Architektura sakralna jako fenomen kulturowy od zawsze wyrażała i materializowała szczególne aspekty naszej cywilizacji. Odzwierciedlała wszechświat i jego kosmiczną harmonię. Stanowiła element wyróżniający się w krajobrazie, tworzyła znaki miasta informując o jego statusie. Pytanie o kształt architektury sakralnej w przyszłości nie jest bezzasadne. W kontekście baumanowskiej tezy o tymczasowości i nietrwałości nawet najtrwalszej ze sztuk a także wielkiego kryzysu Kościoła, powrót do źródeł w postaci minimalistycznej skromności i prostoty prawie pozbawionej chrześcijańskich symboli czy dekoracji, wydaje się być realną szansą w świecie płynnej i pospiesznej cywilizacji konsumpcyjno-rynkowej. Sacrum uniwersalne to prawdopodobnie jedyny, możliwy do zaakceptowania model świątyni w wielokulturowej Europie bez granic.
EN
Sacral architecture as a cultural phenomenon has expressed and materialized particular aspects of our civilization since the dawn of time. It has reflected the universe with its cosmic harmony. It has made a distinctive element in the landscape creating landmarks and informing people on the status of a given city. A question about the shape of sacral architecture in the future is not groundless. In the context of Zygmunt Bauman’s thesis on the temporariness and fleetingness of even the most durable arts as well as the great crisis in the Church, a return to the roots in the shape of minimalist plainness and simplicity almost devoid of Christian symbols or decorations seems to be a realistic chance in the world of liquid, hasty consumerist and market-oriented civilization. The universal sacred is probably the only acceptable model of a temple in multicultural Europe without frontiers.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Pytanie o kształt i miejsce sacrum w mieście XXI wieku wciąż wywołuje dyskusje i wątpliwości. Architekci, a także ich zleceniodawcy coraz częściej wybierają koncepcję świątyni jako miejsca medytacji, zamiast traktowania budowli sakralnej jako symbolu boskiej potęgi. Choć nie powstał nowoczesny język symboli na miarę potrzeb duchowych współczesnego człowieka, to być może minimalistyczne, niedopowiedziane sacrum jest najodpowiedniejszym miejscem skupienia, stawiania pytań o transcendencję, sens życia czy nieuchronność śmierci.
EN
The question about the shape and place of the sacred in the 21st century city is still dubious and triggers off discussions. More and more frequently, architects as well as their clients choose the concept of a temple as a place of meditation instead of treating a sacral edifice as a symbol of God’s power. Even though a modern language of symbols adjusted to contemporary man’s spiritual needs has not been created yet, the minimalist, understated sacred could be the most suitable place of concentration, for asking questions about transcendence, the meaning of life or the inevitability of Heath.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.