Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Finansowanie celów militarnych w Polsce - wybrane aspekty teoretyczne w kontekście ustawy o obronie ojczyzny oraz praktyka

Gębska Marta

Problemy Techniki Uzbrojenia

|

2023

|

R. 52, z. 167

193--205

PL

Artykuł ukazuje główne zasady finansowania celów militarnych w Polsce w oparciu o ustawę o obronie Ojczyzny, w zestawieniu ich z praktyką przed jej wprowadzeniem oraz od 2022 r. Autorka ukazuje rolę, funkcje i zasady finansowania Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych, podstawowe wydatki na cele militarne, współpracę międzynarodową Polski w zakresie inwestycji militarnych, problemy finansowania tych inwestycji, szczególnie w kontekście zwiększającego się zadłużenia państwa, konieczności uruchomienia instrumentów dłużnych oraz zawieszonych, niemal od początku pandemii Covid-19, wymagań Unii Europejskiej w zakresie limitów deficytu budżetowego i długu publicznego.

2

Międzynarodowe wsparcie wojskowe Ukrainy

Piotrowski Sławomir

Kwartalnik Bellona

|

2022

|

Nr 1

13--28

PL

Od uzyskania przez Ukrainę niepodległości w 1991 roku dominującą cechą jej stosunków dwustronnych i wielostronnych jest współpraca w dziedzinie bezpieczeństwa z zachodnimi sojusznikami. W związku z aspiracjami Kijowa przystąpienia zarówno do UE, jak i NATO początkowa pomoc wojskowa dla Ukrainy koncentrowała się w dużej mierze na reformie systemu obronnego, planowaniu obronnym i budowaniu zdolności. W latach 1991-2014 wspomagano Ukrainę głównie na płaszczyźnie szkoleniowo-doradczej i poza nielicznymi wyjątkami pomoc ta nie dotyczyła dostaw sprzętu i uzbrojenia, z czym jest najczęściej kojarzona. Sytuacja zmieniła się po aneksji Krymu i wybuchu walk na wschodzie Ukrainy, jednak i wówczas niewiele państw zdecydowało się na udzielenie pomocy wojskowej. Niektóre państwa otwarcie zapowiedziały, że nie wyślą Ukrainie żadnego uzbrojenia, a inne zdecydowały się na przekazanie jedynie pomocy humanitarnej. Jako odpowiedź na aneksję Krymu przez Rosję w 2014 roku i trwający kryzys we wschodniej Ukrainie oraz na prośbę rządu ukraińskiego zachodni sojusznicy znacznie zwiększyli swoje wsparcie.

EN

Since Ukraine gained independence in 1991, a key feature of its bilateral and multilateral relations has been security cooperation with Western allies. Following Kyiv’s articulated aspirations to join both the EU and NATO, initial military assistance to Ukraine focused largely on defense reform, defense planning and capacity building. The assistance provided to Ukraine in the years 1991-2014 was implemented mainly on the training and advisory level and, apart from a few exceptions, did not apply to the supply of equipment and weapons, with which it is most often associated. This situation changed after the annexation of Crimea and the outbreak of fights in eastern Ukraine, but at that time few countries decided to provide military aid. Some countries had openly announced that they would not send any weapons to Ukraine, while others had decided to provide only humanitarian aid. In response to the annexation of Crimea by Russia in 2014 and the ongoing crisis in eastern Ukraine, and at the request of the Ukrainian government, the Western allies significantly increased their support.

