Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Optymalizacja procesu otrzymywania nanosfer proleku polilaktydu z chlorofenezyną

Sebai A., Gadomska-Gajadhur A., Ruśkowski P.

Inżynieria i Aparatura Chemiczna

|

2016

|

Nr 5

201--202

PL

Przedstawiono wyniki badań doświadczalnych procesu otrzymywania nanosfer polilaktydowych zawierających chlorofenezynę, otrzymywanych metodą emulsyjną z odparowaniem rozpuszczalnika. Cząstki te mogłyby być wykorzystywane jako przeciwgrzybicze systemy leków o kontrolowanym czasie uwalniania. Stosując metodę planowania doświadczeń uzyskano równanie regresji opisujące wpływ wybranych parametrów procesu na rozmiar sfer. Określono warunki otrzymywania cząstek o rozmiarze poniżej 100 nm.

EN

Research results dealing with the preparation of polylactide nanospheres containing ehlorphenesin are presented. Polylactide nanospheres were prepared by the emulsification method with solvent evaporation. These particles could be used commercially as the antifungal drug delivery system. An influence of selected process parameters on the spheres’ size was determined. The regression equation was predicted using the mathematical method of experiment design (DOE). The particles of size smaller than 100 nm were obtained.

2

Ocena budowy chemicznej, struktury fazowej oraz samoorganizacji makrocząsteczek poli(alifatyczno/aromatycznych-estro-amido-eterów) (PAAEAE)

Gajowy J., El Fray El

Engineering of Biomaterials

|

2013

|

Vol. 16, no. 120

30--34

PL

Celem pracy było zbadanie wpływu metoksy poli(glikolu etylenowego) (mPEG) o dwóch różnych masach molowych na strukturę chemiczną, mikroseparację fazową oraz samoorganizację makrocząsteczek w środowisku wodnym poli(alifatyczno/ aromatycznych-estro-amido-eterów) (PAAEAE). Do określenia budowy chemicznej produktów reakcji wykorzystano metodę spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego (1H NMR) oraz różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) do oceny struktury fazowej kopolimerów. Samoorganizację makrocząsteczek PAAEAE do form micelarnych/nanosferycznych w środowisku wodnym oceniano wykorzystując transmisyjną mikroskopię elektronową (TEM). Spektroskopia 1H NMR potwierdziła oczekiwaną budowę chemiczną zsyntetyzowanych materiałów. Analiza DSC wykazała, że użycie mPEG o wysokiej masie molowej, czyli 5000 g/mol prowadzi do utworzenia materiału o dobrze zdefiniowanej strukturze fazowej. Materiał ten wykazuje zdolność do samoorganizacji w micelle/nanosfery o hydrofobowym wnętrzu i hydrofilowej powłoce. Może być używany w medycynie do enkapsulacji/ immobilizacji różnych witamin i białek.

EN

In this paper we discuss the influence of poly(ethylene glycol) methyl ether (mPEG) of two different molecular masses on chemical structure, microphase separation and self-assembling of poly(aliphatic/ aromatic-ester-amide-ether)s (PAAEAE)s. We used NMR spectroscopy to evaluate chemical structure of synthesized materials as well as DSC analysis to estimate the phase structure. The self-organization of PAAEAEs into micellar/nanospheric structures in aqueous environment was evaluated using transmission electron microscopy (TEM). NMR spectroscopy confirmed chemical structure of synthesized materials. DSC analysis indicated that mPEG of high Mn, namely 5000 g/mol formed a microphase separated structure. The obtained polymeric materials capable to self-organize into micelles/nanospheres with hydrophobic core and hydrophilic shell can be used for medical applications to encapsulate/immobilize various vitamins or antibacterial peptides.

3

Wpływ nanokrzemionki o zróżnicowanej morfologii na właściwości mechaniczne zapraw cementowych

Horszczaruk E., Mijowska E., Cendrowski K., Mijowska S., Sikora P.

Cement Wapno Beton

|

2013

|

R. 18/80, nr 1

24--32

PL

Praca przedstawia wyniki badań wpływu dodatku dwóch rodzajów nano-SiO2: bez porowatej warstewki wokół jądra (n-SiO2) i z tą warstewką (m-SiO2) na wytrzymałość zapraw z cementu portlandzkiego. Uzyskane wyniki potwierdzają, że oba dodatki zwiększają wytrzymałość zapraw na ściskanie i na zginanie. Największą wytrzymałość na zginanie osiągnęły zaprawy z dodatkiem wynoszącym 3% masy cementu, w przypadku obu form krzemionki. Natomiast wytrzymałość na ściskanie rosła wraz ze zwiększającym się dodatkiem n-SiO2 I największą wartość osiągnęła w przypadku 5%. Wzrost wytrzymałości na ściskanie z dodatkiem m-SiO2 był mniejszy i największą wartość osiągnęła zaprawa z 3% dodatkiem.

EN

The work is devoted to study the influence of nanosilica with (m-Si02) and without (n-Si02) mesoporous shell additions on Portland cement mortars mechanical properties. The results have shown that these additions increase the compressive and flexural strength of mortars. The highest flexural strength have the mortars with 3% addition of cement mass of both nanosilica types. However, the compressive strength was increasing with rise of n-Si02 addition and the highest was for 5% content in the mortar. The increase of compressive strength with m-Si02 was lower in comparison with n-Si02, and the highest was for 3% addition.

4

Wstępna ocena budowy chemicznej i struktury fazowej nowych samoorganizujących się poli(arylano-estrów) jako systemów dla kontrolowanego uwalniania leków

Gajowy J., Niemczyk A., El Fray M.

