Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Modelowanie kinetyki polimeryzacji jako narzędzie badania jej mechanizmu i przewidywania przebiegu

Szymański R., Sosnowski S.

Polimery

|

2016

|

T. 61, nr 6

387--396

PL

Na podstawie własnych, wcześniejszych publikacji wykazano użyteczność modelowania kinetyki reakcji w badaniu mechanizmów polimeryzacji oraz w przewidywaniu jej przebiegu, z uwzględnieniem ewolucji cech molekularnych takiego procesu. Przedstawione przykłady modelowania (ko)polimeryzacji pozwoliły na zrozumienie przyczyn wolniejszego przebiegu polimeryzacji 1,3-dioksolanu niż 1,3-dioksepanu, wyjaśnienie różnic dotyczących stopnia rozgałęzienia makrocząsteczek otrzymywanych w wolnorodnikowej ikontrolowanej rodnikowej polimeryzacji akrylanów, ocenę wpływu różnych stałych szybkości homopropagacji na rozkład mas molowych w kopolimeryzacji bezładnej, przewidywanie ewolucji kopolimeryzacji odwracalnej w dochodzeniu do stanu równowagi termodynamicznej oraz weryfikację hipotezy tłumaczącej niektóre cechy wymiany segmentalnej w polimeryzacji laktydu.

EN

The paper discusses the usefulness of modeling the kinetics of polymerization processes in studying their mechanism and predicting the progress, including evolution of their molecular characteristics. The presented examples of modeling (co)polymerization helped to clarify some important issues : (1) understanding why polymerization of 1,3-dioxolane is slower than polymerization of 1,3-dioxepane, (2) explanation for the differences in the extent of branching in radical polymerizations of acrylates, proceeding as free radical and controlled radical processes, (3) evaluation of the impact of the differences in homopropagation rate constants on the molar mass distribution in random copolymerization, (4) predicting the evolution of reversible copolymerization up to the state of thermodynamic equilibrium and (5) verification of the hypothesis explaining some characteristics of the segmental exchange in polymerization of lactide.

2

Polyoxazolines — mechanism of synthesis and solution properties

Dworak A., Trzebicka B., Kowalczuk A., Tsvetanov Ch., Rangelov S.

Polimery

|

2014

|

T. 59, nr 1

88--94

EN

Oxazolines and the mechanism of their polymerization have been known for over 40 years. The relatively easy control of the polymerization process of oxazolines, the wide range of oxazoline polymer properties, reaching from strongly hydrophilic through amphiphilic, temperature responding to strongly hydrophobic and last not least their high biocompatibility cause that these polymers are intensively studied and the interest for them seem to increase. In this paper the cationic polymerization of polyoxazolines, especially the problem of the reversible desactivation and reactivation of active centers, the self-organization and response to temperature changes of polyoxazolines is discussed basing upon own research and literature reports. The synthesis of nanocontainers based upon the thermoresponsivity of polyoxazolines for obtaining hollow nanoparticles in nanometer range is also described.

PL

Niniejszy przegląd literaturowy dotyczy polimerów oksazolin. Oksazoliny i mechanizm ich polimeryzacji są dobrze znane niemal od 40 lat. Relatywnie łatwa kontrola procesu polimeryzacji oksazolin, szeroki zakres właściwości polimerów od silnie hydrofilowych poprzez amififilowe, reagujące na temperaturę, po silnie hydrofobowe, a także znaczna biozgodność powodują, że polioksazoliny są wciąż intensywnie badane, a w ostatnich latach zainteresowanie tymi polimerami zdaje się rosnąć. W niniejszej pracy, na podstawie własnych prac i danych literaturowych, opisano kationową polimeryzację oksazolin, w szczególności problem odwracalnej dezaktywacji i reaktywacji centrów aktywnych, a także wybrane polimery oksazolin, zarówno liniowe, jak i gwieździste, ich zachowanie w roztworze, samoorganizację i reakcję na zmiany temperatury. Opisano także, wykorzystujące efekt termoczułości polimerów oksazolin, syntezy nanozbiorników — pustych nanocząstek o średnicy kilkuset nanometrów.

3

Thermal stability of poly(L-lactide) prepared by polymerization of L,L-dilactide with Sn(ll)-based initiators

Libiszowski J., Kowalski A., Biela T., Duda A.

Polimery

|

2004

|

T. 49, nr 10

690-697

EN

alpha-Ester-omega-hydroxy terminated poly(L-lactide) [C4H9OC(O)-PLA-OH] was prepared by the ring-opening polymerization of L,L-dilactide using tin(II) 2-ethylhexanoate (tin octoate, Sn(Oct)2]/BuOH system or tin(ll) butoxide as initiators in a wide range of molecular weights (M,(n)): from 10(3) up to 7 ź 10(5). Thermal degradation behavior of C4H9OC(O)-PLA-OH was then compared with that of its esterified counterpart [C4H9OC(O)-PLA--OC(O)CH(C2H5)C4H9). Thermogravimetric measurements versus M(n) revealed, as a result of Mn -> infinity extrapolation, the upper limit of thermal resistance of poly(L-lactide) (PLA). The onset temperature of the thermal degradation (OT) and the temperature of maximum degradation rate (MDT) of PLA are equal to 337 and 376 °C, respectively. Despite the deteriorating effect on the PLA molecular weight caused by in situ esterification of the hydroxyl chain ends with Sn(Oct)2, largely unreacted in polymerization, certain improvement of PLA thermal stability due to this side reaction was also observed.

PL

Poli(L-laktyd) o ciężarach cząsteczkowych (M(n)) mieszczących się w szerokim przedziale od 10(3) do 7 ź 10(5) , z końcowymi grupami estrową i hydroksylową [C4H9OC(O)-PLA-OH|, otrzymano metodą polimeryzacji z otwarciem pierścienia L,L-dilaktydu inicjowanej układem 2-etyloheksanian cyny(II) [oktanian cynawy, Sn(Oct)2]/butanol lub butanolanem cyny(II) (schemat A). Porównano przebieg rozkładu termicznego C4H9)0C(O)-PLA-OH i polimeru z zestryfikowaną grupą hydroksylową [C4HC9OC(O)-PLA-OC(O)CH(C2H5)C4H9] [równanie (2)]. Wyniki badań termograwimetrycznych próbek różniących się wartością M(n) pozwoliły (w wyniku ekstrapolacji do M(n) -> ...) na oznaczenie maksymalnej wytrzymałości termicznej poli(L-laktydu) (PLA). Początkowa temperatura rozkładu termicznego (OT) i temperatura największej szybkości degradacji (MDT) PLA wynoszą odpowiednio 337 i 376 °C (rys. 3). Zaobserwowano również podwyższenie odporności cieplnej PLA wskutek przebiegającej in situ estryfikacji końcowych grup hydroksylowych nieprzereagowanym w znacznym stopniu Sn(Oct)2 (rys. 5), mimo towarzyszącemu tej reakcji ubocznej zmniejszeniu wartości M(n) powstającego PLA.