The article analyzes the regional architecture in the creative activity of Wałbrzych artists until 1945.The study identifies an association of painters and people whose creative activity was connected with the mountain surroundings and landscape. The goal is to present and discuss the relatively little-known artistic activity, which were connected with the historic activity, which were connected with the historic wooden architecture found in this mountain landscape, constituted its significant part. Also, the currently non-existing specific landscape of the highly industrialized region in combination with wooden buildings against a background of mountain ranges, became an inspiration to address this issue.
PL
Podobnie jak i w sąsiednich rejonach w Sudetach – głównie w Karkonoszach, tak i w Wałbrzychu powstało bractwo artystyczne zrzeszające malarzy, osoby, których twórczość związana była z górskim otoczeniem, z górskim pejzażem. Choć o mniejszym znaczeniu i nieco później założone niż wspomniane wyżej w Karkonoszach, bo po pierwszej wojnie światowej z inicjatywy Rudolfa Krafta – malarza, grafika, uprawiającego różne techniki rysunku, zaistniało w przemysłowym mieście, Wałbrzyskie Bractwo Artystyczne. Głównym celem bractwa było ukazanie walorów miejscowego górskiego krajobrazu w tle którego widniała zabytkowa architektura często o regionalnym sudeckim rodowodzie oraz potężne sylwety zabudowy przemysłowej również wtopione w masyw górski Chełmca, Trójgarbu, czy Borowej. Po 1945 roku ten kierunek w twórczości miejscowych artystów nie został na szerszą skalę podjęty.
Architecture is not just the technical execution of a project; it is at the same time the act of creating something new, so it has all the characteristics of art. After all, in addition to the form and construction itself, the architect analyzes and takes into account the surrounding landscape elements, colors, functionality and environmental aspects. Universities are aware of this process, and already in the entrance exam the prospective student must demonstrate the ability to draw freehand, thus a kind of bond between form, its functionality, aesthetics and art. Here we will focus on architects and their artistic achievements beyond their main professional interests, for the sake of emphasizing the need to express alternative aspects of their creativity - the need to externalize their artistic sensitivity and their own emotions related to it.
PL
Architektura to nie tylko techniczne wykonanie projektu; jest to jednocześnie akt tworzenia czegoś nowego, a więc posiada wszelkie cechy sztuki. Poza samą formą i konstrukcją, architekt analizuje i uwzględnia przecież otaczające elementy krajobrazu, kolorystykę, funkcjonalność i aspekty środowiskowe. Uniwersytety mają świadomość tego procesu i już na egzaminie wstępnym przyszły student musi wykazać się umiejętnością rysowania odręcznego, a więc swoistym spoiwem pomiędzy formą, jej funkcjonalnością, estetyką i sztuką. Tutaj skupimy się na architektach i ich osiągnięciach artystycznych wykraczających poza ich główne zainteresowania profesjonalne, dla podkreślenia potrzeby wyrażania alternatywnych aspektów ich kreatywności – potrzeby uzewnętrznienia swojej artystycznej wrażliwości i związanych z nią własnych emocji.
Artykuł podejmuje zagadnienie twórczości artystycznej w projektowaniu architektonicznym, ze szczególnym uwzględnieniem rysunku odręcznego i malarstwa. Tekst prezentuje także kształcenie w zakresie rysunku odręcznego i malarstwa w Instytucie Architektury i Urbanistyki pod kątem wpływu tych umiejętności na rozwój warsztatu zawodowego przyszłych projektantów architektów.
