„Ernst Friedrich Ferdinand Zermelo (1871-1953) jest znany głównie z wyników w teorii mnogości i logice. […] Jednakże przed poświęceniem się wspomnianym działom matematyki przez niemal trzydzieści lat swojej naukowej aktywności Zermelo zajmował się rachunkiem wariacyjnym. Jego rozprawa doktorska zatytułowana Untersuchungen zur Variations-Rechnung (Studia z rachunku wariacyjnego) i obroniona w Berlinie w 1894 roku była poprzedzona studiami uniwersyteckimi z matematyki w Berlinie, fizyki w Halle i filozofii we Fryburgu. […] Zermelo kontynuował i rozwijał wariacyjne wyniki Karla Weierstrassa, w szczególności rozszerzył metodę badania ekstremów całek krzywoliniowych do przypadku, w którym funkcja podcałkowa zależy od pochodnych dowolnego rzędu. Następnie był asystentem Maxa Plancka i prowadził badania w fizyce teoretycznej oraz matematyce stosowanej, w tym w mechanice statystycznej. Z kolei jego habilitacja Hydrodynamische Untersuchungen über die Wirbelbewegungen in einer Kugelfläche (Hydrodynamika ruchów wirowych na powierzchni sfery) była poświęcona zagadnieniom hydrodynamicznym i napisana w Getyndze w 1899 roku. Z początkiem XX wieku cała jego uwaga skupiona została na intensywnie rozwijającą się teorię mnogości wraz z zastosowaniami, na przykład w teorii gier (szachy).”
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.