PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  krajobrazy kulturowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Podejście ewolucyjno-genetyczne w badaniu regionów winiarskich w Nowej Zelandii
Dudek Anna, Wites Tomasz
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2020
|
nr 44 (2)
101--121
PL
Położone najdalej na południe na Ziemi obszary upraw winorośli i produkcji wina znajdują się w Nowej Zelandii. Głównym celem opracowania jest interpretacja krajobrazów winiarskich w Nowej Zelandii w aspekcie ewolucyjno-genetycznym z zastosowaniem metody ewolucyjnej (Dobrowolska, 1948; Myga-Piątek, 2018). W artykule przedstawiono podziały regionalizacyjne obszarów winiarskich uwzględniające specyfikę podziału terytorialno-administracyjnego oraz czynników przyrodniczych i kulturowych. Ponadto prześledzono zależności między wyspiarskością Nowej Zelandii a wyspowością krajobrazów winiarskich oraz określono trwałość krajobrazów i jej związek z działalnością turystyczną. Interpretacja krajobrazów winiarskich przeprowadzona została na podstawie studiów literatury przedmiotu oraz bezpośrednich obserwacji terenowych zrealizowanych na wyspie Waiheke w regionie winiarskim Auckland.
EN
The southernmost areas of viticulture and wine production on Earth are in New Zealand. The main aim of this study is the interpretation of wine landscapes in New Zealand in terms of their evolutionary and genetic aspects using the evolutionary method (Dobrowolska, 1948; Myga-Piątek, 2018). This article presents how wine growing areas are regionalized, taking into account the distinctive features of territorial and administrative divisions as well as natural and cultural factors. In addition, it investigated the relationship between New Zealand’s insularity as an island and the character of island-based wine landscapes and determined the persistence of the landscapes and their relationship to tourism activities. Interpretation of the wine landscapes was carried out on the basis of literature studies and direct field observations carried out on Waiheke Island in the Auckland wine region.
2
Content available Osoblivostі planuvalnoї strukturi ta problemi prostorovogo rozvitku kulturnikh landshaftіv mіsta Kiєva
Bortnyk Sergii, Lavruk Tetiana
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2020
|
nr 43 (1)
7--30
UK
Stattja visvіtljuє prirodnі ta kulturno-іstorichnі osoblivostі planuvalnoї strukturi m. Kiєva ta suchasnijj stan problemi zberezhennja kulturnikh landshaftіv mіsta. U zv’jazku іz strіmkim zrostannjam naselennja ta bagatorіchnoju visotnoju zabudovoju zrosla zagroza vtrati іstorichnogo obrazu Kiєva, jjogo landshaftno-arkhіtekturnikh pam’jatok, v tomu chislі, vіdnesenikh do svіtovoї spadshhini JUNESKO – Sofії Kiїvskoї ta Kiєvo-Pecherskoї Lavri. Planuvalna struktura mіsta povinna rozvivatisja na zasadakh uspadkuvannja ta zberezhennja kulturnogo prostoru, v jakomu tisjacholіttjami spіvіsnujut suchasnіst ta unіkalna prirodna і kulturno-іstorichna spadshhina. Prostorovijj rozvitok mіsta vimagaє naukovo obґruntovanogo landshaftoznavchogo suprovodu na vsіkh etapakh mіstobuduvannja – vіd rozrobki strategії rozvitku do proektuvannja detalnikh planіv prostorovogo rozvitku kozhnogo elementa kulturnogo landshaftu mіsta.
EN
This article highlights the natural and cultural-historical features of the planning structure of Kyiv and the current state of the problem of preservation of the city’s cultural landscapes. Due to rapid population growth and years of high-rise construction the threat of Kyiv losing its historic image, its landscaping and its architectural monuments, including those attributed to the UNESCO World Heritage, such as St. Sophia’s Cathedral and Kyiv-Pechersk Lavra, has increased. The city’s planning structure should be developed based on the inheritance and preservation of the cultural space in which modernity and unique natural and cultural-historical heritage have coexisted for a thousand years. Spatial development of the planning structure and cultural landscapes of the city requires a scientifically grounded landscape approach to their planning at all stages of urban development from setting out a Development Strategy, to designing Detailed Plans for the spatial development of each element of the cultural landscape of the city.