EN
The article addresses the issue of artistic creativity in architectural design, with a particular focus on freehand drawing and painting. The text also presents freehand drawing and painting education at the Institute of Architecture and Urban Planning in terms of the impact of these skills on the professional development of future architectural designers.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł dotyczy przydatności obszarów zieleni miejskiej do eksponowania dzieł sztuki. Podczas badań naukowych Dzieło plastyczne w architekturze przeprowadzanych w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych, a następnie w Instytucie Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego Politechniki Poznańskiej badana była relacja dzieł sztuki z różnego rodzaju architekturą, nowoczesną, zabytkową i poprzemysłową. Tym razem zespół badawczy skupił się nad problemami eksponowania dzieł sztuki na obszarach zieleni miejskiej, na przykładzie dwóch parków: Parku Cytadela w Poznaniu i Ptasiego Parku w Mosinie k. Poznania. Przeprowadzono badania dotyczące następujących rodzajów dzieł sztuki: rzeźby plenerowej, instalacji rzeźbiarskiej i eksperymentalnego eksponowania dzieł malarskich w przestrzeni miejskiego parku. Na końcu tekstu autor przedstawia wnioski z przeprowadzonych badań.
EN
The article concerns the suitability of urban green areas for exhibiting artworks. During the scientific research Artwork in Architecture carried out at the Department of Drawing, Painting, Sculpture and Visual Arts, and then at the Institute of Interior Architecture and Industrial Design of the Poznań University of Technology, the relationship between artworks and modern, historic and post-industrial types of architecture was investigated. This time the research team focused on the problems of exhibiting artworks in urban green areas with two parks as examples: Park Cytadela in Poznań and Ptasi Park in Mosina near Poznań. The research was carried out on the following types of works: outdoor sculpture, sculpture installation and experimental display of paintings in the space of a city park. At the end of the article, the author presents the conclusions of the research.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Mural definiowany jako wielkoformatowe malowidło ścienne w przestrzeni miasta, o konkretnym przesłaniu i bogatej tradycji, wpisuje się w szeroki nurt poszukiwań plastycznych i wyrazowych tzw. sztuki ulicy. W swojej formie, powinien na równi z rozwiązaniami architektonicznymi, budować wizerunek miasta i współtworzyć jego klimat. Prześledzenie dokonań w tej dziedzinie na wybranych przykładach realizacji w przestrzeni publicznej Bydgoszczy, wraz z ich analizą formalną i znaczeniem dla budowania zindywidualizowanej tkanki miejskiej, stanowi cel artykułu.
EN
The mural, which is defined as a large-format mural in the urban space, with a concrete message and a rich tradition, fits into a wide range of sculptural and expressive searches of so-called street art. In his form, but with other tools, he was to construct an image of the city on an equal footing with architectural solutions and to help shape its climate. The aim of the article is to follow the achievements in this field of selected examples of the realization in the public space of Bydgoszcz, together with their formal analysis and their importance for the construction of an individualized urban structure.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Zintegrowany przekaz plastyczny sformułowany w obszarze różnych mediów, specyfika złożonego procesu twórczego stały się wyzwaniem dla kolejnego etapu poszukiwań związków dzieła plastycznego i przestrzeni architektonicznej. Badanie relacji hybrydycznego przekazu artystycznego z przestrzenią jego ekspozycji w ramach wystawy pt. „Zapis Przestrzeni. Metamorfozy Śladu” ujawniło nowe poziomy interpretacyjne. Realizacja wystawiennicza oparta została na fundamentalnym traktowaniu kontekstu, w jakim zapis plastyczny funkcjonuje, a idea wykorzystania pierwszoplanowej roli relacji obiektu plastycznego i otoczenia w aranżacji wystawienniczej została pogłębiona na płaszczyźnie konceptualnej i symbolicznej, zmieniając semantykę przestrzeni. Przekaz artystyczny oparty na idei poszukiwania relacji w malarstwie i w naturze, osadzony w kontekście wystawienniczym, służyć ma kreowaniu związków formalnych, znaczeniowych i symbolicznych wynikających z interakcji dzieła plastycznego i jego otoczenia.
EN
The integrated artistic message formulated in the field of various media and the specificity of the complex creative process have become a challenge for the next stage of searching for relations between the artwork and architectural space. The study of the relationship of the hybrid artistic message with the space of its exhibition as part of the exhibition entitled “Record of space. Metamorphoses of trace” revealed new levels of interpretation. The exhibition project was based on the fundamental treatment of the context in which the artistic record functions, and the idea of using the primary role of the relationship between the artistic object and the environment in the exhibition arrangement was deepened on the semantic and symbolic levels, changing the semantics of the space. An artistic message based on the idea of searching for the relationship of a trace in painting and in nature, set in an exhibition context, is to serve the purpose of creating formal, conceptual and symbolic relationships resulting from the interaction between the artwork and the place of its exhibition.
