W pierwszej części opowieści o współczesnych farbach artystycznych omówione zostały te, które zawierają związki ołowiu. Podkreśliliśmy to, że ołów występuje w przyrodzie w licznych związkach chemicznych, charakteryzujących się zabarwieniem białym, zółtym, pomarańczowym oraz czerownym, co spowodowało, że artyści od wieków wykorzystywali te związki w tworzeniu róznych pigmentów. Były to między innymi biel ołowiana (kremska), zółcień ołowiowo-cynowa czy zółcień neapolitańska. W drugiej części opowieść dotyczy farb zawierających związki arsenu, rtęci i kadmu.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Human exposure to methylmercury (MeHg) has been the focal point of attention paid by international public health and regulatory agencies to this problem. Several epidemiological studies are available (e.g., those carried out for the Faroe Islands, the Seychelles, and New Zealand) that contribute a substantial amount of knowledge to understanding the adverse effects from chronic low-level exposure to McHg. These studies, as compared to the high-level exposures observed in Iraq and Japan, represent exposure scenarios that are more consistent with potential exposure in the United States. However, differences between these studies present a distressing choice when choosing a critical study, applying uncertainty factors, and establishing a safe level of exposure. This study provides an analysis of the methods used by several international agencies for resolving these latter issues in order to establish safe levels of exposure to MeHg.
PL
Działanie metylortęei (MeHg) na organizm człowieka jest przedmiotem zainteresowania międzynarodowych organizacji zdrowia publicznego i instytucji rządowych. Istnieje kilka prac epidemiologicznych z takich obszarów, jak np.: Wyspy Farerskie, Seszele i Nowa Zelandia, które dostarczają pokaźną ilość informacji na temat ujemnych skutków działania niskich stężeń MeHg. Wspomniane prace, w przeciwieństwie do prac opisujących działanie wysokich stężeń MeHg, które stwierdzono w Iraku i Japonii, stanowią lepszy poziom odniesienia do warunków panujących w USA. Różnice pomiędzy tymi dwiema grupami prac sąjednak istotne, gdy należy wybrać pracę referencyjną, przyjąć współczynnik niepewności lub określić bezpieczny poziom ekspozycji. Niniejsza praca jest analizą metod zastosowanych przez kilka międzynarodowych instytucji, aby rozwiązać problemy dotyczące ekspozycji organizmu człowieka na działanie MeHg.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.