Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: metoda termodynamiczna obliczania parametrów powietrza

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The main and booster natural ventilating energies in the mine ventilation network

Bystroń H.

Archives of Mining Sciences

2000

Vol. 45, nr 2

171-198

The verification of the formulae (1.4) and (1.6) describing the main and booster natural ventilating energies has been the aim of the work. A thermodynamic method for calculation of dry air parameters in measuring cross-sections, branches and external meshes of a network is presented. Those parameters have been calculated (table 1—5) for simple and complex networks with ascensional and decensional ventilation, respectively (figures 1, 3, 5, 7, 9). The static criterion of stability of operation of a fan-network system (Bystroń, 1998) has been used to verify the formula (1.4). The conditions (5.5) and (9.5) (Budryk, 1956) of air flow direction preservation in the lateral and main stream of the internal part of a two-mesh network with ascensional and decensional ventilation, respectively, have been used to verify the formula (1.6). The determined main and booster energies are presented on diagrams and graphs (figures 1, 3, 5, 7, 9) and interpreted by power thermodynamic cycles on the diagrams (figures 2, 4, 6, 8, 10). The verification of the formulae (1.4) and (1.6) has been positive. Weighted-average natural energies (1.5) calculated for the above mentioned networks are significantly different from determined main natural energies (table 6). So, when calculating aerodynamic resistance of a complex network and its resultant characteristic one ought to use the main natural energy.

Celem pracy było zweryfikowanie wzorów (1.4) i (1.6), za pomocą których określone są odpowiednio główny i wtórny ciągi naturalne. Przedstawiono metodę termodynamiczną wyznaczania parametrów powietrza suchego w przekrojach pomiarowych, bocznicach i oczkach zewnętrznych sieci. Parametry te wyznaczono (tabl. 1—5) dla prostych i złożonych sieci odpowiednio o przewietrzaniu wznoszącym się i przewietrzaniu schodzącym (rys. 1, 3, 5, 7, 9). Przy weryfikacji wzoru (1.4) posłużono się kryterium statycznym stabilnej pracy układu wentylator — sieć (Bystroń, 1998), a przy weryfikacji wzoru (1.6) — warunkami (5.5) i (9.5) Budryka (1956) zachowania prostego kierunku prądów bocznego i głównego w części wewnętrznej dwuoczkowej sieci odpowiednio o przewietrzaniu wznoszącym się i przewietrzaniu schodzącym. Wyznaczone ciągi naturalne podano odpowiednio na schematach i wykresach charakterystyk sieci (rys. 1, 3, 5, 7. 9) oraz zinterpretowano za pomocą cykli termodynamicznych w układzie pracy (rys. 2, 4. 6, 8, 10). Wynik weryfikacji wzorów (1.4) i (1.6) jest pozytywny. Średnioważone ciągi naturalne (1.5) obliczone dla rozważanych sieci na ogół znacznie różnią się od wyznaczonych głównych ciągów naturalnych (tabl. 6). Zatem przy wyznaczaniu oporu aerodynamicznego złożonej sieci i jej charakterystyki wypadkowej należy korzystać z głównego ciągu naturalnego (1.4).