Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Narracja i antynarracja w architekturze współczesnej

Szpakowska-Loranc Ernestyna

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 15

351--362

PL

Artykuł prezentuje zagadnienie narracji i antynarracji w architekturze na podstawie analizy krytycznej opracowań z dziedziny architektury i narratologii. Zgodnie z dokonanym przeglądem literatury powiązanie narracji i przestrzeni zbudowanej zyskuje na popularności w ostatnich latach. Ma charakter interdyscyplinarny, pozwala na łączenie form architektonicznych i rozwiązań przestrzennych z odbiorem przestrzeni zarówno bezpośrednim w drodze użytkowania, jak i poprzez środki mediów tradycyjnych i społecznych. Lukę badawczą natomiast stanowi przeniesienie pojęcia antynarracji z dziedziny literatury do architektury – mimo że jest ono obecne we współczesnym literaturoznawstwie, a strategie narracyjne, takie jak przemilczenie, minimalizm, hybrydyczność, synkretyzm, achronologia i antyfinalność identyfikowane i charakteryzowane są także we współczesnej architekturze. Artykuł kładzie nacisk na polskie opracowania tematu narracji w architekturze oraz antynarracji w literaturoznawstwie. Odnosi się do badań narracyjnych Wojciecha Bonenberga i Anny Marii Wierzbickiej, a także polemicznych tez Andrzeja Niezabitowkiego. Ma na celu nakreślenie problemu do dalszej dyskusji. Ze względu na wstępny charakter studiów zagadnienia nie scharakteryzowano w nim szczegółowo antynarracyjnych obiektów architektonicznych, ale sformułowano typologię antynarracyjnych środków.

EN

This article presents the issue of narrative and anti-narrative in architecture, based on a critical analysis of studies in architecture and narratology. According to the literaturę review, the link between narrative and built space has been gaining popularity in recent years. It is interdisciplinary in nature and allows the linking of architectural forms and spatial solutions with the perception of space both directly and through the means of traditional and social media. The research gap, on the other hand, is the transfer of the notion of antinarrative from the field of literature to architecture – even though it is present in contemporary literary studies, and narrative strategies such as silence, minimalism, hybridity, syncretism, achronology and anti-finality are also identified and characterised in contemporary architecture. The article focuses on Polish studies of the topic of narrative in architecture and anti-narrative in literary studies. It refers to narrative studies by Wojciech Bonenberg and Anna Maria Wierzbicka, as well as polemical theses by Andrzej Niezabitowski. It aims to outline the problem for further discussion. Due to the preliminary nature of the study, it does not characterise anti-narrative architectural objects in detail, but formulates a typology of anti-narrative measures.

2

The role of architectural design in industrial heritage interpretation – the case of Wójtowski Młyn in Łódź

Walczak Bartosz M.

Architectus

|

2023

|

Nr 1 (73)

75--83

EN

The article presents possible design strategies that can be used concerning industrial heritage on the example of Wójtowski Młyn in Łódź. In particular, the possibilities of using the narrative role of architecture in the context of tangible and intangible cultural heritage have been outlined. The considerations are based on the results of a semester project carried out at the Department of History of Architecture, Revitalization and Conservation of Monuments of the Łódź University of Technology, the subject of which was the proposal of an architectural intervention aimed at telling the complex history of construction, as well as maintaining the unique atmosphere of the place. The biggest challenge was the discrepancy between the building’s rich past and its current state and architectural expression. The design proposals allowed for several interesting observations regarding design strategies, i.e. history and heritage as a source of inspiration; the atmosphere of the place as a subject of protection; the role and appropriateness of building materials in the interpretation of industrial heritage as well as the process of educating future architects and preparing them for the creative use of post-industrial heritage with respect for its cultural values.

