W artykule przedstawiono wybrane wyniki badań powłok z proszku NiCrSiB otrzymanych metodami natryskiwania cieplnego oraz przetapiania i napawania laserowego. Powłoki natryskiwano metodą płomieniową oraz detonacyjną. Na wybrane próbki nałożono warstwę metaloorganiczną (proszek z organicznym lepiszczem). Powłokę metaloceramiczną i natryskiwaną płomieniowo przetopiono palnikiem płomieniowym i wiązką lasera. Proces przetapiania i napawania laserowego prowadzono laserem CO2 Spectra Physics 820. Scharakteryzowano mikrostrukturę, twardość i porowatość otrzymanych powłok. Potwierdzono wyższą jakość powłok otrzymywanych przy udziale lasera.
EN
In the article results of investigations into NiCrSiB powder coatings were presented. The coatings were produced with thermal spraying and subsequent laser cladding and remelting. They were sprayed by detonation or flame methods. To some specimens of the coatings layer of organic binder mixed with the powder was applied. These metal-organic coatings and flame-sprayed ones were remelted with a gas burner and laser beam. The CO2 laser the Spectra Physics 820 was used to remelt and clad the coatings. Microstructure, hardness and porosity of the coatings were investigated. The coatings produced by laser have proved to be of higher quality than the others.
Effects of equivalence ratio, velocity gradient and substrate temperature have been examined on the growth rates of diamond films. Morphology of the diamond films has also been observed in relation to the growth rates. It is found that the maximum growth rate can be obtained when the equivalence ratio is from 2.45 to 2.50 and velocity gradient is 4000 s ^-1. It has also been confirmed that the growth rate is nearly the same when the velocity gradient is kept constant. With increasing substrate temperatures, the growth rates increase. On the other hand, at the substrate temperature near 1150 K, the growth rates of diamond films decrease or hold constant, and the facets of crystallites that form the diamond film change from {111} to {100}.
PL
W artykule przedstawiono technikę wytwarzania warstw diamentowych metodą płomieniową, w której wykorzystuje się procesy chemiczne, zachodzące w płomieniu palnika acetylenowo-tlenowego. Badania wzrostu warstwy przeprowadzono w układzie reakcyjnym, którego schemat ilustruje rysunek 1. Istotnym elementem układu był specjalny palnik, wytwarzający "płaski" płomień, zapewniający bardziej równomierne pole temperatury na powierzchni podłoża (rys. 2). Wielkość badaną stanowiła prędkość wzrostu warstwy, oceniana zwykle kompleksowo, w połączeniu z obserwacjami mikroskopowymi cech morfologicznych powstających warstw. Parametrami technologicznymi zmienianymi podczas syntezy były współczynnik równoważności (phi), uwzględniający proporcje reagentów mieszanki palnej, prędkość (V) oraz gradient prędkości (a) wypływającego strumienia gazów oraz temperatura podłoża. Maksymalną wydajność procesu uzyskano przy współczynniku równoważności wynoszącym od 2,45 do 2,50 (rys. 3) oraz gradiencie prędkości 4000 s ^-1. Dominującymi składnikami warstwy są krystality o płaszczyznach krystalizacji {111}. Jeśli gradient prędkości strumienia mieszaniny palnej jest utrzymywany na takim samym poziomie, to prędkość wzrostu warstwy jest praktycznie stała, pomimo zmian prędkości strumienia (rys. 4). Wpływ gradientu prędkości na wzrost warstwy i jej morfologię ilustruje rys. 5. Zwykle przy zbyt niskiej temperaturze podłoża warstwa jest nieciągła. Zwiększanie temperatury powoduje wzrost prędkości osadzania warstwy oraz jej jednorodności (rys. 6). Przy wartości zbliżonej do 1150 K prędkość wzrostu nie zmienia się, a nawet nieznacznie maleje. Z drugiej strony następuje zmiana morfologii warstwy, w której przeważają powierzchnie krystaliczne {100}. Kształt krystalitów generalnie nie zależy od czasu osadzania warstwy (rys. 7).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.