3

Trzy dekady wojskowego wsparcia Ukrainy przez NATO : 1991-2021

Piotrowski Sławomir

Kwartalnik Bellona

|

2021

|

Nr 4

15--26

PL

Szeroko rozumiana współpraca wojskowa oprócz wymiany doświadczeń szkoleniowych, z której zazwyczaj korzystają współpracujące strony, jest doskonałą okazją do udzielenia wsparcia państwu, które pomocy - na przykład związanej z modernizacją swojego systemu obronnego - potrzebuje i o nią zabiega. Historia wojskowej współpracy Ukrainy z NATO sięga początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Współpraca ta nabrała impetu po wybuchu walk w Donbasie oraz aneksji Krymu przez Federację Rosyjską. Jako odpowiedź na prośbę rządu ukraińskiego Sojusz znacznie zwiększył wojskowe wsparcie tego państwa, między innymi pomocą we wdrażaniu reform sektora bezpieczeństwa i obrony, doradztwem na poziomie strategicznym oraz realizacją wielu programów reformy systemu obronnego Ukrainy. Charakter i skala natowskiego wsparcia Ukrainy wydają się jednak ograniczone, ponieważ opinie na temat tego, co można zrobić, aby pomóc Ukrainie w jej trudnej sytuacji - i czy należy coś zrobić - jest wypadkową odmiennych stanowisk narodowych w ramach Sojuszu.

EN

Apart from being a platform to exchange training experience, a broadly perceived military cooperation, which is usually taken up by both cooperating parties, is an excellent opportunity to provide assistance to a country that needs and seeks such assistance, with respect to, for instance, modernizing its national security system. The history of cooperation between Ukraine and NATO dates back to the 1990s. The cooperation and military support provided to Ukraine by NATO gained a new impetus after the outbreak of an armed conflict in Donbas and the annexation of Crimea by the Russian Federation. In response to the request submitted by the Ukrainian government, the Alliance significantly increased its military support for Ukraine in, among other things, implementation of security and defense sector reforms, counseling on the strategic level, and realization of many programs aiming to modernize Ukraine’s defense system. However, the nature as well as the scope of support granted to Ukraine by NATO seem to be limited, because an opinion on what can be done to help Ukraine in its difficult situation, and whether anything should be done, is a resultant of various opinions represented by individual Alliance members.

4

Participation of V4 countries in African peacekeeping missions

Besenyő János

Security and Defence Quarterly

|

2020

|

Vol. 29, No. 2

7--19

EN

The article explores the peacekeeping activities of Poland, Hungary, the Czech Republic and Slovakia and the characteristics of their activities on the African continent. The paper examines the African peacekeeping missions carried out by Visegrád countries. The study uses comparative scientific literature and analysis of statements released by these governments and other papers and studies related to the African peacekeeping missions. In addition, I used my own experience from my previous African peacekeeping/peace support missions, and the lessons learned from other African operations published in my previous book about Hungarian peacekeeping missions. In summary, of the Visegrád states with differing levels of training and equipment, Poland was the most active in peace operations in Africa and in the lead, followed by the Czech Republic and Hungary, while Slovakia was the least involved in the African continent. This trend is, moreover, in line with the involvement of the above countries in Africa to date. Although these states cooperate in several areas, this is not the case for African peace operations, although cooperation in this area would be important. The research examines the background to the activities of the V4 countries in peace operations in Africa. The study is particularly important in view of the fact that, for a number of reasons (migration, terrorism), the V4 countries are preparing for greater engagement in Africa, one area of which is peace-support operations.

5

The significance of Hultqvist Doctrine in the Swedish security policy

Wróblewska Angelika

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

Vol. 52, No. 1(195)

103--111

EN

Sweden is one of the few countries that is guided by the principle of neutrality in its policy. Ensuring national security is one of the priorities of successive governments in Stockholm. The modern world is based on alliances, and states are unable to protect their security effectively. The Swedish security policy aims to achieve a perfect balance between security and neutrality and implements these intentions under the Hultqvist Doctrine.

PL

Szwecja jest jednym z nielicznych państw, które kieruje się zasadą neutralności w swojej polityce. Zapewnienie bezpieczeństwa kraju jest jednym z priorytetów kolejnych rządów w Sztokholmie. Współczesny świat opiera się na sojuszach, a państwa nie są w stanie skutecznie same zapewnić sobie bezpieczeństwa. Celem szwedzkiej polityki bezpieczeństwa jest osiągnięcie idealnego balansu między bezpieczeństwem a neutralnością i realizuje te zamierzenia zgodnie z doktryną Hultqvista.

