Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wykorzystanie szkła wodnego z Zakładów Chemicznych „Rudniki” do nawożenia roślin krzemem

Korzeniowska Jolanta, Stanisławska-Glubiak Ewa, Łatacz Andrzej

Przemysł Chemiczny

|

2024

|

T. 103, nr 5

603--608

PL

Badano efekty doglebowego stosowania płynnego szkła potasowego i krzemianu potasu w postaci stałej, jako źródeł krzemu i potasu dla roślin. Oba produkty okazały się bardzo dobrymi nawozami potasowo-krzemowymi, których aplikacja powodowała 13-30-proc. przyrost biomasy młodych roślin kukurydzy i słonecznika oraz wzrost w nich zawartości krzemu i potasu. Wobec niewielkiej oferty łatwo rozpuszczalnych nawozów krzemowych, badane produkty powinny być wykorzystywane głównie do nawożenia krzemem, zwłaszcza roślin jednoliściennych wykazujących duże zapotrzebowanie na ten pierwiastek.

EN

In 2 pot expts., corn and sunflower were grown and fertilized with liq. K glass or solid K silicate, which were a source of Si and K for plants. Their application resulted in a significant increase in the biomass of corn and sunflower of 20-30 and 13-18%, resp., compared to control plants, as well as an increase in the concn. of Si and K in their tissues. After harvesting of both plant species, the soil fertilized with the tested products showed an increased content of available K compared to the control.

2

Prawda o geopolimerach

Grzeszczyk Stefania

Cement Wapno Beton

|

2021

|

R. 26, nr 2

101--108

PL

Podstawy produkcji geopolimerów opracował prof. Hans Kühl, znany do dnia dzisiejszego z wprowadzenia modułu nasycenia wapnem klinkieru: MNLP =100 CaO/2,8SiO2 + 1,65Al2O3 + 0,70Fe2O3. Wzór ten Kühl oparł na założeniu, że najlepszy klinkier powinien składać się z C3S, C3A i C2F, a stosunek masowy CaO do występujących w tych fazach składników wynosi odpowiednio: 2,8, 1,65 i 0,70. Analiza warunków równowagowych w układzie czteroskładnikowym doprowadziła Kühla do tak zwanego kryterium wapna, odpowiadającego dopuszczalnej maksymalnej ilości wapna w klinkierze, w warunkach odległych od stanu równowagi: MNLP =100 CaO/2,8SiO2 + 1,1Al2O3 + 0,7Fe2O3. Natomiast bardzo mało znana jest hipoteza Kühla, który stwierdził, że dobrym aktywatorem żużla wielkopiecowego są siarczany i stosował aktywację żużla wielkopiecowego za pomocą wapna i anhydrytu, na co uzyskał patent niemiecki: DRP 237777, w roku 1907. Ten cement siarczanowo-żużlowy zawierał 80-85% żużla granulowanego, 10-15% anhydrytu i 5% klinkieru. Był on znormalizowany we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii i w Niemczech. Także Kühl już w roku 1907 stwierdził możliwość wytwarzania cementów z żużla aktywowanego wodorotlenkiem sodu. Wynika stąd że Kühl był prekursorem wytwarzania „geopolimerów”. Bardzo wiele jest badań żużli aktywowanych związkami sodu i potasu. Zwykle stosuje się oba te związki i od pewnego czasu ilościową przewagę uzyskuje krzemian potasu. Głuchowski uzyskał w 1958 r. patent na cement uzyskany z żużla aktywowanego wodorotlenkiem sodu. Natomiast jedynym zastosowaniem przemysłowym tego spoiwa i betonu z niego uzyskanego była budowa w roku 1965 kilku domów w Kijowie, przez Głuchowskiego. Głuchowski wprowadził również nazwę „geopolimer”, która wywołała burzę krytyki w byłym Związku Radzieckim, a w tych latach było w Rosji wielu wybitnych znawców chemii cementu – wychowanków Budnikowa, na przykład Butt i Timaszew, a oprócz nich także Mczedłow-Petrosjan, organizator Kongresu Chemii Cementu w Moskwie, w roku 1974. Przemysłowe zastosowanie geopolimerów w Polsce ogranicza się do działalności profesora Małolepszego, który zastosował to spoiwo, z żużla wielkopiecowego aktywowanego dodatkiem NaOH, do budowy hotelu studenckiego w Krakowie. Wypada także dodać, że jest bardzo mało publikacji na temat stosowania geopolimerów do wytwarzania betonów i, co najważniejsze, brak ich zupełnie o stosowaniu tych spoiw i betonów w budownictwie. Natomiast jest bardzo wiele publikacji przedstawiających badania laboratoryjne geopolimerów, aktywowanych głównie dwoma dodatkami: NaOH i K2SiO3. Szczególnie krzemian potasu jest ostatnio podstawowym aktywatorem, gdyż przyspiesza powstawanie fazy C-S-H i tym samym zwiększa wytrzymałość geopolimeru.

