1925) Steffen 1931 in the Bug Ravine Landscape Park was described by 50 relevčs with the use of Braun-Blanquet method. The aim of this study was to define the conditions and symptoms of degeneration of Alopecuretum pratensis. Each of the relevčs was described by the relative cover of: characteristic species of Molinio-Arrhenatheretea class, characteristic species of wetter and drier habitats, synanthropic species, tree and shrub species. The Ellenberg indicators (L - light, F - moisture, R - soil pH, N - soil nitrogen) were also calculated. Above mentioned parameters were described synthetically by the GGE biplot method (Genotype and Genotype-by-environment interaction effects). The graph designated the group of undisturbed and disturbed phytocenoses of Alopecuretum pratensis. The disturbed phytocoenosis were often located in drier habitats or in markedly wetter sites. In the first case it was associated with greater participation of synanthropic species. Summing up, most of the described phytocoenoses of Alopecuretum pratenis developed in conditions close to the optimal for that syntaxon and were classified as undisturbed, which indicated their good condition in the Bug Ravine Landscape Park. Selection of appropriate parameters of examined plant community allowed the use of the GGE biplot method for assessing the state of Alopecuretum pratensis and determining the directions of its change.