Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ochrona złóż kopalin – koncepcja waloryzacji i selekcji złóż o znaczeniu publicznym

Wołkowicz S., Kozłowska O., Andrzejewska-Kubrak K., Brzeziński D.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2018

|

nr 472

171--184

PL

W artykule przedstawiono propozycję nowych zasad selekcji złóż, które, z uwagi na swoją wartość, powinny być objęte ochroną jako Złoża Kopalin o Znaczeniu Publicznym (ZKoZP) szczebla krajowego. Przyjęto, że ochroną należy objąć tylko największe udokumentowane złoża pod względem zasobów, zlokalizowane w obszarach nie wykluczających eksploatacji. Złoża takie powinny spełniać łącznie dwa kryteria: sumaryczne zasoby największych złóż powinny obejmować co najmniej 50% krajowych geologicznych zasobów bilansowych i jednocześnie zasoby te powinny spełniać kryterium bezpieczeństwa dostaw danej kopaliny przez co najmniej 50 lat, przy średnim zapotrzebowaniu obliczonym na podstawie ostatnich 10 lat. Stosując powyższe kryteria, przeprowadzono analizę złóż gipsów i anhydrytów, bazaltów, granitów, granodiorytów, głazów narzutowych i sjenitów, dolomitów, margli, trawertynu, wapieni i wapieni dolomitycznych, kwarcytów, szarogłazów, piaskowców, piaskowców kwarcytowych, margli i wapieni dla przemysłu cementowego oraz wapieni i margli dla przemysłu wapienniczego. Łącznie analizie poddano 828 złóż, a założone kryteria wypełnia grupa 82 złóż. Wśród analizowanych złóż pod względem środowiskowym 6 z nich zaliczono do bardzo konfliktowych, 71 – do konfliktowych, a 5 – do mało konfliktowych. W przypadku kilku złóż bardzo konfliktowych podjęcie eksploatacji, z dużym prawdopodobieństwem, nie będzie możliwe, spełnienie stawianych kryteriów będzie wymagało wówczas poszerzenia listy o kolejnych 6 złóż. Zaproponowano przeprowadzanie weryfikacji waloryzacji złóż zaliczanych do ZKoZP okresowo – nie częściej niż co 5, ale nie rzadziej niż co 10 lat. Zadanie to powinno należeć do obowiązków służby geologicznej.

EN

The article presents a proposal for the new rules for the selection of deposits, which due to their value should be protected as Mineral Deposits of Public Importance (MDoPI) on national level. It was assumed that safeguarding should cover only the largest recognized deposits in terms of resources located in areas not excluding exploitation, which meet jointly two criteria: the total resources of the largest deposits should cover at least 50% of national geological resources and simultaneously they should meet the criterion of security of supply minerals for at least 50 years, with average demand calculated based on data from the last 10 years. Using the above criteria, analysis of the following deposits was performed: gypsum and anhydrite, basalt, granite, granodiorite, erratic boulder and syenite, dolomite, marl, travertine, limestone and dolomitic limestone, quartzite, greywacke, sandstone, quartzite sandstone, marl and limestone for the cement industry as well as limestone and marl for the lime industry. In total, 828 deposits were analyzed, and the assumed criteria were fulfilled in this group of deposits by a total number of 82 deposits. Among them, 6 deposits are very conflict, 71 – conflict, and 5 – partly conflict. In the case of several very conflict deposits, there is a high probability that their exploitation will not be possible, so meeting the criteria will require extending the list of deposits by 6 other ones. It was proposed that the verification of valorisation of deposits classified as MDoPI should be carried out periodically – not more often than every 5, but not less than every 10 years. This task should belong to the duties of the geological survey.

2

Miara kolizyjności ruchu na skrzyżowaniach linii kolejowych z drogami kołowymi

Kononowicz E.

Archiwum Instytutu Inżynierii Lądowej

|

2007

|

Nr 3

143-148

PL

Skrzyżowanie trasy komunikacyjnej kolejowej i drogowej jest obszarem potencjalnej kolizyjności obu rodzajów ruchu. Stosowane zabezpieczenia zależą od wielkości miary tej kolizyjności. Używany jeszcze iloczyn ruchu IR stracił na swojej aktualności ze względu na zasadnicze zmiany charakteru ruchu w zakresie intensywności i struktury. Autor rozważa przyjęcie innych miar kolizyjności w ujęciu deterministycznym i probabilistycznym jako narzędzia do klasyfikacji skrzyżowań.