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Niniejszy artykuł poświęcony jest procesowi kształcenia w zakresie rysunku odręcznego i malarstwa oraz tego jak nabyte umiejętności wykorzystywane są przez studentów w procesie projektowania na dalszym etapie studiów. W publikacji zwrócono uwagę na istotę rysunku i malarstwa w procesie projektowania. Celem pracy jest analiza metody kształcenia w ramach przedmiotu z Rysunku odręcznego, grafiki i malarstwa oraz Projektowania domów jednorodzinnych. Ukazano w jaki sposób nabyte umiejętności oraz wiedza z zakresu sztuki w ramach jednego przedmiotu prowadzonego na I roku Architektury, wykorzystywana jest podczas realizacji zadań projektowych w ramach drugiego przedmiotu. Autorka przedstawia własne doświadczenia w zakresie nauczania rysunku odręcznego studentów Architektury, Politechniki Lubelskiej. W artykule wykorzystano metodę obserwacji, dokonano analizy prac studentów oraz przeprowadzono wywiad wśród studentów i prowadzących dane przedmioty. Zaprezentowane badania pokazały, że umiejętne posługiwanie się warsztatem rysunkowym i malarskim oraz podstawowa wiedza w zakresie sztuki jest niezbędna w procesach twórczego projektowania architektury szczególnie wtedy gdy wyobrażenie pomysłu nie jest wystarczające do rozwiązania problemu projektowego.
EN
This article is devoted to the process of education in the field of freehand drawing and painting and how the acquired skills are used by students in the design process at a later stage of study. The publication draws attention to the essence of drawing and painting in the design process. The aim of the work is to analyze the teaching method in the subject of Freehand drawing, graphics and painting and Designing single-family houses. It was shown how the acquired skills and knowledge in the field of art in one subject taught in the first year of Architecture are used during the implementation of design tasks in the second subject. The author presents her own experience in teaching freehand drawing students of Architecture, Lublin University of Technology. The article uses the method of observation, an analysis of students’ works and an interview was conducted. The presented research has shown that the skillful use of drawing and painting techniques as well as basic knowledge of art is essential in the processes of creative architectural design, especially when the idea of the idea is not sufficient to solve the design problem.
Both architecture and painting belong to the arts, and additionally they cross talk with each other. The architectural object itself, such as buildings or constructions, is often an independent work of art. Peter. It is worth quoting here a statement by Waldemar Januszczak "Where in these mentioned works by Bernini does architecture end and art begin? Or is it the other way around?" (Januszczak W). The research in the present work has been focused in particular on a cross-sectional view of the links between architectural motifs and paintings, combined with the creation of perspective, also with the aid of a camera obscura.
PL
Zarówno architektura, jak i malarstwo są sztuką, a dodatkowo wzajemnie się przenikają. Sam obiekt architektoniczny, jak np. budynek lub konstrukcja, jest często samodzielnym dziełem sztuki. Warto w tym miejscu przytoczyć wypowiedź Waldemara Januszczaka „Gdzie we wspomnianych pracach Berniniego kończy się architektura, a zaczyna sztuka? A może jest na odwrót?” (Januszczak W). Badania będące przedmiotem niniejszego opracowania, skupiły się w szczególności na przekrojowym spojrzeniu na powiązania motywów architektonicznych i malarstwa, w połączeniu z tworzeniem perspektywy, m.in. z zastosowaniem camera obscura. Tematyka poruszana w tym artykule jest niezwykle obszerna, ponieważ niemal każdy artysta, a mówimy tylko o tych wielkich mistrzach, ma w swoim dossier prace ukazujące elementy architektoniczne, chociażby w tle.
