Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Nguyen G.

1 2015

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: metoda Pettersona

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Analysis of chosen factors influencing stability of slide Okolicne

Nguyen G.

Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska

2015

Vol. 17, nr 1

127--134

The paper deals with chosen factors influencing stability of slide Okolicne in North Slovakia. Slide area is about 0.16 km2 with slide length about 750m. In the lower part of the slide there is a main railway line between Kosice and Zilina which is in operation from 1869. In 1949, the second track was built by making cut with volume about 3800 m3 of soil which activated old slides and endangers the traffic from that time. The landslide area consists of flyschoid Palaeogene strata, where claystones prevail over sandstone. The Quaternary cover is formed of eluvio-coluvial sediments, in which slope loams prevail over debris. Influences of shear strength parameters (values of residual angle of internal friction of soil are in a range from 14.1° to 17.7°) and piezometric level of underground water (changing from 0.3m to 5.9m above shear surface) on stability of slide were analysed. Stability of slide was characterized by factor of safety (by Petterson´s and Bishop´s method) or by over-design factor ODF (by Eurocode 7). It was found that small increase in residual angle of internal friction of soil increases factor of safety (over-design factor ODF) by a significant amount. By contrast, increase of piezometric level from minimal to maximal value decreases factor of safety (over-design factor) by a significant amount.

Artykuł dotyczy wybranych czynników wpływających na stateczność osuwiska Okolicne w północnej Słowacji. Powierzchnia osuwiska wynosi około 0,16 km2, a jego długość to około 750m. W dolnej części osuwiska znajduje się główna linia kolejowa łącząca miejscowości Koszyce i Żylina, która eksploatowana jest od 1869 roku. W roku 1949, zbudowany został drugi tor poprzez wykonanie wykopu o objętości około 3800 m3, który aktywował stare osuwiska i od tego czasu stanowi to zagrożenie dla ruchu. Strefa osuwiska składa się z paleogeńskich warstw fliszowych, w których iłowce przeważają nad piaskowcami. Czwartorzędowa pokrywa utworzona jest z eluwialno-koluwialnych osadów, w których zboczowe gliny przeważają nad gruzami. Wpływy parametrów wytrzymałości gruntu na ścinanie (wartości resztkowego kąta tarcia wewnętrznego są w zakresie od 14.1° do 17.7°) i poziomu piezometrycznego wód gruntowych (zmienia się od 0,3m do 5,9m powyżej powierzchni poślizgu) na stateczność osuwiska były przedmiotem analiz. Stateczność osuwiska scharakteryzowano współczynnikiem bezpieczeństwa (wg metody Pettersona i Bishopa) lub współczynnikiem pomocniczym ODF (wg Eurokodu 7). Stwierdzono, że niewielki wzrost resztkowego kąta tarcia wewnętrznego gruntu znacznie zwiększa współczynnik bezpieczeństwa (ODF). Natomiast wzrost poziomu piezometrycznego od minimum do maksimum znacznie go zmniejsza.