Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Usuwanie powłok miedzianych z elementów stalowych poddanych obróbce cieplno-chemicznej

Nawrat G., Gonet M., Lach G., Nieużyła Ł., Koszorek A., Nowak P., Pawlicki M.

Ochrona przed Korozją

|

2017

|

nr 4

118--124

PL

W przemyśle często występuje konieczność maskowania części powierzchni obrabianych elementów stalowych poprzez nakładanie na powierzchnię warstwy miedzi. Warstwę tę usuwa się następnie najczęściej poprzez wytrawianie w roztworach kwasu chromowego(VI), co stwarza ogromne zagrożenie środowiskowe. W pracy przeanalizowano możliwość zastosowania w tym celu roztworów zawierających nadtlenek wodoru, jako utleniacz, oraz związki kompleksujące miedź. Na podstawie analizy danych fizykochemicznych wytypowano jako potencjalny komplekson kwas etylenodiaminotetraoctowy. Wykazano doświadczalnie, że roztwory zawierające ten związek, oraz amoniak i nadtlenek wodoru nadają się doskonale do wytrawiania miedzi z powierzchni stali. Szybkość wytrawiania miedzi w ich przypadku jest kilkakrotnie wyższa niż w przypadku roztworów kwasu chromowego(VI), równocześnie nie wykazują one działania korozyjnego w stosunku do stali.

EN

The necessity of masking part of the surface of steel elements during processing by the deposition of copper layer occurs frequently in the industry. Most frequently these layers are removed then by etching in chromic(VI) acid solutions, what brings serious environmental problems. The possibility of replacing chromic acid solutions with the solutions containing hydrogen peroxide (H2O2) as an oxidizer and copper complexing agents was analyzed in the present paper. Basing on the analysis of the physicochemical data, ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA) was selected as a potential complexing agent. It was showed experimentally that solutions containing EDTA, ammonia, and H2O2 are well suited for the removal of copper from the surface of steel. In the case of those solutions the rate of etching of copper is several times higher than in the case of chromic(VI) acid solutions, at the same time they do not cause corrosion of steel.

2

Wpływ kationów metali ciężkich oraz określonych stabilizatorów nadtlenku wodoru na kinetykę jego rozkładu w środowisku alkalicznym

Rutkowski J., Wandelt P., Kopania E.

Przegląd Papierniczy

|

2001

|

R. 57, nr 6

379--382

PL

W doświadczeniach laboratoryjnych ustalono w ujęciu kinetycznym wpływ katalizujący rozkład nadtlenku wodoru w środowisku alkalicznym w temperaturze 80°C dwuwartościowych kationów manganu, żelaza, miedzi obecnych w roztworze w stężeniach 0,2-10 mg/dm3. Najsilniej działającym katalizatorem rozkładu okazał się jon miedzi, najmniej-jon manganu. Stwierdzono, że wprowadzenie do układu reagentów siarczanu magnezu, a także związku chelatowego - EDTA o stężeniu 0,5 g/dm3 hamuje rozkład nadtlenku wodoru w obecności wspomnianych jonów metali ciężkich, przy czym siarczan magnezu okazał się najbardziej skuteczny wobec jonu żelazawego, związek chelatowy - wobec jonów manganu i miedzi. Wykazano synergetyczne korzystne oddziaływanie mieszanki równych ilości wprowadzonych do układu reagentów stabilizatorów nadtlenku wodoru. Mieszanka z przewagą chelatowego składnika wprowadzona do układu zawierającego jony metali ciężkich o stężeniu Fe2+-2 mg/dm3, Mn2+-2 mg/dm3, Cu2+ -0,5 mg/dm3 w zakresie hamowania rozkładu nadtlenku wodoru okazała się nieefektywna. Stosując układ kationów metali ciężkich Fe2+ - 5 mg/dm3, Mn2+ -10 mg/dm3, Cu2+ - 0,5 mg/dm3 przy różnej ilości NaOH (1 i 2 g/dm3 potwierdzono niekorzystne działanie jonów metali na alkaliczny roztwór nadtlenku wodom i białość masy celulozowej. Zmniejszona wartość pH, zarówno z udziałem masy celulozowej, jak i bez, w początkowej fazie procesu powodowała mniejszy rozkład nadtlenku wodoru.