6

The Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade's development potential in the context of regional security

Fryc Mariusz

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

Vol. 52, No. 1(195)

5--11

EN

Since January 2017 the Lithuanian-Polish-Ukrainian brigade (LITPOLUKRBRIG) is fully operational to influence and shape not only regional security but also international peace out of Europe. Its development potential can contribute to support Ukraine in its current military reform as well as in an accession process to NATO. It can positively impact military competencies, capabilities, and capacities of all founding nations and contribute to a stronger regional identity based on common values, interests, experiences and threats perceptions either. Now is the time for the founding nations to decide whether to keep a status quo of the brigade or to further build its "trademark" upon its strengths and competencies. If they choose the second option, the Brigade has to become more visible and active in the security sphere which leads to the necessity to demonstrate its effectiveness and utility in practice. The purpose of this article is to answer the questions: where is the development potential of the Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade and how it can be used in the context of strengthening both tripartite cooperation and security in the region. In the introduction, the author collides different perspectives on the future of LITPOLUKRBRIG. In the first part, he argues that the brigade can help Ukraine to join the Euro-Atlantic family. In the second part, he justifies that the brigade can have a positive impact on military capabilities development and the interoperability of the armed forces of all founding states. In the third part, he justifies that the brigade has the potential to shape regional security. In the fourth part, he argues that LITPOLUKRBRIG can contribute to building a stronger regional identity and tripartite cooperation based on common values, interests, experiences and common threat’s perception.

PL

Od stycznia 2017 r. Brygada litewsko-polsko-ukraińska (LITPOLUKRBRIG) jest w pełni operacyjna, aby wpływać i kształtować nie tylko bezpieczeństwo regionalne, ale także międzynarodowy pokój poza Europą. Jej potencjał rozwojowy może przyczynić się do wsparcia Ukrainy w bieżącej reformie wojskowej, a także w procesie przystąpienia do NATO. Może pozytywnie wpłynąć na kompetencje wojskowe, zdolności i potencjał wszystkich państw założycielskich i przyczynić się do wzmocnienia regionalnej tożsamości opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i postrzeganych zagrożeniach. Nadszedł czas, aby państwa założycielskie zdecydowały czy zachować status quo brygady, czy też budować jej „znak towarowy” na podstawie swoich mocnych stron i kompetencji. Jeśli wybiorą drugą opcję, Brygada musi stać się bardziej widoczna i aktywna w sferze bezpieczeństwa, co prowadzi do konieczności wykazania jej skuteczności i użyteczności w praktyce. Celem tego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytania: gdzie leży potencjał rozwojowy Brygady litewsko-polsko-ukraińskiej i jak można go wykorzystać w kontekście wzmocnienia zarówno trójstronnej współpracy, jak i bezpieczeństwa w regionie. We wstępie autor zderza ze sobą różne perspektywy dotyczące przyszłości LITPOLUKRBRIG. W pierwszej części przekonuje, że brygada może pomóc Ukrainie w przystąpieniu do rodziny euroatlantyckiej. W drugiej części uzasadnia, że brygada może pozytywnie wpłynąć na zdolności wojskowe i stopień interoperacyjności sił zbrojnych wszystkich państw założycielskich. W części trzeciej uzasadnia, że brygada dysponuje potencjałem do kształtowania regionalnego bezpieczeństwa. W części czwartej przekonuje, że LITPOLUKRBRIG może przyczynić się do budowania silniejszej tożsamości regionalnej i trójstronnej współpracy opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i wspólnym postrzeganiu zagrożeń.

7

Determinanty współpracy wojskowej Białorusi z Rosją po 2014 roku

Czwołek Arkadiusz

Kwartalnik Bellona

|

2019

|

Nr 3

15--36

PL

Autor omawia współpracę wojskową - jej skalę i zakres - Rosji i Białorusi po 2014 roku. Analizuje zmiany, jakie zaszły w tej dziedzinie po interwencji rosyjskiej na Ukrainie. Przedstawia podstawy prawno-traktatowe białorusko-rosyjskiej współpracy, a także główne punkty sporne w obustronnych relacjach. W ostatnich latach pogłębiły się różnice w polityce międzynarodowej obydwu państw. Rosja od swego najbliższego sojusznika oczekuje poparcia w konflikcie z Sojuszem Północnoatlantyckim oraz jednoznacznego uznania zasadności jej interwencji na Ukrainie. Rosyjskie dążenia do pogłębienia integracji z Białorusią, również w sferze wojskowej, są intensywne zwłaszcza w ostatnich miesiącach. Autor zwraca uwagę na współpracę w dziedzinie przemysłu zbrojeniowego obydwu państw, a także na wspólne manewry wojskowe oraz proces kształcenia białoruskich żołnierzy w rosyjskich uczelniach wojskowych.

