Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ocena tempa mineralizacji masy organicznej w głęboko odwodnionej glebie torfowo-murszowej na podstawie ubytków masy gleby oraz emisji CO2

Turbiak J., Miatkowski Z.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2016

|

T. 16, z. 3

73--85

PL

Celem badań była ocena tempa mineralizacji masy organicznej w głęboko odwodnionej glebie torfowej na podstawie pomiarów ubytków masy gleby oraz emisji CO2. Badania prowadzono w latach 2002–2007 i 2015. Emisję CO2 oznaczano metodą komorową. Głębokie obniżenie poziomu wody gruntowej spowodowało około dwukrotne zwiększenie tempa mineralizacji masy organicznej oraz drastyczne zmniejszenie aktywności respiracyjnej ekosystemu. W warunkach odwodnienia aktywność respiracyjna ekosystemu była ponad dwukrotnie mniejsza niż w warunkach zasilania gruntowego. Stwierdzono, że metoda oceny ubytków masy organicznej na podstawie zmian gęstości objętościowej i miąższości złoża zawyżała rzeczywiste wartości mineralizacji masy organicznej. Według tej metody średnia wartość mineralizacji masy organicznej wynosiła 3,2 kg∙m-2∙r-1, natomiast określana na podstawie pomiarów emisji CO2 z powierzchni gleby – 0,72 kg∙m-2∙r-1.

EN

The aim of the studies was to compare methods of assessment of organic mass mineralization rate in deeply drained peat soil on the basis of measurements of soil mass losses and CO2 emission. The studies were conducted in the years 2002–2007 and in 2015. CO2 emission was determined by the chamber method. Ground water level deep lowering caused about a twofold increase in organic mass mineralization rate as well as a drastic decrease in ecosystem respiration activity. Under drainage conditions ecosystem respiration activity was more than two times lower than under ground supply conditions. It was found that the method of organic mass losses assessment on the basis of bulk density changes and peat thickness overestimated the actual values of organic mass mineralization. By this method the mean value of organic mass mineralization was 3.2 kg∙m-2∙year-1, whereas determined on the basis of measurements of CO2 emission from the soil surface – 0.72 kg∙m-2∙year-1.

2

Ocena produktywności ekosystemów łąkowych na podstawie pomiarów fotosyntezy brutto

Turbiak J.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2015

|

T. 15, z. 4

57--68

PL

Celem pracy było określenie produktywności ekosystemów łąkowych na podstawie pomiarów fotosyntezy brutto. Badania prowadzono w latach 2008‒2013 na sześciu stanowiskach zaliczonych do czterech kompleksów wilgotnościowo-glebowych. Fotosyntezę brutto określano metodą komorową. W okresie badań rośliny pobierały średnio w okresie wegetacyjnym od 1,08 kg C-CO2•m-2 na ekstensywnie użytkowanym kompleksie mokrym do 1,76 kg C-CO2•m-2 na intensywnie użytkowanym kompleksie wilgotnym. Stopień wykorzystania, pobranego w procesie fotosyntezy, węgla w plonie roślin był zależny od intensywności użytkowania łąk. Największy stopień wykorzystania węgla stwierdzono na kompleksie wilgotnym użytkowanym intensywnie jako łąka trzykośna – 20,7%, a najmniejszy na kompleksie mokrym użytkowanym ekstensywnie – 12,5%. Stwierdzono, że metoda oceny produktywności ekosystemów łąkowych na podstawie pomiaru fotosyntezy umożliwia porównywanie ich względnej produkcyjności niezależnie od intensywności użytkowania.

EN

The aim of the paper was to determine the meadow ecosystem productivity based on gross photosynthesis measurements. The studies were carried out in the years 2008–2013 on four soil-moisture complexes. The gross photosynthesis was determined by a chamber method. During the study period, plants absorbed on average from 1.08 kg C-CO2 m-2 on extensively used wet complex to 1.76 kg C- CO2 m-2 on intensively used moist complex in the growing season. The utilisation of photosynthetically absorbed carbon in plant yield depended on the intensity of grassland use. The highest degree of carbon utilisation (20.7%) was found on the moist complex used intensively as a thrice-cut meadow and the lowest (12.5%) – on the wet complex used extensively. The method of assessment of grassland ecosystem productivity based on photosynthesis measurement enables comparison of their productivity regardless of the intensity of management.

3

The effect of an extensive use of meadow on moderately decomposed peat-muck soil on carbon balance

Turbiak J.

Journal of Water and Land Development

|

2013

|

no. 18 [I-VI]

65--72

EN

The study was aimed at estimating carbon balance in extensively used meadow ecosystem on moderately decomposed peat-muck soil. The balance was calculated from the measurements of CO2 emission determined with the closed static chamber method using diffusion recorders. During the vegetation period, 88.5 Mg·ha–1CO2 were emitted from the meadow ecosystem while plants took up 65.9 Mg·ha–1 CO2. Carbon losses associated with yield harvesting expressed in the CO2 equivalent were 4.7 Mg·ha–1. Total carbon losses during the vegetation period expressed as CO2 amounted to 27.2 Mg·ha–1 on average for the whole study period. It means a loss of 7.4 Mg·ha–1 C or 13.2 Mg·ha–1 of organic matter of a carbon content of 56%. It was found that an extensive use of peat-muck soils increased carbon losses compared with moderately intensive use. Carbon losses in extensively used meadow ecosystems may be minimised by delaying the term of the first hay cut and by limiting the number of harvests.

PL

Celem badań było określenie bilansu węgla w ekstensywnie użytkowanym ekosystemie łąkowym na średnio zmurszałej glebie torfowo-murszowej. Bilans węgla obliczono na podstawie pomiarów strumieni emisji CO2 oznaczanych metodą komór zamkniętych statycznych, z wykorzystaniem mierników dyfuzyjnych. W okresie wegetacyjnym z ekosystemu łąkowego emitowane było 88,5 Mg CO2·ha–1, natomiast rośliny pobierały 65,9 Mg CO2·ha–1. Straty węgla związane ze zbiorem plonu, wyrażone w ekwiwalencie CO2, wynosiły 4,7 Mg·ha–1. Łączne straty węgla w sezonie wegetacyjnym, wyrażone w ekwiwalencie CO2, wynosiły średnio w okresie badań 27,2 Mg·ha–1. Oznacza to ubytek 7,4 Mg·ha–1 węgla lub stratę 13,2 Mg·ha–1 masy organicznej o zawartości 56% węgla. Stwierdzono, że ekstensywne użytkowanie gleb torfowo-murszowych powodowało większe straty węgla w porównaniu z użytkowaniem średnio intensywnym. Straty węgla w ekstensywnie użytkowanych ekosystemach łąkowych można zmniejszyć przez opóźnienie terminu zbioru pierwszego pokosu siana oraz ograniczenie liczby pokosów.