Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Nanostrukturalne powłoki kompozytowe Ni-PTFE na stopach aluminium

Szeptycka B., Gajewska-Midziałek A., Mazurek A.

Inżynieria Powierzchni

|

2013

|

nr 4

26--31

PL

Elektrolityczne nanostrukturalne powłoki kompozytowe Ni-PTFE zastosowano do stopów glinu PA11, PA6 w celu podwyższenia odporności na zużycie. Do testowania właściwości zastosowano trzy metody przygotowania powierzchni aluminium. Strukturę zgładów poprzecznych wytworzonych powłok badano na mikroskopie Nicon Eclipse JV 150. pomiary przyczepności powłok do podłoża aluminiowego wykonano metodą scratch testu. Chropowatość podłoża aluminiowego i powłok kompozytowych mierzono profilografem TR 100prod. Elcometr Instruments Ltd. Mikrotwardość mierzono metodą Vickersa przy użyciu mikrotwardościomierza Vickersa, stosując obciążenie 0,05 kG. wytworzone powłoki kompozytowe poddano badaniom tribologicznym na maszynie Amslera. Kompozytowe powłoki niklowe Ni-PTFE wytworzone w tych badaniach odznaczały się 6-krotnie lepszą odpornością na zużycie w porównaniu ze stopem PA11 i 2-krotnie lepszą w porównaniu z PA6.

EN

The electroplated nanostructural nickel composite coatings Ni-PTFE were applied to aluminium PA11, PA6 to increase the wear resistance. The three pretreatment procedure was used for properties test of the aluminium PA11 and PA6. The cross-sectional structures of the coated samples were studied by Nicon Eclipse JV 150 microscope. The scratch test was used for the determination of adhesion The roughness of the aluminium alloy and nickel composite foils was evaluated using the TR 100 profilograph Elcometr Instruments Ltd. The microhardness of the deposited layers was measured using the Vickers’ method at the load of 0.05 kG. The tribological properties of the deposited coatings were tested on the Amsler machine. The nickel composite coatings Ni-PTFE produced during investigations were distinguished by the 6 times better wear resistance than those of the aluminium alloy PA11 and 22 times better in comparison with PA6.

2

Optymalizacja technologii reotaksjalnego osadzania nanowarstw wybranych przezroczystych tlenków przewodzących

Szuber J., Kwoka M., Kościelniak P., Sitarz M.

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

|

2011

|

Vol. 52, nr 9

25-27

PL

W pracy opisano wyniki wstępnych badań nad optymalizacją technologu reotaksjalnego RGTO osadzania nanowarstw wybranych przezroczystych tlenków przewodzących (SnO₂ , In₂O₃) w nanoskali, na podstawie badań z wykorzystaniem wybranych powierzchniowych metod analitycznych (SEM, AFM, XPS), w aspekcie ich zastosowań m.in w sensoryce gazów toksycznych.

EN

In this paper the primary results of studies on Optimization of rheotaxial technology for the deposition of nanolayers of the selected transparent conductive oxides (SnO₂, In₂O₃) in nanoscale based on the study with the selected surface analytical methods (SEM, AFM, XPS), have been presented in aspects for application in gas sensors of toxic gases.

3

The procedure of evaluating the practical adhesion strength of new biocompatible nano- and micro-thin films in accordance with international standards

Kutilek P., Miksovsky J.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2011

|

Vol. 13, no. 3

87-94

EN

The possibilities of using newly developed nano- and micro-thin films in biomedicine are intensively studied at the present time. Many research institutions are looking for ways to evaluate mechanical properties of these films. One of the most important and frequently studied characteristics is practical adhesion. A very important method for evaluating the practical adhesion strength is scratch test. Often, however, the research teams use a method based on the disunity evaluation of adhesion of biocompatible surface layer. This makes the quantitative comparison of research results impossible. We designed and tested new evaluation method and procedure based on international standards in order to eliminate these problems. This article is aimed at showing the new possibility of using established standards for evaluating adhesion of nano- and micro-thin biocompatible films and at showing the application of the standards to evaluate the often studied DLC biocompatible layers. The thickness of the film was 470 nm. As a substrate a titanium alloy Ti6Al4V was used.