EN

In the laboratory experiments it has been determined the effect of divalent cations of manganese, iron, copper present in the solution of the concentration 0.2-10 mg/dm3 on the kinetics of the decomposition of the hydrogen peroxide in an alkaline medium at the temperature of 80°C was studied. The most effective decomposing catalyst appeared to be the copper ion - in contrary the activity of the manganese ion was the lowest. It was found that an introduction to the reagent system of the magnesium sulfate and also of the chelate compound EDTA (ethylenediaminetetraacetic acid) with concentration of 0.5 g/dm3 was inhibiting the decomposition of the peroxide in the presence of the above mentioned ions of heavy metal, atthe same time the magnesium sulfate turned outto be most effective in relation to the ferrous ion, the chelate compound in relation to the manganese and copper ions. It was revealed that the advantageous synergetic effect has been obtained with the mixture of the equal amounts being introduced to the system of reagents stabilizing the hydrogen peroxide. The mixture with the prevalence of the chelate component introduced to the system with the content of heavy metal ions showing the concentration Fe2+-2 mg/dm3, Mn2+-2 mg/dm3, Cu2+ -0,5 mg/dm3 in respect of the inhibiting the decomposition of hydrogen peroxide showed to be ineffective. Using the system of the heavy metal cations Fe2+ - 5 mg/dm3, Mn2+ -10 mg/dm3, Cu2+ - 0,5 mg/dm3 przy różnej ilości NaOH (1 i 2 g/dm3 with different amounts of NaOH (1 and 2 g/dm3) the disadvantageous activity of heavy metal ions on an alkaline solution of hydrogen peroxide and on the chemical pulp brightness. Decreased value of pH both with the content of chemical pulp and without it in the initial process phase resulted in the lowest decomposition of the hydrogen peroxide.

3

Synthesis of water-soluble macromolecular ligands, their chąracterisation and interactions with metal ions

Tulu M.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2000

|

Vol. 7, nr 10

1094-1104

EN

Synthesis, characterisation, and application of water-soluble macromolecular ligands (polycondensates) and their interactions with heavy metas were investigated. In this study, the polycondensation of well-known complexing agents; e.g. ethylenediaminetetracacetic acid and diethylenediaminepentaacetic acid with water-soluble polymers, namely poly(ethyleneglycol), PEG4000-7500, and diaminopoly(oxyethylene), JEF2000, were studied. Using different spectroscopic techniques, the molecular size, stability, complexation, and the solubility of the new polycondensates were studied. Water-soluble polyesters with pendant carboxylic groups for removal of the metal ions from the industrial waste water, were synthesised. The removal of Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(II), Sr(II), Cd(II) and Pb(II) was checked with the LPR (Liquid Phase Retention) method. Diamino-poly(oxyethylene) was purified by precipitation with dry diethylether from dry toluene. After precipitation solution was first filtered and dried under vacuum. Molten pure diamino-poly(oxyethylene) was treated with fine crystalline ethylenediaminetetracetic acid dianhydride. The product was dissolved in water and filtered. Membrane filtration system of 300 kPa pressure and a l0 K filter were subsequently involved. The retantate was lyophilised. The polymeric products were soluble in water, acetone, chloroform and toluene, and were characterised by elemental analysis, IR and NMR spectroscopy. In addition, the number of carboxyl groups was determined by titration and the hydrolytic stability studied as a function of pH.

PL

Opisano syntezę, charakterystyki fizykochemiczne i zastosowanie rozpuszczalnych w wodzie ligandów makromolekularnych i ich interakcje z metalami ciężkimi. Zbadano polikondensację dobrze znanych czynników kompleksujących: kwasu etylenodiaminotetraoctowego i kwasu dietylenodiaminopentaoctowego z roz-puszczalnymi w wodzie polimerami, mianowicie: poli(etylenoglikolem), PEG4000-7500 i diaminopoli(oksyetylenem), JEF2000. Do analizy użyto różne techniki spektralne, badano wielkość molekuł, ich stabilność, kompleksację i rozpuszczalność w nowych polikondensatach. Zsyntezowano poliestry rozpuszczalne w wodzie z przyłączonymi grupami karboksylowymi, służące do usuwania jonów metali ciężkich ze ścieków przemysłowych. Usuwanie Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(Il), Sr(II), Cd(lI) i Pb(II) sprawdzono za pomocą metody LPR (Liquid Phase Retention). Diaminopoli(oksyetylen) oczyszczono przez strącanie bezwodnym eterem etylowym z bezwodnego roztworu toluenowego. Po strąceniu mieszaninę przesączono i osuszono w próżni. Do roztopionego czystego diaminopoli(oksyetylen) dodawano drobnokrystalicznego bezwodnika kwasu etylenodiaminotetraoctowego. Następnie produkt rozpuszczano w wodzie, przesączano i filtrowano pod ciśnieniem 300 kPa, stosując filtr 10 K. Pozostałość była liofilizowana. Otrzymane produkty polimerowe były rozpuszczane w wodzie, acetonie, chloroformie i toluenie; scharakteryzowano je za pomocą analizy elementarnej oraz widm IR i NMR. Liczbę grup karboksylowych oznaczono miareczkowaniem, zaś ich odporność na hydrolizę badano w roztworach o różnych wartościach pR.