Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Hybrid nanobiocomposites based on poly(3-hydroxybutyrate) : characterization, thermal and mechanical properties

Zarzycka Iwona, Czerniecka-Kubicka Anna, Szyszkowska Agnieszka, Pyda Marek, Frącz Wiesław, Byczyński Łukasz, Sedlarik Vladimir

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2020

|

Vol. 22, no. 1

97--110

EN

Poly(3-hydroxybutyrate) is a biopolymer used to production of implants in the human body. On the other hand, the physical and mechanical properties of poly(3-hydroxybutyrate) are compared to the properties of isotactic polypropylene what makes poly(3-hydroxybutyrate) possible substitute for polypropylene. Unfortunately, the melting point of poly(3-hydroxybutyrate) is almost equal to its degradation temperature what gives very narrow window of its processing conditions. Therefore, numerous attempts are being made to improve the poly(3-hydroxybutyrate) properties. In the present work, hybrid nanobiocomposites based on poly(3-hydroxybutyrate) as a matrix with the use of organic nanoclay – Cloisite 30B and linear polyurethane as a second filler have been manufactured. The linear polyurethane was based on diphenylmethane 4,4′-diisocyanate and diol with imidazoquinazoline rings. The obtained nanobiocomposites were characterized by X-ray diffraction, scanning and transmission electron microscopies, thermogravimetry, differential scanning calorimetry and their selected mechanical properties were tested. The resulting hybrid nanobiocomposites have intercalated/exfoliated structure. The nanobiocomposites are characterized by a higher thermal stability and a wider range of processing temperatures compared to the unfilled matrix. The plasticizing influence of nanofillers was also observed. In addition, the mechanical properties of the discussed nanobiocomposites were examined and compared to those of the unfilled poly(3-hydroxybutyrate). The new-obtained nanobiocomposites based on poly(3-hydroxybutyrate) containing 1% Cloisite 30B and 5 wt. % of the linear of polyurethane characterized the highest improvement of processing conditions. They have the biggest difference between the temperature of degradation and the onset melting temperature, about 100 °C.

2

Modelowanie kinetyczne reakcji następczych w kontrolowanym procesie stopniowej poliaddycji diizocyjaninów i polioli

Król P., Pilch-Pitera B.

Polimery

|

2002

|

T. 47, nr 2

77-84

PL

Wykorzystując własny program obliczeniowy "REAKTOR", zweryfikowany doświadczalnie w toku wcześniejszych badań, wykonano symulację numeryczną reakcji następczych zachodzących między di-izocyjanianami i poliolami w kontrolowanym procesie poliaddycji, prowadzącym do otrzymania liniowych poliuretanów (PUR). Obliczenia modelowe miały na celu ustalenie optymalnych warunków (czasu i temperatury) realizowanego etapowo w masie procesu stopniowej poliaddycji diizocyjanianu toluilenu (TDI) z 1,4-butanodiolem lub z glikolami oligooksyetylenowymi o ciężarach cząsteczkowych 200, 600 i 1000, przebiegającego w warunkach molowego nadmiaru makrodio-lu lub diizocyjanianu. Analizowano wpływ początkowego stężenia reagentów, efektu podstawienia w diizocyjanianach i molowego stosunku substratów na wartość ciężarów cząsteczkowych (Mn) PUR oraz stopni przemiany osiąganych na kolejnych etapach badanych procesów. Szczególną uwagę zwrócono na monitorowanie wzrostu ciężaru cząsteczkowego makrocząsteczek PUR powstających w poszczególnych stadiach stopniowej poliaddycji zachodzących z udziałem różnych makrodioli. Symulacje komputerowe pozwoliły na obliczenie optymalnego czasu procesu, po którym powstaje PUR o możliwie maksymalnej wartości Mn.

EN

The REAKTOR subroutine verified in earlier studies [34], was used to simulate several polyaddition reactions between diisocyanates and polyols yielding linear polyurethanes (PUR) (eqn. 2). Optimum reaction time and temperature were established for the step-growth polyadditions of toluylene diisocyanate (TDI) to 1,4-butanediol or to oligooxyethylene glycols (M = 200, 600 and 1000), which were run with either the macrodiol or TDI used in excess. The M of PUR and the number of steps were studied in relation to initial reactants concentrations and mole ratios and substitutent type in TDI diisocyanates. The growth of M of PUR was monitored in the individual steps of the polyaddition reactions involving various macrodiols (Figs. 6-8). Temperature simulations allowed to establish the optimum reaction time to yield a PUR of maximum possible M.

3

Numerical simulation of polymerization processes of diisocyanates and diols

Król P., Heneczkowski M.

Polimery

|

2000

|

T. 45, nr 3

161-171

EN

Ax experimentally verified kinetic model of stepwise polyaddition, involving a sieries of consecutive and parallel reactions, was used to simulate the reaction of diisocyanates with diols to yield linear polyurethanes. The underlying assumptions and the method do dierive model equations are given; the technological interpretation of model parameters is described.

PL

Opracowany i zweryfikowany diświadczalny model kinetyczny procesu stopniowej poliaddycji, oparty na kinetycznym schemacie ciągu reakcji następczo-równoległych wykorzystano do symulowania reakcji diizocyjanianów z diodami, prowadzących do otrzymania liniowych poliuretanów (PUR).