Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Geoinformatica Polonica

1 2020

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: metoda przemieszczeń pozornych

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The apparent displacement method as a tool in leveling data processing applied for validated determination of ground deformation

Szczerbowski Zbigniew, Gawałkiewicz Rafał

Geoinformatica Polonica

2020

T. 19

95--105

Area of Inowrocław town is considered as tectonically active due to halotectonic movement of salt dipair situated there. The geodetic surveys carried out for the determination of terrain surface deformations over the years revealed characteristics of the movement. The evaluated vertical displacements based on measurements of benchmarks show different characteristics, depending on distant points assumed as reference benchmarks. This raises problems in analysis, interpretation of the results and decision makings in master planning. The authors demonstrate a method of adjustment calculations that minimize the inconsistencies between previously elaborated heights and inconsistencies of points considered as stabile benchmarks. Thanks to the new approach the point considered as reference were recognized as unstable. And for the others more consistent values of the displacements were obtained: several benchmarks demonstrated higher difference of displacement values in compare to the initial approach in adjustments ranging in the interval of –9 mm – +3 mm.

Obszar Inowrocławia uznawany jest za aktywny tektonicznie ze względu na halotektoniczny ruch znajdującego się tam wysadu solnego. Badania geodezyjne przeprowadzone w celu określenia powierzchni terenu na przestrzeni lat ujawniły charakterystykę tego ruchu. Oszacowane przemieszczenia pionowe na podstawie pomiarów niwelacyjnych sieci reperów wykazują różne charakterystyki w zależności od rodzaju przyjętych nawiązań dalekich punktów. Rodzi to problemy w analizie, interpretacji wyników i podejmowaniu decyzji w planowaniu głównym. Dlatego autorzy przedstawiają metodę wyrównania, która minimalizuje niespójności pomiędzy wcześniej opracowanymi wysokościami oraz niespójności punktów wcześniej uznanych za punkty nawiązania. Dzięki nowej metodzie punkty przyjęte wcześniej jako punkty nawiązania okazały się niestabilne. Natomiast dla innych reperów uzyskano bardziej spójne wartości przemieszczeń: kilka reperów wykazało większą różnicę w wartościach przemieszczeń w stosunku do pierwotnego podejścia o wartościach w przedziale –9 mm – +3 mm.