Engineering of Biomaterials

|

2012

|

Vol. 15, no. 112

6-11

PL

Nowe amfipatyczne poli(arylano-estry) wykazujące samoorganizację makrocząsteczek (w stanie stopionym lub w roztworach) stanowią interesującą grupę materiałów o różnorodnych właściwościach i zastosowaniach m.in. w technikach medycznych jako systemy kontrolowanego uwalniania leków. Głównym celem pracy była wstępna ocena budowy chemicznej i struktury fazowej nowych materiałów polimerowych wykazujących zjawisko samoorganizacji makrocząsteczek. Do określenia budowy chemicznej produktu finalnego wykorzystano metodę spektroskopii w podczerwieni (ATR FTIR), strukturę fazową oceniono na podstawie analiz termogramów DSC, możliwość powstawania micelarnych/nanosferycznych samoorganizujących się struktur oraz krytyczne stężenie micelizacji oceniono metodą spektroskopii UV-VIS. Analiza wyników spektrofotometrycznych potwierdziła budowę chemiczną nowych poli(arylano-estrów) modyfikowanych polieterami o różnych masach molowych. Termogramy DSC wykazały dobrą separację mikrofazową dla materiału modyfikowanego polieterem o masie molowej 2000 g/mol, a krytyczne stężenie micelizacji dla tego materiału określone techniką spektrofotometryczną wyniosło 0,2%(w/v). Przedstawione w pracy wyniki dają podstawę do kontynuacji badań nad modyfikacją otrzymanych poli(arylano-estrów) innymi substancjami (nie tylko polietarami) w celu otrzymania materiałów o jak największej zdolności do samoorganizacji makrocząsteczek.

EN

New amphipathic poly(arylane-ester)s with self-assembling macromolecules (in the melt or in solution) are an interesting group of materials possessing diverse properties which found application in medical science, mainly as drug delivery systems. The main objective of this paper was a preliminary evaluation of the chemical and phase structure of new polymeric materials capable to self-assembly in a solution. The chemical structure of the final product was characterized by ATR FTIR spectroscopy, the phase structure was estimated based on DSC analysis, the ability to create self-assembled micellar/nanospheric structures and the critical micelle concentration were characterized by UV-VIS spectroscopy. FTIR analysis confirmed that new poly(arylane-ester)s modified with polyethers of different molecular masses were obtained. DSC thermograms indicated the micro-phase separation of molecular structure for material modified with poly(ethylene glycol) (PEG) of 2000 g/mol. The critical micelle concentration for this material was 0.2%(w/v) as determined by spectroscopic technique. The obtained results are good promise for further modification of synthesized poly(arylane-ester) with other monomers (not only polyethers) to obtain materials with higher capacity to self-assembly into well-defined micells/nanospheres.

5

Removal of trivalent chromium from aqueous solutions by amphiphilic core-shell poly(methyl acrylate)/silk sericin nanospheres

Song Y., Jin Y., Sun J., Wei D.

Polimery

|

2007

|

T. 52, nr 11-12

880-884

EN

Well-defined, core-shell poly(methyl acrylate/silk sericin) (PMA-SS) nanospheres, ranging from 100 to 150nm in diameter, were prepared via a direct graft copolymerisation of methyl acrylate (MA) with silk sericin (SS). The polymerisation was induced by a small amount of tert-butyl hydroperoxide (TBHP) in water at temp. 353K. The PMA-SS core-shell nanospheres were used as adsorbent in a series of batch adsorption experiments for the removal of trivalent chromium from aqueous solutions. The experimental results showed that PMA-SS nanospheres were an effective adsorbent for trivalent chromium from aqueous solution, and the maximum amount of adsorption reached 4.876mg Cr3+/g of sorbent within the experimental range. With the increase in pH values of solutions, the adsorption increased obviously, while the addition of electrolyte had a little effect on the adsorption. The adsorption equilibrium was reached after about 3h. The adsorption of trivalent chromium by PMA-SS nanospheres was significantly higher than that done by SS powder under the same adsorption conditions.

PL

Metodą bezpośredniej kopolimeryzacji szczepionej akrylanu metylu (MA) na serycynie (SS) otrzymano nanosfery typu rdzeń-otoczka (PMA-SS) o średnicach zawierających się w przedziale 100-150nm (rys. 1 i 2). Kopolimeryzację prowadzono w temp. 353K w roztworze wodnym i inicjowano za pomocą wodoronadtlenku tert-butylu (TBHP). Zbadano zdolność otrzymanych nanosfer PMA-SS do adsorbowania Cr3+ z roztworów wodnych. Stwierdzono, że ilość zaadsorbowanego Cr3+ rośnie wraz ze wzrostem stężenia początkowego roztworu (Co) osiągając wartość 4,876mg Cr3+/g sorbentu w temp. 293K w przypadku roztworu o pH=6,0 i Co=3,5mg Cr3+/L (rys. 3). Zaobserwowano, że w badanym przedziale pH od 4,0 do 6,0 adsorpcja wyraźnie rośnie ze wzrostem pH (rys. 4). Badania wykazały także, że ilość zaadsorbowanego Cr3+ nieznacznie wzrasta pod wpływem dodania do roztworu niewielkiej ilości KCl jako dodatkowego elektrolitu (rys. 5). Na podstawie badań kinetyki adsorpcji określono, że równowaga jest osiągana po ok. 3 godz. Na zakończenie porównano wyniki adsorpcji Cr3+ za pomocą nanosfer PMA-SS z wynikami uzyskanymi w takich samych warunkach z zastosowaniem jako adsorbenta samego proszku SS i stwierdzono zdecydowanie większą efektywność adsorpcji w pierwszym przypadku.