9
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Sylwetka Wincentego Potackiego ur. 22.01.1904 r. w Warszawie, zm. 24.06.2001 r. we Wrocławiu; projektanta form przemysłowych, rzeźbiarza, malarza, pedagoga.
10
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Zwiedzając światowe zbiory sztuki natrafiamy na obrazy pełne konwencji, symboli i znaczeń. Wśród wielu zagadnień związanych z ich interpretacją pojawia się także pytanie o rolę przedmiotu w obrazie, w niniejszym rozważaniu skierowane na „reprezentację” ceramiki jako motywu malarskiego w sztuce dawnej.
Józef Hałas is one of the classics of Polish painting at the turn of the 20th and 21st century. The artist associated with Wrocław entered the history of art as an author whose main form of transmission was paintings. The aim of the article is to show the character of Hałas as an interdisciplinary artist, which is manifested in activities in the public space of the city. The research was based on a qualitative review of the author's work supported by sorting available data. The analysis of Hałas's artistic objects designed for the city space was presented in the form of a description with explanation and subjected to logical interpretation. Based on the conducted process, conclusions were made demonstrating the artist's commitment to introducing various artistic forms into the city space. These activities go beyond the generally accepted image of the artist limited to his painting activity.
PL
Józef Hałas to jednen z klasyków polskiego malarstwa przełomu XX i XXI wieku. Związany z Wrocławiem artysta zapisał się w historii sztuki jako autor, którego główną formą przekazu były obrazy. Cel artykułu to ukazanie postaci Hałasa jako twórcy interdyscyplinarnego, czego przejaw stanowią działania w przestrzeni publicznej miasta. Badania zostały oparte na jakościowym przeglądzie dorobku autora popartym sortowaniem dostępnych danych. Analiza obiektów artystycznych Hałasa zaprojektowanych do przestrzeni miasta została przedstawiona w formie opisu z wyjaśnieniem i poddana logicznej interpretacji. Na podstawie przeprowadzonego procesu zostały wysunięte wnioski świadczące o zaangażowaniu twórcy we wprowadzanie zróżnicowanych form artystycznych w przestrzeń miasta. Działania te wykraczają poza powszechnie przyjęty obraz artysty ograniczający się do jego aktywności malarskiej.
Tematem artykułu jest analiza porównawcza funkcji twórczości malarskiej o tematyce architektonicznej przedstawicieli Bauhausu (ze szczególnym skupieniem na sylwetkach Farkasa Molnára, Aleksandra Schawinskiego i Ludwika Miesa van der Rohe) z rolą obrazów prezentowanych na wystawie z okazji 30-lecia pracowni JEMS Architekci. Celem artykułu jest wskazanie na ciągłość i potrzebę stosowania obrazów jako nośnika idei architektonicznej oraz podkreślenie aktualności twórczości przedstawicieli awangardy XX w. Współczesna rola obrazu w architekturze wykracza poza ogólny sposób stosowania obrazu w Bauhausie. Obraz architektury był zorientowany głównie na mającą powstać architekturę, a w przypadku omawianej wystawy może on stanowić próbę autorefleksji i oceny kierunku własnych dążeń.
EN
The subject of this article is a comparative analysis of functions of the painting works of Bauhaus representatives with the themes of architecture (with particular focus on the profiles of Farkas Molnár, Aleksander Schawinski and Ludwik Mies van der Rohe) with the role of the paintings presented at the exhibition on the occasion of the 30th anniversary of the JEMS Architekci studio. The purpose of this article is to show the continuity and the need to use images as a carrier of an architectural idea and to emphasize the topicality of the works of representatives of the 20th century avant-garde. The contemporary role of image in architecture goes beyond the general way of using images in the Bauhaus. The image of architecture was mainly oriented towards the architecture to be created and in the case of the above-mentioned exhibition, it may be an attempt at self-reflection and assessment of the direction of one’s own aspirations.
