Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zmodyfikowana metoda bezpiecznego składowania węgli kamiennych o podwyższonej skłonności do samozapalenia

Róg Leokadia

Instal

|

2019

|

nr 12

28--32

PL

Konieczność składowania węgla na zwałach wynika między innymi z obowiązku utrzymywania przez zakłady energetyczne, zapasów węgla kamiennego niezbędnych do utrzymania ciągłości w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła. Zasady składowania węgla kamiennego reguluje norma PN-G-07010:1994 „Węgiel kamienny i brykiety z węgla kamiennego. Składowanie”. Opisane w niej wytyczne wyraźnie różnicują sposób postępowania z węglami o małej skłonności do samozapalenia od postępowania z węglami o dużej skłonności do samozapalenia. Skłonność polskich węgli energetycznych do samozapalenia jest zróżnicowana. W celu określenia tego zróżnicowania przeprowadzono badania dla 70 próbek pobranych z miałów węglowych, sklasyfikowanych według polskiej klasyfikacji, zgodnie z normą PN-82/G-97002 [8], do typów od 31.1 do 34.2. Badania wykazały dobrą korelację między energią aktywacji, charakteryzującą skłonność węgla do samozapalenia a stopniem uwęglenia substancji organicznej węgla, wyrażoną wskaźnikiem refleksyjności witrynitu (Ro). W miarę wzrostu wartości wskaźnika refleksyjności witrynitu maleje skłonność węgla do samozapalenia. Na podstawie tej zależności podzielono węgle na węgle o małej (Ro >0,80%), średniej (Rood 0,70 do 0,80%) i dużej (Ro< 0,70%) skłonności do samozapalenia. Węgle o dużej i bardzo dużej skłonności do samozapalenia (IV i V grupa samozapalności) wymagają zastosowania specjalnych metod, zarówno podczas sypania węgla na zwały, jak i kontroli magazynowanego węgla. Wymagania normy PN-G-07010:1994, dotyczącej metod składowania węgla kamiennego, są niewystarczające. Węgle IV i V grupy samozapalności muszą być sypane na zwały tzw. metodą „deep compaction” z głębokim zagęszczaniem. Warstwy węgla, poddawane zagęszczaniu, nie mogą przekraczać 60 cm. Do wysokości zwału 2 m każda warstwa węgla oraz zbocze z każdej strony tej warstwy musi być zagęszczane przy użyciu walca wibracyjnego o nacisku 0,6 MPa.

EN

The necessity to store coal in coal dumps results, among others, from the obligation for power plants to maintain hard coal reserves necessary to maintain continuity in the process of electricity and heat production. The principles of hard coal storage are regulated by PN-G-07010:1994 „Hard coal and hard coal briquettes. Storage” standard. The guidelines described in it, clearly differentiate the way of handling coals with low self-ignition tendency from the handling of coals with high self-ignition tendency. The propensity of Polish energetic coals to sefl-ignition is varied. In order to determine this diversity, tests were conducted for 70 samples taken from coal fines, classified according to the Polish classification, in accordance with the standard PN-82/G-97002 [8], for types from 31.1 to 34.2. Studies have shown a good correlation between activation energy, which characterizes the tendency of coal to selfignite and the degree of carbonization of organic carbon, expressed by vitrinite reflectance (Ro). As the vitrinite reflectance index increases, the coal’s self-ignition tendency decreases. Based on this relationship, the coals were divided into low (Ro>0,80%), medium (Ro from 0,70 to 0,80%) and high (Ro<0,70%) self-ignition coals. Coals with a high and very high propensity to self-ignition (IV and V group of self-ignition) require the use of special methods, both when pouring coal into dumps and controlling stored coal. The requirements of PN-G-07010:1994 standard, concerning methods of hard coal storage, are insufficient. Coals IV and V self-ignition groups must be poured onto dumps of so-called: „deep compaction” method. Coal layers subjected to compaction may not exceed 60 cm. Up to a height of 2 m, each layer of coal and the slope on each side of this layer must be compacted using a vibrating roller with a pressure of 0.6 MPa.

2

Wpływ zawartości zagęszczacza poliuretanowego na właściwości użytkowe powłok malarskich

Zalewska A., Grubecki I.

Inżynieria i Aparatura Chemiczna

|

2018

|

Nr 6

178--179

PL

Przeprowadzono badania ciekłej dyspersji stanowiącej materiał malarski i określono wpływ zawartości zagęszczaczy na właściwości fizyczne (lepkość wyrażoną czasem wypływu, ściekalność, napięcie powierzchniowe) przygotowanych dyspersji oraz odporność mechaniczną powłok naniesionych na płytki metalowe. Stwierdzono, że wzrost zawartości zagęszczaczy w układzie poprawia właściwości aplikacyjne farb oraz twardość względną i odporność na zarysowania uzyskanych powłok.

EN

Investigations of liquid dispersion posing the painting composition were performed. The effect of thickeners content on physical properties (viscosity expressed by outflow time, run off properties and surface tension) of prepared dispersion, and also the mechanical strength of coatings covering metal plates were determined. It was found that the increase of thickeners content improves the application properties of paints, relative hardness and scratch resistance of coatings.

3

Wpływ metody zagęszczania na rozkład sorpcyjności wzdłuż wysokości elementu betonowego

Kubissa W.

Materiały Budowlane

|

2017

|

nr 3

47--49

PL

Sorpcyjność jest jednym z parametrów, które opisują potencjalną trwałość betonu. Jej wartość zależy nie tylko od składu mieszanki betonowej (w tym m.in. w/c), lecz także sposobu jej zagęszczania. W prezentowanych badaniach podjęto próbę określenia wpływu sposobu zagęszczania mieszanki na wartość sorpcyjności betonu i jej rozkładu wzdłuż wysokości elementu. Wykonano badania sorpcyjności betonu o wytrzymałości na ściskanie ok. 60 MPa. Przeprowadzono je na próbkach uzyskanych przez cięcie rdzeni wierconych z bloków betonowych o wysokości 260 mm. Beton zagęszczano trzema różnymi metodami, a sorpcyjność mierzono w różnej odległości od górnej powierzchni bloku. Wyniki badań porównano z wynikami otrzymanymi na próbkach sześciennych o krawędzi 150 x 150 x 150 mm pielęgnowanych w różnych warunkach. Wykazały one wyraźny (w przybliżeniu liniowy) spadek wartości sorpcyjności w zależności od odległości od górnej powierzchni elementu. Wpływ sposobu zagęszczania na wartość sorpcyjności i jej rozkład wzdłuż wysokości elementu betonowego jest również wyraźnie widoczny.

EN

Sorptivity is one of the parameters which describe the durability performance of concrete. Its value depends not only on the composition of concrete mixture (including among others w/c ratio) but also on the curing procedure. The presented study attempts to determine the impact of the compacting procedure on the value of concrete sorptivity and its distribution along the height of the element. Sorptivity tests of concrete with about 60 MPa comressive strength was made. Tests were performed on the specimens obtained by slicing cores drilled from 260 mm high concrete blocks. Concrete in the blocks was compacted by three methods and the sorptivity was measured at different distances from the block upper surface. The results of the tests were compared with the results obtained on the 150 mm cube specimens cured in different conditions. The results showed a clear (approximately linear) decrease of sorptivity values with distance from the upper surface of the element. The influence of the compaction method on the values of sorptivity and it distribution along the height of concrete element is also clearly visible.