Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zieleń jako element kształtowania miejskich przestrzeni publicznych dedykowanych kulturze – wybrane przykłady

Gyurkovich M., Sotoca A.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2018

|

nr 24

99--110

PL

Obiekty i zespoły architektoniczno-urbanistyczne związane z funkcjami kultury stanowią obecnie w miastach europejskich znaczące dla ich statusu i wizerunku elementy struktury przestrzennej. Współtworzą istotne sekwencje wnętrz urbanistyczno-krajobrazowych, zarówno w obrębie historycznych układów przestrzennych, jak i nowo projektowanych, w tym najczęściej poddawanych procesom rewitalizacyjnym, fragmentów tkanki miejskiej. Wielu z tych przestrzeni towarzyszą kompozycje zielone, najczęściej w postaci niewielkich klombów lub szpalerów drzew, podkreślających monumentalizm założeń urbanistycznych i architektonicznych, które mają symbolizować rangę i pozycję poszczególnych instytucji kultury. Poza historycznymi założeniami rezydencjalno-parkowymi, adaptowanymi obecnie na funkcje związane z kulturą, niezwykle rzadko zdarza się, aby skomponowana zieleń dominowała w tego typu założeniach, nie będąc przede wszystkim tłem dla architektury, ale równoprawnym, jeśli nawet nie- dominującym, elementem kształtującym miejską przestrzeń publiczną. Publikacja przywołuje kilka przykładów współczesnych realizacji takich przestrzeni w metropoliach europejskich.

EN

Architectural and urban structures and complexes associated with cultural functions in European cities currently constitute elements of their spatial structure that are significant to their status and image. They co-create essential sequences of urban and landscape interiors, both within historical spatial layouts, as well as newly-designed ones, most commonly including those fragments of urban tissue that are subjected to urban regeneration processes. Many of these spaces are accompanied by green compositions, most commonly in the form of small flower-beds or rows of trees that highlight the monumentalism of urban and architectural complexes and which are meant to symbolise the rank and position of individual cultural institutions. Apart from historical park and residence complexes that are currently being adapted to functions associated with culture, it is very rare for arranged greenery to dominate in these types of layouts, instead of primarily serving as a background for architecture - an equally significant if not a non-dominant element that shapes urban public space. The publication refers to a number of examples of contemporary built projects of such spaces in European metropolises.

2

Urbanistyka krajobrazu i krajobraz urbanistyczny teoria praktyka edukacja

Kosiński W., Zieliński M.

Przestrzeń i Forma

|

2016

|

nr 25

7--52

PL

Autorzy przedstawiają ważną i rosnącą rolę urbanistyki krajobrazu jako dziedziny badań, twórczości oraz dydaktyki. Ta dyscyplina, usytuowana jest logicznie pomiędzy architekturą krajobrazu a urbanistyką. Nabiera w naszych oczach autonomii, wykreowując nowych znakomitych specjalistów, budząc konkretne profesjonalne zainteresowanie i zaangażowanie czołowych twórców współczesnych działających w różnych skalach, w tym planistów i „star-architektów”. Przyczynami narastania zapotrzebowania i popularności urbanistyki krajobrazu są uwarunkowania i wyzwania 21 wieku, w tym poszukiwanie paradygmatu nowoczesnego, pięknego i ekologicznego miasta. Powodem rozwoju urbanistyki krajobrazu jest również niewystarczający charakter znacznej części współczesnej architektury krajobrazu. Pozostaje ona zorientowana w nadmiernym, niezrównoważonym stopniu na przyrodzie i kameralnej, tradycyjnej sztuce ogrodowej, z niedostatkiem innowacji artystycznych i technicznych w szerokich skalach; kolejną luką wypełnianą przez urbanistykę krajobrazu jest niewystarczająca wrażliwość współczesnej urbanistyki na estetykę, kompozycję, artyzm, kontekst, i na tworzywa przyrodnicze. W tym świetle urbanistyka krajobrazu rysuje się jako optymalna, nowatorska dyscyplina naukowa, projektowa i dydaktyczna; – odpowiadająca na szerokie zamówienie społeczne i na wymogi wysokiej profesjonalnej kultury nt. dobrego, przyjaznego miasta zrównoważonego i nt. nowego paradygmatu pięknego miasta 21 wieku.

