Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zmniejszenie emisji podtlenku azotu z instalacji kwasu azotowego

Petryk J., Iwanek E., Krawczyk K., Piętka L.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 9

1757-1760

PL

Przedstawiono wyniki badań nad utlenianiem amoniaku na dwustopniowym układzie katalitycznym składającym się z siatek platynoworodowych i warstwy tlenkowego katalizatora kobaltowo-cerowego. Do badań wybrano katalizatory aktywne w wysokotemperaturowym rozkładzie podtlenku azotu. Przedmiotem badań była aktywność, selektywność i podaność na dezaktywację tych katalizatorów. Na dwustopniowym katalizatorze uzyskano wyższą niż na siatkach Pt-Rh sprawność utleniania amoniaku do NO i jednocześnie dziesięciokrotnie mniejsze straty amoniaku w postaci podtlenku azotu.

EN

NH₃ was oxidized at 760–840°C over a 2-stage catalyst system consisting of Pt-Rh gauze, followed by a catalyst composed of Ce and Co oxides. Use of the catalyst system resulted in a higher conversion to NO than on the Pt-Rh gauzes alone and a tenfold lower NH₃ losses due to N₂O formation.

2

Nitrous oxide emission from grassland in different management conditions (fertilization regimes)

Burczyk P., Oenema O., Kuikmann P., Velthof G.

Journal of Water and Land Development

|

2001

|

no. 5

57-67

EN

The application of large amounts of organic or mineral nitrogen (N) fertilizers to soil may cause high risk of nitrogen (N) losses to air and groundwater. A field experiment on regularly cut (5-6 limes per year) grassland located on sandy soil was established to evaluate the effect of different fertilization regimes (control without fertilizer, calcium ammonium nitrate (CAN 100), CAN 50/50 in a split dose, ammonium sulphate (SACAM), cattle slurry in 3 doses (SLUR 20/20/20) of 20 tons of cattle slurry in 2 doses (SLUR 30/30) of 30 tons of manure with additional CAN to equal amounts of N added with mineral fertilizer only) on nitrogen losses via N2O production and emission and NO3- leaching to deeper soil layers. For better evaluation of used practices (various N fertilization regimes) nitrogen balances for fields have been estimated. Highest fluxes of N2O were found on fields where slurry was applied. Application of slurry in three doses instead of two decreased emissions. Peak fluxes were found two weeks after application (145 μg·m-² ·h-¹ N), and remained so for at least one month. A second fertilization caused another higher peak on the same fields (205 μg·m-² ·h-¹ N). Mineral fertilization caused lower N2O emissions than slurry: Calcium ammonium nitrate used in one dose caused highest fluxes for mineral fertilizers with a peak also two weeks after application (70 μg·m-² ·h-¹ N). On plots where CAN was divided into two rates, fluxes were lower and similar to plots where ammonium sulphate was applied. Generally, fluxes observed in this experiment were low. This could be attributed to a relatively low mineral N content in soil at the beginning of the growth period. Accumulated losses of N2O during the vegetation period until the first cut were highest for the SLUR 30/30 treatment (slurry 30 m³ at the first and 30 m³ at the third cut) and lowest for the CONTROL treatment.

PL

Stosowanie wysokich dawek azotu w nawozach mineralnych i organicznych może powodować ryzyko strat azotu do atmosfery i wód gruntowych. Doświadczenie łąkowe na regularnie koszonej łące (5-6 pokosów rocznie), położonej na glebie piaszczystej, zostało założone w celu oceny różnych rodzajów nawożenia (kontrola bez nawożenia, saletra wapniowo-amonowa-CAN 100, CAN 50/50 j.w. w dzielonej dawce, siarczan amonu (SACAM), gnojowica bydlęca w trzech dawkach (SLUR 20/20/20) po 20 ton każda oraz gnojowica bydlęca w dwóch dawkach (SLUR 30/30) po 30 ton każda z nawożeniem uzupełniającym CAN w celu dostosowania dawki azotu do dawki wniesionej z nawozami mineralnymi) na straty azotu przez ulatnianie się podtlenku azotu N2O i wymywanie azotanów do głębszych warstw profilu glebowego. W celu lepszej oceny stosowanych praktyk planuje się obliczenie bilansów azotu dla poszczególnych pól. Najwyższe wartości emisji N2O stwierdzono na polach po zastosowaniu gnojowicy bydlęcej. Podział dawki gnojowicy na trzy części spowodował obniżenie emisji. Najwyższe wartości emisji stwierdzono dwa tygodnie po zastosowaniu nawożenia (145 μg·m-² ·h-¹ N) i utrzymały się one przez okres co najmniej miesiąca. Druga dawka nawozów spowodowała następne nasilenie emisji (205 μg·m-² ·h-¹ N). Generalnie nawożenie mineralne powodowało niższą emisję niż gnojowica: saletra wapniowo-amonowa w jednej dawce powodowała najwyższą emisję z nawozów mineralnych ze szczytem 70 μg·m-² ·h-¹ N także dwa tygodnie po zastosowaniu. Na poletkach, gdzie saletrę wapniowo-amonową podzielono na dwie dawki, emisje były niższe i zbliżone do tych stwierdzonych z poletek po zastosowaniu siarczanu amonu. Wartości emisji stwierdzone na doświadczeniu nie były wysokie. Mogło to być spowodowane niską zawartością azotu w glebie na początku okresu wegetacji. Skumulowane straty N2O w okresie do pierwszego pokosu były najwyższe dla kombinacji SLUR 30/30 (gnojowica w dwóch dawkach po 30 t·ha-¹), a najniższe dla kontroli.