8

Determinants of Military Cooperation Between Belarus and Russia After 2014

Czwołek Arkadiusz

Kwartalnik Bellona

|

2019

|

Nr 3

37--58

EN

The author discusses the scale and scope of military cooperation between Russia and Belarus after 2014. He analyses the changes that have occurred in this area after the Russian intervention in Ukraine. He presents the legal and treaty basis of the Russian-Belarusian cooperation, as well as the main points of contention in bilateral relations. In recent years, the differences in the international policies of both countries have widened. Russia expects its closest ally to support it in its conflict with the North Atlantic Alliance and to unequivocally recognize the legitimacy of the Russian intervention in Ukraine. Russian efforts to deepen integration with Belarus, including the military sphere, have been intense, especially in recent months. The author also draws attention to the cooperation in the field of the armaments industry of both countries, as well as joint military exercises and the process of training Belarusian soldiers at Russian military universities.

9

Polish-Ukrainian military units in the years 1991-2018

Żyła M.

Security and Defence Quarterly

|

2018

|

Vol. 22, No. 5

132--134

EN

The history and traditions of Polish-Ukrainian military contacts are as rich as the relations between the two nations. Intensive military cooperation dates back to the mid-16th century and is connected with the pursuit of the military capabilities of the Cossacks. The next chapter of Polish-Ukrainian military cooperation started just after the end of the First World War. The state authorities, analysing the political and military situation, noticed the importance of Ukraine for the future balance of power in Europe and its impact on Poland’s security in the east. The leader of the Ukrainian National Republic (UNR), ataman Symon Petlura, had a similar approach. The need for joint action in the face of growing threat led both parties to intensify negotiations and to sign a political and military agreement.The findings made on 14 January 1992 during the visit of the Minister of Defence of Ukraine, Colonel Konstantin Morozov, to Poland should be regarded as the beginning of contemporary military contacts with Ukraine. In formal terms, the legal basis for cooperation was the agreement on this matter, signed on 3 February 1993 in Kiev. In its framework, both parties agreed to develop, inter alia, training and training-operational cooperation. It was intended to be implemented through contacts between units stationed in the border regions, transferring the main effort to the lower levels of command.

10

Manifestations of closer German-Soviet political, economic and military relations, in the years 1921-1926, from the perspective of the state security, as assessed by the Second Department of the General Staff of the Polish Armed Forces

Landmann T., Bastkowski P.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

|

2017

|

Nr 2

16--32

EN

The article attempts to analyse the practical examples of closer political, economic and military relations between Germany and Soviet Russia, and then the Soviet Union, in the years 1921-1926. The paper lays out the thesis that the closer German-Soviet political, economic and military relations, in the years 1921-1926, posed a significant threat to the security of the Second Polish Republic. To justify the above thesis both the literature and source materials were examined, including first of all the materials held in the Central Military Archives (Centralne Archiwum Wojskowe) in Warszawa-Rembertów. The materials gathered in the groups of records of the Second Department of the Polish Army High Command and the Collections of Russian records were found out to be of key importance. The collected archival materials made it possible to identify different planes of cooperation between the Germans and the Soviets in the discussed period and to establish to what extent the Polish military intelligence was aware of the feasibility and effects of such closer relations, resulting in a direct threat to the security of the Polish state. On the basis of the presented information it can be stated that the Polish military intelligence provided an accurate diagnosis of the examples of German-Soviet cooperation, often anti-Polish in its form and character. In the years 1921-1926, this cooperation was particularly intensified, posing a threat to the security of the Second Polish Republic and leading to negotiations regarding both the western and the eastern borders of Poland established after the Treaty of Versailles and the Treaty of Riga.

11

Polsko-ukraińska współpraca wojskowo-techniczna

Szlachta M.