PL

W artykule, na przykładzie Wójtowskiego Młyna w Łodzi, przedstawiono możliwe strategie projektowe, jakie można stosować w odniesieniu do dziedzictwa przemysłowego. W szczególności nakreślone zostały możliwości wykorzystania narracyjnej roli architektury w kontekście materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Podstawę rozważań stanowiły wyniki projektu semestralnego zrealizowanego w Zakładzie Historii Architektury, Rewitalizacji i Konserwacji Zabytków Politechniki Łódzkiej. Jego tematem była propozycja interwencji architektonicznej mającej na celu opowiedzenie złożonej historii budowlanej, a także utrzymanie wyjątkowej atmosfery miejsca. Największym wyzwaniem była rozbieżność między bogatą przeszłością obiektu a jego obecnym stanem oraz wyrazem architektonicznym. Propozycje projektowe pozwoliły poczynić wiele ciekawych obserwacji dotyczących strategii projektowych (tj. historii i dziedzictwa jako źródła inspiracji; atmosfery miejsca jako przedmiotu ochrony; roli i odpowiedniości materiałów budowlanych w interpretacji dziedzictwa przemysłowego), jak również procesu kształcenia przyszłych architektów i ich przygotowania do twórczego wykorzystania spuścizny poprzemysłowej z poszanowaniem jej wartości kulturowych.

3

Architektura cienia

Szpakowska-Loranc E.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2017

|

nr 18

67--74

PL

O ile w przeszłości światłu w architekturze nieodłącznie towarzyszył cień, zadaniem współczesnego architekta jest zwykle jedynie dbałość o doświetlenie budynku. Brak zacienionych przestrzeni przez stosowanie rozległych przeszkleń i równomiernego, sztucznego oświetlenia to brak tajemnicy – pola dla wyobraźni. Pozbawienie architektury cienia oznacza zatarcie granic pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem, dniem i nocą, światem rzeczywistym i wirtualnym oraz nadzór społeczny. Budynki, których twórcy oprócz światła operują także „materią” cienia jako elementem narracji architektonicznej nie są częstymi przykładami. Można do nich zaliczyć realizacje Daniela Libeskinda, Fumihiko Maki, Eduardo Menisa, Stevena Holla. Tworząc odpowiedni nastrój przekazują symboliczne treści.

EN

Whereas in the past shadow was a constant companion of light in architecture, the task of a contemporary architect is usually to care for the lighting of the building. The lack of shaded spaces due to the use of extensive glazing and regular artificial lighting equals the lack of mystery – the field for imagination. Depriving architecture of the shadow means blurring of the boundaries between interior and exterior, day and night, real and virtual world, as well as social supervision. Buildings, whose creators, in addition to light, employ the “matter” of shadow as an element of architectural narrative, are not frequent examples. These include the works of Daniel Libeskind, Fumihiko Maki, Eduardo Menis, Steven Holl. While creating the right mood, they also convey symbolic content.

4

Narracja architektoniczna – interpretacje, spekulacje czy fakty empiryczne?

Niezabitowski A.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2016

|

T. 61, z. 1

5--30

PL

Znaczenie w architekturze, a w szczególności zagadnienia związane ze strukturami symbolicznymi, należą niewątpliwie do najtrudniejszych tematów w teorii architektury. Problematyka ta wychodzi znacznie poza zakres zagadnień techniczno-użytkowych, stąd wymaga zastosowania specyficznych podejść badawczych, zbliżonych do tych, jakie stosowane są w naukach humanistycznych i społecznych. W ostatnich dekadach daje się zaobserwować wyraźne przesunięcie punktu ciężkości zainteresowań projektantów architektury z zagadnień techniczno-użytkowych ku problemom związanym z ekspresją artystyczną, a w związku z tym także ku symbolizmowi. Być może jest to rodzaj ucieczki od sfery nie dającej już projektantom tak rozległych możliwości samorealizacji, jaką oferuje sfera ekspresji symbolicznej. Zjawisko takie jest znamienne dla schyłkowych okresów w historii architektury i sztuki takich, jak np. manieryzm czy secesja, a wiele przesłanek wskazuje na to, że w podobnym okresie żyjemy.

EN

Meaning in architecture, particularly in terms of symbolic structures, is undoubtedly one of the most challenging themes in the theory of architecture. The discussion of meaning goes far beyond purely technical and utilitarian concepts, and therefore needs to employ unique research methods, more in line with those used in humanities and social studies. The past decades saw architects make a definite shift from a technical and utilitarian perspective towards artistic expression, and consequently – symbolism. Such a change of focus might be a form of flight from an over-exploited and restricting approach towards one that, like symbolism, still offers room for creative self-expression. The phenomenon is by no means a new one – we have seen it emerge throughout history towards the end of architectural or artistic periods; it was reflected in Mannerism or Art Nouveau, and there are reasons to believe we are witnessing a similar process now.