Celem pracy było określenie wpływu warunków prowadzenia procesu kondycjonowania surowców strączkowych (groch i łubin) na właściwości fizyczne granulatu. Porównano kondycjonowanie parowe z kondycjonowaniem z dodatkiem wody. Wykazano, iż niezależnie od zastosowanej metody kondycjonowania, otrzymany granulat charakteryzował się wysoką wytrzymałością kinetyczną (PDI > 93%). Wyższe średnie wartości parametru odnotowano w przypadku grochu, gdzie wartość wskaźnika PDI za każdym razem wynosiła co najmniej 94%. Jednocześnie ilość cząstek rozkruszonych w granulacie nie przekraczała 5%. Stwierdzono, iż granulat wytworzony z surowców zawierających duże ilości białka charakteryzuje się twardością przekraczającą 150 Nźcm-1. Największą wartość parametru uzyskano w odniesieniu do łubinu kondycjonowanego "na gorąco" (236 Nźcm-1).
EN
The purpose of the work was to determine the impact of conditions, in which process involving conditioning of leguminous materials (pea and lupine) is carried out, on physical properties of granulate. The paper compares steam conditioning to conditioning with water additive. It was proven that independently of employed conditioning method, obtained granulate was characterised by high kinetic strength (PDI > 93%). Higher mean parameter values were observed in case of pea, where each time PDI index value was minimum 94%. At the same time, the amount of particles crushed in granulate never exceeded 5%. It was observed that granulate produced of components containing large amounts of protein is characterised by hardness exceeding 150 Nźcm-1. Highest parameter value was reached for "hot" conditioned lupine (236 Nźcm-1).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.