4

Teoretyczna analiza adsorpcji tlenu na powierzchni ziaren SnO₂ o powierzchni płaskiej

Izydorczyk W.

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

|

2009

|

Vol. 50, nr 10

45-48

PL

W pracy przedstawiono wyniki teoretycznej analizy wpływu adsorpcji tlenu na przewodnictwo nanowarstw SnO₂. W wyniku analitycznego rozwiązania jednowymiarowego równania Poissona-Boltzmanna dla próbki o skończonych wymiarach i płaskiej geometrii ziarna, otrzymano potencjał powierzchniowy dla całkowicie zubożonych warstw o grubości w zakresie 30..,500 nm. Na tej podstawie obliczono zależność energetycznej bariery potencjału od grubości warstwy. Zbadano wpływ ruchliwości oraz stopnia jonizacji donorów na stopień pokrycia powierzchni różnymi jonami tlenu. Obliczono profile głębokościowe koncentracji nośników, rozkład ruchliwych donorów oraz zbadano wpływ temperatury oraz ciśnienia cząstkowego tlenu na konduktancję nanowarstw SnO₂.

EN

In this work, the results of theoretical analysis of the influence of surface oxidation on the conductance of SnO₂ nanofilms were presented. From the one-dimensional analytical solution of the Poisson-Boltzmann equation in the case of finite grains with slab geometry, the in-depth profiles of the potential V(r) were obtained for full depleted layers. On this basis, the surface energy barrier dependence on grain size (30...500 nm) was obtained. The effect of the donor mobility (oxygen vacancies in the bulk) and degree of donor ionization on coverages by oxygen ions was discussed. The in-depth profiles of carrier concentrations and distribution of donors were obtained. Furthermore, the influence of temperature and partial oxygen pressure on the SnO₂ nano-film per-square conductance was studied.

5

Thermogravimetric Measurements of Poly(Propylene) Nonwovens Containing Deposited Layers of Polyelectrolytes and Colloidal Particles of Noble Metals

Połowiński S., Stawski D.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2007

|

Vol. 15, no. 4 (63)

82--85

EN

The layer-by-layer method was used as a convenient way for depositing colloidal particles of silver, gold or platinum on textiles. After modifications the samples were tested using thermogravimetric analysis. It was found that the incorporation of metal particles onto a poly(propylene) nonwoven surface significantly increases thermal resistance. In the work herein presented it is proved that a significant increase in thermal resistance is observed when hydrogen saturated colloidal platinum has been incorporated.

PL

Metoda „ warstwa-po-warstwie” została zastosowana w celu nanoszenia koloidalnych czastek srebra, złota i platyny na wyroby tekstylne. Po modyfikacji, próbki analizowano metodą termograwimetryczną. Stwierdzono, ze wprowadzenie cząstek metali na powierzchnię włókniny polipropylenowej znacząco podwyższa odporność termiczną. W pracy stwierdzono, że wysycenie wodorem koloidalnej platyny naniesionej na włókninę powoduje wyjątkowo duży wzrost odporności termicznej.

6

Polyelectrolyte Layer-by-Layer Processed Coated Textiles

Połowiński S.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2005

|

Vol. 13, no. 6 (54)

50--52

EN

A polyelectrolyte layer-by-layer technique for textiles has been examined. A nonwoven polypropylene fabric was grafted with acrylic acid, and films from poly(allylamine hydrochloride) PAH and poly(acrylic acid) PAA were deposited using the layer-by-layer procedure. It was found that the thickness of the deposited layers amounts to several nanometers, and the dyeing technique allows the type of external layer deposited to be identified.

PL

Technikę nanoszenia polielektrolitów metodą warstwa po warstwie stosowaną dotąd do folii lub mikrosfer zastosowano do wyrobów włókienniczych. Włókninę polipropylenową szczepiono kwasem akrylowym i następnie nakładano kolejne warstwy z chlorowodorku polialliloaminy (PAH) i poli(kwasu akrylowego) (PAA). Stwierdzono, że kolejne warstwy nakładane na powierzchnię włókienek o grubości kilku nanometrów są izolowane i można je identyfikować metodą barwienia.