15
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem opracowania jest ukazanie roli murali w modyfikowaniu przestrzeni architektonicznej i urbanistycznej – modyfikowaniu pożądanym z punktu widzenia jakości kompozycyjno-plastycznej i estetycznej struktur przestrzennych. Uczyniono to na podstawie wybranych przykładów meksykańskich. W Meksyku mural ma tradycję sięgającą czasów sprzed podboju hiszpańskiego. Był obecny w architekturze okresu kolonialnego. W XX w. stał się dominującą dziedziną sztuk plastycznych silnie związaną z architekturą i przestrzenią miejską, a jednocześnie zaangażowaną w przemiany społeczne w kraju. Analiza przykładów z różnych okresów historycznych, ze szczególnym naciskiem na współczesne realizacje, pozwoliła ukazać relacje kompozycyjne i przestrzenne, które dotyczą takich zagadnień, jak geometria ściany, relacje muralu względem kontekstu przestrzennego (lokalizacja i skala przestrzenna), struktura kompozycyjna muralu, iluzja przestrzeni w obrazie oraz kompozycja barwna muralu. Zwrócono również uwagę na warstwę narracyjną muralu, która często ma istotny wpływ na decyzje dotyczące formy plastycznej obrazów. Wyniki badania pozwalają stwierdzić, że ten typ utworu malarskiego był od najdawniejszych czasów świadomie wykorzystywany do kreowania przestrzeni architektonicznej i urbanistycznej. Potwierdzają również tezę mówiącą o tym, że jakości plastyczne i estetyczne obrazów wpływają na relacje kompozycyjne i estetyczne w określonej sytuacji przestrzennej.
EN
The aim of the study is to show, on the basis of analyzes carried out, selected examples of Mexican murals and the role of this painting form in modifying architectural and urban space – modifying the compositional and visual and aesthetic spatial structures desirable from the point of view of quality. In Mexico, a mural has a tradition dating back to the times before the Spanish conquest. It was present in the architecture of the colonial period. In the 20th century, it became the dominant field of visual arts strongly associated with architecture and urban space, and at the same time involved in social changes in the country. The analysis of examples from various historical periods, with particular emphasis on contemporary realizations, allowed us to show compositional and spatial relations that refer to issues such as wall geometry, mural relation to spatial context (location and spatial scale), composition structure of the mural, illusion of space in the image, and colour composition of the mural. Attention was also paid to the narrative layer of murals, which often has a significant impact on the decisions regarding the visual form of the paintings. In the light of the research we can conclude that this type of painting work has been consciously used for the creation of architectural and urban space since the earliest times. Numerous studies also confirm the aforementioned thesis that the visual and aesthetic quality of the paintings affect the compositional and aesthetic relationships in a specific spatial situation.
The article presents the results of the technical art historical research conducted on paintings ascribed to the Silesian artist Johann Christoph Lischka (ca. 1650–1712). It tackles the question of the painting techniques, the characteristics of the painter’s manner, and the authenticity of the works of art. It comprises the traditional methods of the art history with research into the materiality of the paintings. During the research, seven paintings were chosen for the investigation. They come from different periods of Lischka’s life and the majority of them were forgotten or discredited as copies of the originals. The four paintings from Czech Republic Saint Joseph, Saint Mary of Egypt, Saint Charles Borromeo and Lamentation of Christ were commissioned by the religious Orders in Bohemia in 1690/1710. The three paintings from Silesia (Lamentation of Christ, Discovery of the True Cross, Angel) were produced after 1708, when Lischka was in charge of his step-father Michael Willmann’s workshop in Lubiąż. The paintings served as the basis for the analysis of Lischka’s painting technique and the later changes in the painting layers. Moreover, the technical art historical study enabled the comparative analysis of the painting techniques used by Lischka and Willmann in search of the factors distinguishing the artists’ works.