Problemy Techniki Uzbrojenia

|

2017

|

R. 46, z. 142

121--142

PL

Polsko-ukraińska współpraca wojskowo-techniczna podjęta została na nowo w latach dziewięćdziesiątych w zmienionych uwarunkowaniach politycznych, gospodarczych i wojskowych. Jej przedmiotem jest sprzęt wojskowy, a podmiotami organizującymi współpracę - instytucje państwowe oraz przedsiębiorcy sektora obronnego. W artykule główna uwaga skoncentrowana została na ocenie aktualnego stanu dwustronnej współpracy, uwarunkowaniach jej rozwoju oraz diagnozie przyczyn braku wyraźnych efektów tej współpracy. Dwustronne kontakty na poziomie państwowym są intensywne, a ich głównym efektem są deklaracje o woli i chęci rozwijania współpracy. Jednak na poziomie podmiotów, których aktywność decyduje o wynikach kooperacji (przedsiębiorstw przemysłu zbrojeniowego i ośrodków naukowo-badawczych), rzeczywiste efekty są dalekie od oczekiwanych. Wśród głównych przyczyn takiego stanu rzeczy wskazane zostały post zimnowojenne uwarunkowania różnic rozwojowych obu krajów, odmienne cele w polityce zagranicznej i obronnej oraz organizacji zaplecza naukowo-produkcyjnego. Nieliczne przykłady wymiernych efektów wskazują na duże możliwości rozwoju wzajemnych relacji, a jednocześnie wskazują na szereg trudności niezbędnych do pokonania w przyszłości.

EN

Polish-Ukrainian military-technical cooperation was renewed in the nineties at changed political, economical and military conditions. The military equipment is the object of the cooperation and the state institutions and contractors of defence sector are the subjects involved in its organisation. The paper focuses on evaluation of current state of bilateral cooperation, conditions of its development and reasons for the lack of clear effects. Bilateral relations on the state level are intense and their main effect contains declarations of the willingness for developing the co-operation. But on the level of subjects, activity of which decide on results of co-operation (companies of defence sector and scientific-research centres), the real effects are far beyond the expectations. The post-cold war differences of development conditions in two countries, different objectives of foreign and defence policy, and organisation of scientific-industrial background are indicated as the main reasons of the situation. Some rare examples of real effects indicate on a great potential for development of mutual relations and at the same time on many difficulties that has to be overcome in the future.

12

Normatywne kryteria ochrony informacji niejawnych w sferze wojskowej pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki

Tokarski M.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych

|

2015

|

Nr 2

177--186

PL

Ochrona informacji w sferze wojskowej zawsze stanowiła problem najwyższej wagi. Musieli zmierzyć się z nią stratedzy wojskowi oraz czynniki rządowe. Z tego powodu, zanim dojdzie do współdziałania sojuszniczych wojsk lub współpracy w dziedzinie wojskowej, konieczne jest wypracowanie mechanizmów bezpieczeństwa ochrony niejawnych informacji na szczeblach międzyrządowych. Wymieniona zasada została zastosowana m.in. w odniesieniu do ochrony informacji niejawnych w sferze wojskowej pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

EN

Protection of sensitive information in the military area has always been an issue of the utmost importance which military strategists and government officials have had to face. For this reason, before the cooperation between allied forces or in the military sphere is launched, it is necessary to develop security mechanisms to protect classified information on the intergovernmental level. The rule mentioned above has been applied, among others, in relation to the protection of classified information in the military sphere between Poland and the United States of America.