3

Granica rolno-leśna w Sudetach w świetle najnowszych badań i przepisów prawnych

Fatyga J.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2003

|

T. 3, z. 2

31--46

PL

W związku z przebudową ustroju rolnego i przygotowaniami Polski do wstąpienia do UE powstało w ostatnim czasie wiele dokumentów i podjęto wiele działań, których celem jest porządkowanie przestrzeni rolniczej i wzrost lesistości kraju. Do najważniejszych aktów prawnych z tego zakresu należy ustawa o przeznaczaniu użytków rolnych do zalesienia. Tereny górskie z uwagi na swoje walory przyrodnicze i znaczenie dla gospodarki narodowej wymagają w tych działaniach odrębnego potraktowania. Jednak w żadnym z przedstawionych w pracy dokumentów specyfika terenów górskich nie została w dostateczny sposób uwzględniona. W pracy przedstawiono zagadnienie granicy rolno-leśnej w terenach górskich na podstawie literatury, szczególną uwagę poświęcając Sudetom. Podkreślono wagę i znaczenie nowoczesnych metod kwalifikacji terenu pod zalesienie oraz układ czynników przyrodniczych wpływających na przydatność rolniczą obszaru Sudetów. Szczególną uwagę zwrócono na opracowanie FATYGI i GÓRECKIEGO [2001] na temat kształtowania granicy rolno-leśnej w tym regionie. W pracy tej zastosowano nowo-czesne metody tworzenia cyfrowej bazy danych o czynnikach przyrodniczych: topograficznych i glebowych za pomocą oprogramowania GIS - ArcInfo oraz model kwalifikacji terenu pod zalesienie. Badaniami objęto cały obszar Sudetów (około 4 800 km²). W wyniku pracy powstała wielkoskalowa numeryczna mapa (w skali 1:10 000), na której zostały wyodrębnione powierzchnie użytków rolnych przeznaczone do zalesienia. Potrzeby zalesień przeanalizowano w strefach wysokościowych. Okazało się, że powierzchnia użytków rolnych przeznaczonych do zalesienia wynosi ponad 29 tys. ha, a największe potrzeby zalesień dotyczą strefy od 400 do 600 m n.p.m. Od 600 do 800 m n.p.m. do zalesienia kwalifikuje się ponad 32% użytków rolnych, powyżej 800 m n.p.m. - tylko około 4% tej powierzchni. Do 500 m n.p.m. gruntów ornych i użytków zielonych przeznaczonych do zalesienia jest tyle samo (mniej więcej po 50%). W strefie powyżej 500 m n.p.m. występuje przewaga użytków zielonych, która powiększa się w miarę wzrostu wysokości i w strefie powyżej 800 m dochodzi prawie do 94%.

EN

Restructuring of Polish agricultural system and preparation activities for the EU accession resulted in many new documents and numerous actions aimed at rational utilization of agricultural land and increasing forest area in the country. One of the most important legal acts in this field is the Act on designation agricultural land for afforestation. Mountain areas, with their environmental values and importance for the national economy, require an individual approach in such actions. However, none of documents presented in the paper sufficiently takes into account the specific character of mountain areas. The paper presents the problem of agricultural-forest boundary in mountain areas on the basis of literature with special emphasis on the Sudety Mts. The role and importance of modern methods of qualifying areas for afforestation and the configuration of environmental factors which influence agricultural utility of the Sudety Mts. area were particularly highlighted. Special attention was given to a study by FATYGA and GÓRECKI [2001] on the verification of the agricultural-forest boundary in this region. In the study, modern methods of creating database of environmental factors: topography and soil were implemented by using GIS ArcInfo software. A model for land qualification for afforestation was similarly constructed. The study covered the whole area of the Sudety Mts. (ca. 4 800 km²). As a result, a large-scale, digital map ( 1:10 000) was developed, which showed separated areas of agricultural land designated for afforestation. The requirements for afforestation were analysed in altitude zones. The area of agricultural land designated for afforestation was over 29 000 ha and the zones with the biggest requirements for afforestation were between 400 and 600 m a.s.l. Between 600 and 800 m for afforestation qualifies over 32 % of agricultural land and above that only ca. 4 % of this area. Below 500 m a.s.l. the ratio of arable land to grassland equals approximately 50 %. Grasslands dominate in the zone above 500 m and their contribution increases with altitude to reach almost 94% above 800 m a.s.l. In the conclusions the author postulate to involve the results of scientific research into creating legal acts concerning afforestation.