PL
W artykule prezentowane są wyniki analiz fizykochemicznych wykonanych na polskich i czeskich obrazach przypisywanych śląskiemu malarzowi Johannowi Christophowi Lischce (ok. 1650–1712). Dzięki przeprowadzonym badaniom możliwe stało się opisanie stosowanej przez artystę techniki i maniery malarskiej oraz weryfi kacja atrybucji wybranych dzieł. Opracowanie łączy tradycyjne metody analizy historycznej, ikonografi cznej i stylistycznej z badaniami konserwatorskimi materialnego tworzywa obrazów. Do badań wytypowano siedem obrazów, które pochodzą z różnych etapów twórczości Lischki i są większości nieznane lub uważane za słabe kopie nieistniejących już realizacji malarza. Cztery obrazy z Czech (Święty Józef, Św. Maria Egipska, Św. Karol Boromeusz i Opłakiwanie Chrystusa) zostały zamówione przez czeskie środowiska zakonne w ostatniej dekadzie XVII i pierwszej dekadzie XVIII wieku. Trzy obrazy ze Śląska (Opłakiwanie Chrystusa, Znalezienie Krzyża Świętego i Anioł) pochodzą z lat 1708–1712, kiedy Lischka kierował lubiąskim warszatatem swojego ojczyma Michaela Willmanna. Obrazy stały się postawą do analizy techniki malarskiej Lischki oraz historii konserwacji i renowacji jego dzieł. Co więcej, analiza fi zykochemiczna umożliwiła porównanie technik malarskich używanych przez malarza i jego ojczyma Willmanna w poszukiwaniu obiektywnego narzędzia pozwalającego rozróżnić dzieła ucznia i mistrza.
19
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł ukazuje zmiany roli i metod nauczania przedmiotów plastycznych na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej podyktowanych kilkukrotną modyfikacją programu kształcenia architektów. Proces zmian zawierał w sobie dwa przeciwstawne bieguny. Z jednej strony skracany był czas przeznaczony na prowadzenie zajęć; z 450 godzin w 1946 r. do 182 godzin w 2007 r. Skutkowało to sukcesywnym zawężaniem problematyki zajęć. Sytuację skomplikowały jeszcze dwa fakty: zmiana filozofii prowadzenia projektowania wstępnego oraz postępująca obecność komputera w procesie projektowania zmieniająca istotnie zasady współpracy studenta z wykładowcami. Wiązało się to z rozszerzeniem problematyki kompozycji w programie zajęć tak, że duża część tych ćwiczeń realizowana była w trybie konsultacji z wykonaniem w domu. Zauważono również rosnący brak umiejętności zapisu przestrzeni przez studentów za pomocą rysunku odręcznego. Tak więc przy coraz krótszym programie zajęć pojawiła się jednocześnie potrzeba wprowadzenia nowych wątków do edukacji plastycznej. Autor proponuje zwiększenie liczby ćwiczeń służących badaniu i kreowaniu przestrzeni w różnej skali i różnych aspektach, tak by wydobyć potencjał studentów i pokazać im, jak w pełni obserwować i odczuwać świat wokół nas, dając im jednocześnie narzędzia do jej zmiany. Byłoby to możliwe przy całościowej rewizji programu kształcenia architektów na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej.
EN
The article discusses changes in the role and methods of teaching art subjects at the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology caused by several modifications of the architects’ education program. The change process contained two opposing poles. On the one hand, the time devoted to conducting classes was shortened; from 450 hours in 1946 to 182 hours in 2007. It was connected with the successive narrowing of the problem issues of classes. This situation was complicated by two more facts: a change in the philosophy of initial design classes and the progressive presence of the computer in the design process, significantly changing the principles of cooperation between students and lecturers. It was connected with the extension of the issues of composition in the curriculum so that a large part of these exercises was carried out in the consultation mode with assigning the work to be done by students as homework. Another problem that was also noticed was the growing lack of ability to record space by students by means of freehand drawing. Thus, with the ever-shorter curriculum, there was also a need to introduce new aspects to art education. The author suggests increasing the number of exercises/classes to explore and create space on various scales and in different aspects, so as to develop the potential of students and show them how to fully observe and experience the world around us, at the same time giving them the tools to change it. It would be possible with a comprehensive revision of the architects’ curriculum at the Faculty of Architecture of Wrocław University of Science and Technology.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.