13

Problem odstraszania konwencjonalnego NATO : aspekt polityczny

Paszyn M.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2015

|

R. 5, Nr 8

41--55

PL

Celem artykułu jest przedstawienie politycznych aspektów działalności NATO w zakresie realizacji planów obrony kolektywnej, której celem ma być zwiększenie intensywności ćwiczeń wojskowych prowadzonych na wschodniej flance Sojuszu, rozbudowa infrastruktury sojuszniczej oraz rozmieszczenie baz ze sprzętem na wschodniej flance NATO. Elementem, który ma spajać działania logistyczno-organizacyjne Sojuszu, było powołanie w ramach Sił Odpowiedzi NATO (NATO Response Force) Sił Natychmiastowego Reagowania (Very High Readiness Joint Task Force, VJTF), często przez publicystów i polityków zwanych „szpicą” NATO. Elementem „szpicy” są Jednostki Integracyjne Sił Sojuszu (NATO Force Integrations Units NFIU). Mają one koordynować współdziałanie sił zbrojnych kraju, w którym dana NFIU się znajduje, ze „szpicą” natowską złożoną z oddziałów innych państw. Dotyczy to szkoleń, wspólnych manewrów, czy koordynacji transportu ciężkiego sprzętu, działań wywiadowczych. Zagrożeniem dla koncepcji odstraszania konwencjonalnego jest zróżnicowanie interesów poszczególnych krajów. Część państw członkowskich NATO nie czuje się bezpośrednio zagrożona przez Rosję. Dlatego niezbędny będzie konsensus, polegający na wypracowaniu wizji współpracy strategicznej opartej na wspólnych wartościach i długofalowych interesach wszystkich członków NATO.

EN

Intention of the article is a presentation of the political aspects of NATO activities in the field of collective defense plans. The Alliance’s aim is to increase the intensity of the ongoing military exercises within the eastern flank of the Pact, and the expansion of NATO’s infrastructure and deployment of equipment bases in the Eastern Europe. The component that was developed in order to link the logistics and organizational operations within the framework of this institution is the NATO Response Force, and stemming out of it, the immediate reaction Forces (Very High Readiness Joint Task Force, VJTF) often called by the columnists and politicians “the NATO’s pike”. The “pike” is the element of NATO Force Integration Units – NFIU. Those units have a task of coordinating the cooperation of the armed forces’ particular NFIU national units with other troops from NATO’s “pike”. This implies training and maneuvers with other national units, coordination of the heavy equipment transport and exchange of the intelligence. According to author of the article, a threat to this concept of conventional deterrence is the diversity of interests of individual countries. Some of the NATO Member States do not feel directly threatened by Russia. Therefore it is necessary to develop the strategic vision of cooperation based on the long term interests.

14

Francja i RFN na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej : współpraca czy rywalizacja

Krzymowski A.

Zeszyty Naukowe AON

|

2011

|

nr 4(85)

46-56

EN

The European Union’s strategic objective is the tendency to achieve cohesion in its external operations area. Therefore, the cooperation of France and the Federal Republic of Germany (FRG) could again become an element stimulating the development of integration processes for the whole EU that aims at working out a common strategy including the common foreign and security policy (CFSP), common security and defence policy (CSDP) and European neighbourhood policy (ENP). The fundamental European Union’s aims are adequate to France’s and FRG’s policies. These countries’ strategic objective is the European Union as a dynamic object and a key player on the international arena that uses its potential to pursue common interests in the world. On the other side, however, both countries openly tend to pursue their own exclusively national interests, which is manifested in events taking place in the Middle East and North Africa. Libya serves a good example where French and German economic concerns extremely actively compete with each other, thus determining their own countries’ politicies and consequently affect the future new geo-political distribution of forces in the region.

15

Rola NATO w obszarze bezpieczeństwa europejskiego

Elak L.

Zeszyty Naukowe AON

|

2010

|

nr 3(80)

14-28

EN

The article features the role and importance of the North Atlantic Treaty Alliance in creating security in the world as a result of a deep transformation of international order after the end of the Cold War. NATO had to find its due place in the new reality and was forced to discuss the new security strategy in order to remain the most important world organization and guarantee security for all its Member States. Furthermore, the article presents the significance of the NATO - EU cooperation, which sometimes becomes simply a rivalry in crisis response in the world.

16

Współpraca wojskowa Polski z Ukraińską Republiką Ludową w okresie wojny z Rosją Radziecką

Żyła M.

Zeszyty Naukowe AON

|

2009

|

nr 3(76)

144-154

EN

The aim of this article is to discuss the military cooperation between Poland and the People’s Republic of Ukraine in the period of Polish – Bolshevik war. This cooperation was carried out as a part of joint aspirations to build a security zone guaranteeing for both rising states the possibility of existence in Europe incited by collapsing absolute monarchies. Describing the military cooperation as a derivative of a political agreement, the author refers to many-sided state building aspirations of the Ukrainians. Therefore, the article in an indirect way is also an attempt to approach an internally disintegrated political background of Ukraine, which in extreme cases made impossible or even turned down the eventuality of close relations with the Polish state.