3

Denitrification rate in soils as affect by their redox conditions

Stępniewska Z., Bennicelli R. P., Weiss U., Włodarczyk T., Stahr K.

Journal of Water and Land Development

|

2000

|

no. 4

163-173

EN

The aim of the study was to investigate the influence of soil redox resistance on denitrification rate in soil material of 9 profiles from Poland and Germany. The soil samples from particular horizons were incubated under water saturation, in closed bottles, in an atmosphere of gaseous nitrogen containing 3 % acetylene at a temperature of 20°C for 5 days. The values of redox potential, pH, and the evolution of carbon dioxide and nitrous oxide were measured after 12, 24, 48, and 120 hours. The rate of nitrous oxide evolution in relation to native carbon mineralization, redox potential and soil reaction is discussed. Denitrification rate showed maximum at pH 6.3-7.3 and Eh 150-300 mV. It was positively correlated with redox resistance (t400).

PL

Badania emisji podtlenku azotu w agrocenozach wykazały, że w zależności od warunków aeracyjnych, gleby mogą być zarówno emiterem jak i sorberem N2O. Krytyczne wartości potencjału redoks, przy których następuje absorpcja i wydzielanie N2O, mieszczą się w zakresie od 250 mV (przy pH 6.0-8.5) do 300 mV (przy pH 5). Doniesienia literaturowe natomiast wskazują na szeroki zakres wartości Eh od +400 mV do +100 mV występujący podczas denitryfikacji. Jedną z propozycji wyrażenia odporności oksydoredukcujnej gleb jest wskaźnik t400, charakteryzujący zdolność buforującą gleb. Miarą jego jest czas, w którym następuje obniżenie wartości Eh gleb do 400mV, która charakteryzuje redukcję azotanów. Celem pracy było zbadanie wpływu odporności oksydoredukcyjnej gleb na szybkość denitryfikacji w 9 glebach z Polski i Niemiec. Próbki glebowe z poszczególnych poziomów próchnicznych były inkubowane w stanie wysycenia wodą, w zamkniętych naczyniach, w atmosferze gazowego azotu, zawierającej 3% acetylenu w temperaturze 20°C przez 5 dni. Wartości potencjału redoks, pH oraz stężenia powstającego CO2 i N2O były oznaczane po upływie 12, 24, 48 i 120 godzin inkubacji. Szybkość wydzielanego podtlenku azotu jest analizowana w odniesieniu do mineralizacji węgla organicznego, potencjału redoks oraz pH. Wykazano, że proces denitryfikacji osiągał maksimum szybkości przy pH 6,3-7,3 i Eh 150-300mV. Najwyższe kumulatywne stężenie podtlenku azotu dochodziło do 8 mg·kg-¹ po upływie 5 dni inkubacji przy pH 7, podczas gdy w przedziale pH 3-6.5 wartości stężeń były ponad dwukrotnie niższe (3 mg·kg-¹) . Wykazano istnienie dodatniej korelacji (R² = 0,49) pomiędzy szybkością denitryfikacji a odpornością oksydoredukcyjną (t400). Kiedy wartość t400 nie przekracza 2, wówczas tempo denitryfikacji spada poniżej 1,2 mg·kg-¹ ·dzień-¹.