Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Galactoglucomannans (GGMs) Extracted from Spruce Sawdust for Medical Applications

Kopania E., Wiśniewska-Wrona M., Wietecha J.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2014

|

Vol. 22, no. 2 (104)

29--34

EN

The article presents a method of extracting galactoglucomannas (GGMs) from softwood (spruce). GGMs were extracted using thermal and enzymatic treatment in an aqueous environment. The GGMs extracted, depending on the extraction method, were characterized by different compositions of simple carbohydrates i. e. glucose, galactose and mannose, as well as by the average molecular weight. Evaluation of the composition of GGMs obtained was performed using GC/MS and SEC. The biopolymer composites obtained by combining GGMs with microcrystalline chitosan (MCCh), showed suitability for constructing dressing materials in the form of sponges. The studies were performed in order to evaluate antibacterial properities of composite realtive to Escherichia coli standard Gram (-) and their susceptibility to enzymatic and hydrolytic degradation. The research confirmed the usefulness of MCCh/GGMs composities for constructing dressing materials.

PL

W artykule przedstawiono metodę wyodrębniania galaktoglukomannanów (GGM) ze świerkowych trocin drzewnych, z zastosowaniem obróbki termicznej i enzymatycznej prowadzonej w środowisku wodnym. Wyodrębnione GGM (w zależności od metody wyodrębniania) charakteryzowały się zróżnicowanym składem pod względem zawartości poszczególnych cukrów prostych tj. glukozy, galaktozy i mannozy oraz wartością średniej masy cząsteczkowej. Ocenę składu i zmian strukturalnych otrzymanych GGM prowadzono z wykorzystaniem chromatografii GC/MS, SEC. Wytworzone biopolimerowe kompozyty, uzyskane w wyniku połączenia GGM z mikrokrystalicznym chitozanem (MKCh), wykazały przydatność do konstrukcji materiałów opatrunkowych w postaci gąbki. Oceniono działanie przeciwbakteryjne wytworzonych biokompozytów wobec wzorcowej bakterii Escherichia coli Gram (-) oraz ich podatność na degradację hydrolityczną i enzymatyczną. Przeprowadzone badania potwierdziły przydatność GGM do wytwarzania kompozytów z MKCh, stanowiących podstawowy składnik konstrukcyjny materiałów opatrunkowych.

2

Studies on the Biodegradation of Microcrystalline Chitosan in Aqueous Medium

Ratajska M., Wiśniewska-Wrona M., Strobin G., Struszczyk H., Boryniec S., Ciechańska D.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2003

|

Vol. 11, no. 1 (40)

59--63

EN

Microcrystalline chitosan (MCCh), obtained from standard chitosan of shrimp-shell origin in film form and a lyophilisate, was subjected to biodegradation in an aqueous medium. The aim of the investigation was to determine the effect of the form of the material, the time and the temperature of biodegradation on its course. The estimation of the biodecomposition degree was carried out by applying such methods as gravimetry - weight loss investigations, gel permeation chromatography (GPC) - changes in molecular structure, and FTIR -spectrophotometry. The results obtained lead to the conclusion that MCCh is a polymer which easily undergoes biodegradation. Within the range of the temperatures used in tests the best results were received at 40°C.

PL

Badaniom poddano chitozan mikrokrystaliczny w formie folii i liofilizatu, wytworzony z chitozanu standardowego, pochodzącego z krewetek. Celem badań było określenie wpływu postaci preparatu, czasu i temperatury biodegradacji na jej przebieg. Ocena procesu dekompozycji prowadzona była takimi metodami jak: grawimetria - ubytek masy preparatu, chromatografia żelowa (GPC) - zmiany struktury molekularnej i spektrofotometria FTIR - zmiany stopnia deacetylacji. Uzyskane wyniki pozwalają stwier-dzić, że chitozan mikrokrystaliczny jest polimerem łatwo poddającym się degradacji biologicznej. W badanym zakresie temperatur proces przebiegał najkorzystniej w temperaturze 40°C

3

Study on the rheological properties of microcrystalline chitosan hydrogels used as drug carriers

Bodek K. H.