17

Zmiany w militarnym wymiarze funkcjonowania NATO i związane z tym problemy : polski punkt widzenia

Gągor F.

Zeszyty Naukowe AON

|

2008

|

nr 2(71)

7-12

EN

In his speech, delivered during a conference held at the Royal Castle in Warsaw, the Chief of Polish General Staff presented the viewpoint of the Polish Armed Forces and General Staff on crucial problems concerning the military dimension of NATO functioning in the recent time. He focused on issues which are of key importance and which exert the greatest influence on the Polish Armed Forces’ transformation process. These issues In elude the armed forces’ character resulting from their purpose and tasks, ability of quick reaction to new security challenges and related military capabilities which either have already been defined or which will be necessary to posses in the future if NATO is to maintain its strategic role guaranteeing security for all Member States.

18

Wsparcie przez państwo-gospodarza realizowane w Republice Czeskiej

Cempírek M.

Zeszyty Naukowe AON

|

2008

|

nr 3(72)

200-207

EN

The Czech Republic as a Host Nation, its Armed Forces and also other ministries are obliged to support the Alliance forces’ operations and ensure appropriate support for coalition armed forces in case when they request such a support. In order to ensure an efficient course of Host Nation Support (HNS) planning and conducting, it is necessary to establish cooperation by Sending Nations (SN) with a contact centre in the Czech Republic before their armed forces are sent away. The main centre is the Czech Armed Forces’ Liaison Team which includes the following representatives: respective departments of the Ministry of Defence and the General Staff of Czech Armed Forces ; operational commands and assigned units of the Czech Armed Forces ; state administration and local government. A major condition to ensure efficient functioning of contact points is to minimise their number and equipping the assigned officers with sufficient authorisation enabling representing the Czech Republic in respective area. Respective ministries of the Czech Republic government define in their competences the places of contact to coordinate and render HNS services. The assigned officers are responsible for the coordination of HNS services within their ministries and simultaneously for cooperation in rendering HNS services with other Czech Armed Forces’ bodies. According to appropriate arrangements based on the Main Contact Centre’s orders, further contact points are organised on lower levels in order to establish direct contact between sent units and HNS provider. Stationary military institutions in the Czech Republic are employed for their organisation. Depending on needs, basing on the Main Contact Centre’s decisions, there are particular facilities and equipment assigned to render services for coalition forces. Stationary military facilities on the Czech Republic’s territory are mainly used for this purpose.

19

NATO : edukacyjna współpraca w profesjonalizacji sojuszniczych sił zbrojnych : doświadczenia Akademii Obrony NATO w Rzymie

Gawliczek P.

Zeszyty Naukowe AON

|

2006

|

nr 3(64)

250-266

20

Międzynarodowa współpraca wojskowa w polskiej polityce traktatowej w pierwszej dekadzie suwerenności 1989-2000

Śmiałek W.

Zeszyty Naukowe AON

|

2006

|

nr 4(65)

76-89

EN

The fundamental reorientation of Polish foreign policy, which happened as a result of the breakthrough after the June ’89 elections, found the fullest expression in treaty politics. Poland's full independence was demonstrated especially in the possibility of establishing unconstrained treaty relations on the basis of raison d'etat while expressing the basic interest of the Polish state and nation. The novelty of such attitude consists of the rejection of imperial monocentrism, supported by schematic allied treaties. Instead, new bilateral norms were implemented, finding expression in diversification and mirroring of the specifics of the Republic of Poland’s partnership. Of special importance were the bilateral treaties with Poland’s neighbouring countries. New elements of the Polish treaty policy after 1990 were reflected in treaties, especially stressing co-operation and collaboration, in particular in military matters and in the area of broadening defense cooperation. After the changes in 1989 the central focus of Polish foreign and security policy has become Atlantic directed. For nearly a decade it was described by endeavours to became a NATO member while co-operating with Alliance countries. With the moment of NATO membership, we can talk about the policy as an instrument being used to the realisation of our raison d'etat. Under new circumstances choosing the “Western option” Poland implemented the new model of the organisation of country, society and exterior relations, which gives an optimal guarantee of security and stable development.