Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Archives of Environmental Protection

1 2009

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: metoda fotochemiczna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Advanced oxidation of diclofenac in various aquatic environments

Felis E., Wiszniowski J., Miksch K.

Archives of Environmental Protection

2009

Vol. 35, no. 2

15-25

Many of the drugs used are not completely metabolized in the human body and with urine and laces are introduced into the sewage system. Finally, due to their incomplete removal during the conventional waste-water treatment process (CWTP), they can be released into the receiving water. One of the medicaments frequently delected in surface water is diclofenac. The present study addresses the problem of diclofenac removal in various aquatic samples using advanced oxidation processes (AOPs). The experiments were performed in distilled water and in biologically treated wastewater. The following AOPs were applied: Fonton's reagent. UV-and UVH_2O_2 processes. The concentration of diclofenac in distilled water corresponded to the concentration of this drug in human urine (ca. 20 mgdm^-3). The real wastewaler samples contained diclofenac concentrations ranging from 630 to 790 ngdm^-3. The photodegradation of diclofenac was carried out in the photoreaetor with a medium pressure Hg-vapor lamp (400 W). In the Fonton's reaction different molar ratios of H_2O_2/Fe^3 were used. The diclofenac mineralization (TOC removal) strictly depended on the amount of H_2O_2 applied in the Fonton's reaction. Diclofenac was rapidly degraded by direct photolysis (UV) and in UV/H_2O_2 process both in distilled water and in wastewater samples. The results proved that the advanced oxidation processes are effective in diclofenac removal from aquatic samples. The pseudo first order rate constants for diclofenac photodegradation were determined.

Większość farmaceutyków stosowanych w medycynie nie ulega całkowitemu zmelabolizowaniu w ciele pacjenta i wraz. z. moczem i kalem trafia do systemu kanalizacyjnego. Ze względu na swe właściwości, nic są one całkowicie usuwane ze ścieków w konwencjonalnych procesach oczyszczania ścieków i wraz /e ściekami oczyszczonymi mogą przedostawać się do odbiorników. Diklofenak jest lekiem często identyfikowanym w wodach powierzchniowych. Prezentowane w niniejszej publikacji badania dotyczą problemu usuwania diklofenaku ze środowiska wodnego za pomocą zaawansowanych procesów utleniania (ang. advanced oxidation processes. AOPs). Badania prowadzono w roztworach wodnych diklofenaku (przygotowanego z wykorzystaniem wody destylowanej) oraz. w ściekach po biologicznym procesie oczyszczania. W badaniach zastosowano następujące techniki AOPs: utlenianie odczynnikiem Fentona, utlenianie za pomocą promieniowania UV oraz proces UV/H_2O_2. Stężenie diklofenaku odpowiadało stężeniom, jakich można spodziewać się w moczu pacjenta podczas kuracji tym lekiem (20 mg-dm ^-3). Ścieki oczyszczone zawierały diklofenak na poziomie 630-790 ng dm^-3. Badania z wykorzystaniem promieniowania UV prowadzono w fotoreaktorze wyposażonym w średniociśnieniową lampę rtęciową (400 W). Utlenianie za pomocą odczynnika Fentona prowadzono przy różnych stosunkach molowych H_2O_2/Fe^-2. Mineralizacja diklofenaku (określana jako usunięcie OWO) bezpośrednio zależała od ilości 11,0, w odczynniku Fentona stosowanego podczas badań. Diklofenak ulegał szybkiemu rozkładowi za pomocą promieniowania UV i w procesie UV/H_2O_2 zarówno w roztworze wodnym lego leku jak i w próbkach ścieków. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, iż zastosowanie zaawansowany cli procesów utleniania w znacznym stopniu zwiększa efektywność usuwania diklofenaku ze środowiska wodnego. W ramach niniejszych badań obliczone zostały pseudo pierwszorzędowe stale szybkości rozkładu diklofenaku przy zastosowaniu metod fotochemicznych.