EN

The basis for the geopolymers production was drawn up by prof. Kühl, well known to present day from the introduction of the modulus of clinker lime saturation: MNLP =100 CaO/2.8SiO2 + 1.65Al2O3 + 0.70Fe2O3. This Kühl’s formula was lined on the assumption that the best clinker should be composed of C3S, C3A and C2F and the mass ratio of CaO in respect to other components is equal adequately: 2.8, 1.65 and 0.70. The analyses of the equilibrium condition in the four components system led Kühl to the so-called lime criterion, equal to the permissible maximal lime content in clinker, in the conditions far from the equilibrium: MNLP =100 CaO/2.8SiO2 + 1.1Al2O3 + 0.7Fe2O3. However, very little is known about Kühl’s hypothesis, which establishes that the good activators for blast furnace slag are sulphates and the slag activation was applied with lime and anhydrite, for which he obtained German patent: DRP 237777, in the year 1907. This sulphate-slag cement contained 80 - 85% of granulated slag, 10 - 15% of anhydrite and 5% of clinker. It was standardized in France, Great Britain and Germany. Also, Kühl already in the year 1907, establish the possibility of cement production from slag, activated with sodium hydroxide. Thus Kühl was the precursor of the geopolymers production. There are many studies of slag activated with the compounds of sodium and potassium. Usually, these compounds are both applicate and from some time the content of potassium silicate became higher. Gluhovsky obtained in 1958 the patent for cement obtained from slag activated with sodium hydroxide. However, the only industrial application of this binder and concrete obtained from, was the construction in 1965 of some houses in Kyiv by Gluhovsky. Gluhovsky introduced also the term “geopolymer”, which caused the storm of the critic in the former Soviet Union. In these years was in Russia many outstanding experts of the cement chemistry - alumni of Budnikov, for example, Butt and Timachev, and besides also Mchedlov-Petrosian, the organizer of 6th Congress of Cement Chemistry in Moscow, in 1974. Industrial application of geopolymers in Poland is limited to the activity of professor Małolepszy, which used this binder of blast furnace slag activated with NaOH addition to the construction of the students’ hotel, in Cracow. It should be also added that there are very few articles about the application of geopolymers for concrete production and, what is the most important, is the shortage of the papers of these binders and concretes, in the construction applications. However, there are many papers about the laboratory studies of geopolymers, activated principally by two compounds NaOH and K2SiO3. Particularly the potassium silicate is in the last time the principal activator because it accelerates the C-S-H phase formation and simultaneously increases the strength of geopolymer.

3

Otrzymywanie specjalnego szkła wodnego potasowo-sodowego modyfikowanego tlenkiem litu. Cz. 2, Aspekty kinetyczne

Malewski W., Ciesielczyk F., Jesionowski T.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 5

872-874

PL

Zbadano kinetykę procesu rozpuszczania krzemionki amorficznej (Syloid® 244 WR Grace Davison) w mieszaninie wodnych roztworów krzemianów potasu i sodu z dodatkiem wodorotlenku litu dla temp. 55°C i 65°C. Przedstawiono krzywe kinetyczne α = α(t) i r = r(t) dotyczące omawianego procesu. Określono stopnie przemiany dla procesów realizowanych w obu temperaturach oraz szybkość reakcji. Uzyskane wyniki badań odniesiono do teoretycznego równania kinetycznego O’Connora i Greenberga.

EN

Com. amorphous SiO₂ was dissolved in an aq. soln. of K and Na water glasses (with addn. of LiOH) at 55°C and 65°C to study the dissolution kinetics. The dissolution rate increased with the increasing temp. The results were compared with theor. O’Connor-Greenberg equation.

4

Otrzymywanie specjalnego szkła wodnego potasowo-sodowego modyfikowanego tlenkiem litu. Cz. 1, Aspekty technologiczne

Malewski W., Ciesielczyk F., Jesionowski T.

Przemysł Chemiczny

|

2012

|

T. 91, nr 5

865-871

PL

Zbadano proces rozpuszczania krzemionek amorficznych Syloid® 244 (WR Grace Davison) i Arsil® (Zakłady Chemiczne Rudniki) w roztworach wodorotlenków potasu, sodu i litu oraz w roztworach krzemianów potasu i sodu z dodatkiem wodorotlenku litu. Proces rozpuszczania prowadzono w temp. 65 i 85°C. Celem pracy było opracowanie technologii otrzymywania specjalnego szkła wodnego potasowo-sodowego modyfikowanego tlenkiem litu. W wyniku badań określono wartości graniczne modułu molowego, gęstości i zawartości tlenków (SiO₂+K₂O+Na₂O+Li₂O)% mas. dla wymaganego przedziału lepkości 200–350 cP.

EN

Two com. amorphous SiO₂ were dissolved in aq. soln. of KOH, NaOH and LiOH at 65°C and 85°C. D., viscosity, modulus and contents of KOH, NaOH and LiOH at 65°C and 85°C. D., viscosity, modulus and contents of SiO₂, K₂O, Na₂O and Li₂O in the final products were detd.

5

Evaluation of welding electrodes obtained from special lithium oxide-modified water-glasses

Ślązak B., Malewski W., Krysztafkiewicz A., Jesionowski T.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2006

|

Vol. 8, nr 3

28-30

EN

In the study a special lithium oxide-modified potassium-sodium water-glass was obtained and it was applied in the production of rutile welding electrodes. The obtained electrodes were subjected to weldability tests in which the current strength and the welding load voltage were examined.