EN

The Authors wish to introduce their readers to landscape urbanism as a field of research, practical implementation and education. It is a discipline which occupies the logical seam between landscape architecture and urban design. We can currently observe as it becomes more and more autonomous, producing new outstanding specialists and yielding solid professional interest and the involvement of leading professionals who work in the various spatial scales, including urban planners and "starchitects". The reason for the rising need for and the popularity of landscape urbanism are the challenges and conditions of the XXI century, including that of the search for the paradigm of a modern, beautiful and environmentally friendly city. The reason for the development of landscape urbanism is the insufficient character of a large part of modern landscape architecture. It remains oriented towards the small-scale, traditional art of gardening and the natural element, forgoing artistic and technological innovation on the broader scales. Another gap that is being filled in by landscape urbanism is that of the lack of sensitivity of modern urban planning to the issues of aesthetics, composition, artistic creation, context and the natural medium. When viewed from this angle, landscape urbanism can be seen as an optimal, innovative scholarly, practical and educational discipline - meeting the broad demand of both society and higher professional culture regarding the development of good, friendly and sustainable cities, as well as pursuing the development of a new paradigm of a beautiful XXI century city.

3

Osiedle ekologiczne – osiedle przyjazne wobec krajobrazu

Kamiński Jan

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2012

|

T. 8, nr 1

66--74

PL

Tematem artykułu są kryteria, jakie powinny spełniać osiedla ekologiczne wobec krajobrazu. Założeniem wyjściowym jest teza, i ż aby osiedle mogło być uznane za w pełni ekologiczne, musi być tak że przyjazne wobec krajobrazu. Przedstawione kryteria uporządkowane hierarchicznie to: lokalizacja, struktura przestrzenna, struktura funkcjonalna, forma architektoniczna i technologie ekologiczne. Każde z kryteriów został o rozpisane na szczegółowe warunki wpływają ce na relacje pomiędzy ekologiczną zabudową a krajobrazem. Ujęcie architektoniczno- krajobrazowe, zorientowane na holistyczne proc esy w przestrzeni, jest w tym wypadku szczególnie pomocne przy ocenie planowanych i istniejących układów urbanistycznych.

EN

The paper presents proper criteria for ecological housing estates, relating to the lanscape. The main thesis of article is that: housing estate can be regarded truly ecological if it is friendly for the landscape. Hierarchical criteria are: location, spatial structure, functional structure, architectural form and ecological technologies. All criteria are described in detailed conditions, concerning relations between landscape and development. Landscape architecture approach (focused on holistic view on spatial structures) is good way to evaluate of planned and existing ecological urban structures.

4

Piękno i brak piękna zielonej szaty miejskich osiedli II RP, PRL oraz III RP - w stronę urbanistyki krajobrazu

Kosiński W.

Przestrzeń i Forma

|

2011

|

nr 16

9-98

PL

Niniejsza prezentacja badań autora nt. architektury/urbanistyki oraz architektury krajobrazu osiedli polskich okresu 1919-2012, ukazuje kreację: zieleni, innych czynników przyrodniczych oraz powierzchni biologicznie czynnych. Wykazano zbieżność zalet i wad kształtowania urbanistyczno-architektonicznego - z kształtowaniem czynników naturalnych. Zapaść dotyczy socmodernizmu (1956-1989), natomiast okresy przed- i po- negatywnym naśladowaniu Ruchu Nowoczesnego, prezentują wartościowe realizacje. Konkluzja: konfrontacja Polska-Zachód, stanowi uogólnienie w kierunku "urbanistyki krajobrazu".

EN

This presentation of the author's research into architecture/urban design and landscape architecture of Polish housing estates built in the period between 1919 and 2012 explores the creation of greenery, other natural elements and biologically active surfaces. The author has demonstrated an analogy between the merits and faults of urban and architectural design and the design of natural elements. A major crisis could be observed in the era of socmodernism (1956 - 1989), whereas the periods before and after the negative imitation of the Modern Movement display valuable realizations. The conclusion: the confrontation between Poland and the West constitutes a generalization towards "landscape urbanism."