Polimery

|

2000

|

T. 45, nr 11-12

818-825

EN

The flow behavior of gel-like water dispersions containing 2-4 wt. % of microcrystalline chitosan (MCCh) (Table 1), selected anti-inflammatory drugs (diclofenac acid, ketoprofen acid, diclofenac Na, ibuprofen Na) (Table 2), and various auxiliary substances (triethanolamine, glycerol, etc.), viz., viscosity and yield stress (TAOO), were studied in relation to MCCh content, drug content (Table 4), temperature, shear rate, and storage time. Methylcellulose was used as a model gel-forming substance. The power-law Ostwald-de Waele [12] (eqn. 1) and the Herschel-Bulkley (eqn. 2) models were used for the diluted and for the MCCh-rich hydrogels, respectively; the adjustable parameters, k and n, and activation energy were established (Tables 3, 4, Fig. 5). Measurements were carried out immediately after preparation and after a year's long storage (Table 5). Low-polymer MCCh hydrogels are non-Newtonian fluids with n < 1, shear-thinned, and with no yield stress. Polymer-rich hydrogels, n < 1 and TAO O > 0, are viscoelastic fluids, shear-thinned; they have a yield stress. As the temperature was raised, TAO O decreased. For most hydrogel systems, the Arrhenius equation adequately described the variation of apparent viscosity with temperature. As the shear rate was increased, viskosity and activation energy decreased. In one year's long storage at 20°C the viscosity of the MCCh hydrogel was lower and that of the hydrogel containing an active substance was slightly higher. The polymer content decides whether the MCCh hydrogel is a pseudoplastic or a plastic fluid. Glycerol and 1,2-propylene glycol as hydrophilizing agents and methylcellulose hydrogel were found to be useful additives ensuring spreading over, and adhesion to, the surface of the human skin.

PL

Określono właściwości reologiczne żelowych zawiesin wodnych (pH ok. 7) mikrokrystalicznego chitozanu (MCCh) w zakresie zawartości polimeru 2-4% mas. i temperatury 20°C-40°C (tab. 1) jako podłoża wybranych niesteroidowych leków przeciwzapalnych zawierających także środki pomocnicze (trietanoloaminę, glicerrol, glikol 1,2-propylenowy i in.). Badano lepkość i granicę płynięcia w zależności od zawartości MCCh i leku; temperatury, szybkości ścinania oraz czasu przechowywania. Jako modelową substancję żelującą stosowano metylocelulozę. Właściwości reologiczne hydrożeli opisano równaniami potęgowymi [równ. (1) - hydrożele rozcieńczone, równ. (2) - hydrożele bardziej stężone]; wyznaczono parametry dobieralne k oraz n (tab. 3, 4), granicę płynięcia (TAO 0) i energię aktywacji (E 0) przepływu lepkiego (rys. 5). Pomiary w temp. 20°C (rys. 1) wykonano bezpośrednio po sporządzeniu hydrożelu i po upływie roku (tab. 5). Hydrożel MCCh o małej zawartości polimeru jest płynem nienewtonowskim, rozrzedzanym podczas ścinania, charakteryzującym się n < 1 i nie mającym granicy płynięcia. W warunkach większych zawartości polimeru (n < 1 oraz TAO 0 > 0) hydrożel stanowi płyn lepkoplastyczny, rozrzedzany podczas ścinania i z granicą płynięcia. W układach hydrożelowych wartość TAO O malała ze wzrostem temperatury. W odniesieniu do większości układów równanie Arrheniusa dobrze opisuje zmianę lepkości pozornej z temperaturą. Lepkość pozorna i energia aktywacji płynięcia hydrożelu MCCh oraz preparatów z substancją aktywną malały ze wzrostem szybkości ścinania. Po roku przechowywania w temp. 20°C lepkość hydrożelu MCCh była nieco mniejsza, a hydrożelu zawierającego lek - nieco większa. Glicerrol i glikol 1,2-propylenowy jako środki hydrofilizujące oraz żelująca metyloceluloza okazały się korzystnymi dodatkami zapewniającymi dobre rozprowadzenie badanych układów i przyleganie ich do skóry ludzkiej.