Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Mechanical modeling of a single-walled carbon nanotube using the finite element approach

Rangel J. H., Brostow W., Castano V. M.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 4

276-281

EN

An analytical procedure to determine the elastic modulus of a single-walled carbon nanotube of armchair type is presented. The interacting forces between atoms are determined based on potentials derived from quantum mechanics. For the axial stretching, the Morse potential parameters were used, along with the bending potential. The model associates a hexagonal lattice where the nodes correspond to atoms and bars to the links (bonds) between them. The finite element model considers fixed position of one end while the tension forces are applied at the other end. The result of the simulation is the shape of the deformed nanotube and its elastic modulus. The influence of the overall dimensions of the nanotube on the modulus of elasticity was also examined.

PL

W artykule opisano procedurę analityczną wyznaczania modułu sprężystości jednościennych nanorurek węglowych o strukturze fotelowej. Siły oddziaływania między atomami wyrażono za pomocą potencjałów wprowadzonych na gruncie mechaniki kwantowej. Do opisu osiowego rozciągania i zginania użyto potencjału typu Morse'a. Model tworzy heksagonalna siatka, w której węzły odpowiadają atomom, a linie wiązaniom między nimi. Metodę elementów skończonych zastosowano do przedstawienia nanorurki, której jeden koniec jest unieruchomiony, podczas gdy do drugiego końca przyłożone są siły rozciągające. Wynikiem symulacji jest kształt zdeformowanej nanorurki i jej moduł sprężystości. Zbadano również wpływ ogólnych wymiarów nanorurki na moduł sprężystości.

2

Strategia rozwoju badań i technologii szkła

Stoch L.

Szkło i Ceramika

|

2010

|

R. 61, nr 5

6-12

PL

Zaprezentowano strategię rozwoju badań i technologii w dziedzinie szkła, opracowaną w ramach projektu Forsight-Foremat, poświęconemu scenariuszom rozwoju technologii nowoczesnych materiałów metalicznych, ceramicznych i kompozytowych. Głównym zadaniem przemysłu szklarskiego jest wprowadzenie nowych metod służących redukcji zużycia energii oraz emisji CO2. Postuluje się zwiększenie zainteresowania jednostek badawczo-rozwojowych problemami technologicznymi przemysłu szklarskiego. Proponuje się utworzenie programu badawczo-wdrożeniowego "Materiały na ekologiczny dom". W zakresie zaawansowanych materiałów należy skoncentrować uwagę na włóknach optycznie aktywnych dla optoelektroniki, włóknach tekstylnych i wzmacniających kompozyty, nowych pokryciach na szkło i materiały dla energetyki solarnej, jako obecnie najbardziej perspektywicznych.

EN

Strategy of the development of glass science and technology in Poland has been elaborated in the frame of Forsight-Foremat project on the technology of modern metals, ceramics and composites development. As a main effort for the glass industry in the nearest future are the new methods to reduce energy consumption and minimized the CO2 emanations. Increase an effort of R&D centers on glass industry problems is postulated. Program "Materials for Ecologic House" is proposed. Scientific and technical works should be focused on optic active fibers for optoelectronics, textile and reinforcement fibers, new coating on glass and materials for solar energy as most prospecting.

3

Inżynieria spajania materiałów zaawansowanych - osiągnięcia i perspektywy

Włosiński W.

Przegląd Mechaniczny

|

2005

|

nr 1

57-63

PL

Nowoczesne materiały, zwane często materiałami zaawansowanymi, mają wiele zalet opisywanych w literaturze i docenianych przez twórców współczesnej techniki, którym w znacznym stopniu zawdzięczamy ich rozwój. Materiały te jednak są bardzo drogie, więc winny być stosowane tylko tam, gdzie są niezbędne oraz tylko w takich ilościach, które spełniają zakładane przez konstruktorów warunki. Z wymagań konstrukcyjnych powstała właśnie potrzeba spajania par materiałów charakteryzujących się często krańcowo różnymi właściwościami mechanicznymi, fizycznymi i chemicznymi, takimi jak chociażby różne temperatury topnienia, różne współczynniki rozszerzalności liniowej, różna budowa krystalograficzna czy też brak zwilżalności pomiędzy spajaną parą materiałów. Obecnie zapotrzebowanie zgłaszane przez konstruktorów, fizyków czy chemików jest praktycznie nieograniczone, jeśli chodzi o rodzaje spajanych materiałów. Obok połączeń już dzisiaj klasycznych - jakimi są połączenia ceramiki korundowej typu Al2O3 z metalami czy też takich par materiałów jak ceramika azotkowa typu Si3N4 lub AlN, spajana ze stopami metali - występują również bardziej "wyrafinowane" pary, jak np. kompozyty złożone z osnowy miedzianej i włókien węglowych spajane ze stopami półprzewodnikowymi GaAs, kompozyty Al-Al2O3 lub Cr-Al2O3 spajane z korpusami stalowymi czy też grafit spajany z platyną. Ostatnio pojawiły się bardzo atrakcyjne dla konstruktorów stopy złożone ze związków międzymetalicznych typu FeAl, NiAl i TiAl łączone ze stalami konstrukcyjnymi. Na te często bardzo trudne zapotrzebowania ma właśnie odpowiadać inżynieria spajania. W artykule podjęto próbę opisania, na ile w kraju odpowiadaliśmy i obecnie odpowiadamy na zapotrzebowania i w jakim pozostajemy stosunku do możliwości światowych.