3
Content available Hierarchia regionów krajobrazów kulturowych poziomy 3-10. Państwa krajobrazowe i regiony krajobrazowe niższych szczebli
Plit F., Plit J.
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2016
|
nr 31
9--24
PL
W artykule scharakteryzowano szczeble 3-10 regionalizacji krajobrazów kulturowych począwszy od państw, aż do jednostek najniższego rzędu – obszarów relatywnie jednolitych i o jednorodnym sposobie użytkowania. Szczeblami tymi są: państwa, dzielnice, prowincje, krainy, ziemie, okolice, miejsca, płaty. Zwrócono m.in. uwagę na rolę trwałych organizmów państwowych w kształtowaniu krajobrazów kulturowych, oraz na fakt, że odmienna przeszłość historyczna i różne sposoby organizacji społeczeństw powodują, że nie wszędzie występują te same szczeble regionalizacji krajobrazów kulturowych. Przedstawiona propozycja wydaje się dobrze odpowiadać warunkom polskim. Zwrócono uwagę na dynamikę podziałów regionalnych (np. dyskusyjne zagadnienie, czy obecnie w Polsce są dzielnice krajobrazowe).
EN
The levels of regionalisation of cultural landscapes are characterised, starting with entire countries, down to the units of the lowest rank – the relatively homogeneous and possibly uniformly used areas. The respective levels are constituted by: countries, divisions, provinces, lands, districts, neighbourhoods, places, patches. Attention is paid, in particular, to the role of the permanent state organisms in the shaping of cultural landscapes, and to the fact that different historical pasts and various patterns of social organisation make the hierarchies of regionalisation of cultural landscapes differ from location to location. The proposal forwarded appears to match the best Polish conditions. The dynamics of regional divisions is also considered, like, e.g., the currently debated issue whether there do exist nowadays in Poland the definite levels of cultural landscape regionalisation.
4
Content available Hierarchiczna regionalizacja krajobrazów kulturowych założenia wstępne. Poziomy 1 i 2: Cywilizacje i domeny kulturowe
Plit F., Plit J.
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2015
|
nr 30
19--34
PL
Badania krajobrazów kulturowych stopniowo wyodrębniają się jako osobna dyscyplina naukowa. Istotne metodologiczne znaczenie w ich badaniu mają typologia i regionalizacja. W artykule omówiono założenia wyjściowe regionalizacji: przyjęto definicję (w nurcie realnego badania krajobrazów), podkreślono, że regionalizacja krajobrazów kulturowych nie jest identyczna ani z regionalizacja kultur, ani też z innymi regionalizacjami krajobrazowymi. Wyróżniono najwyższe szczeble podziału regionalnego: ekumenę i subekumenę (obszary, gdzie krajobrazu kulturowe w ogóle występują), cywilizacje (chrześcijańską, islamską, buddyjską, hinduistyczną, żydowską i afrykańską; uzasadniono przyjęcie kryterium religii) oraz subcywilizcje (np. w obrębie chrześcijańskiej zachodnią – Europa Zachodnia i Ameryka Północna, bizantyjską, latynoamerykańską, australijską).
EN
The study of cultural regions has been gradually gaining separate identity as a scientific discipline in itself. Essential methodological significance in this study is associated with regionalisation. The initial prerequisites for regionalisation are presented: the respective definition is adopted (in the vein of the real study of landscapes), and it is emphasised that regionalisation of cultural landscapes is not identical neither with the regionalisation of cultures, nor with other landscape regionalisations. The highest levels of the regional division have been distinguished: the ecumene and the subecumene (the areas, where the cultural landscapes exist at all), the civilisations (Christian, Islamic, Buddhist, Hindu, Jewish, and African – with explicit justification for the adoption of the religious criterion), and the sub-civilisations (for instance – within the realm of Christian civilisation – the Western one, encompassing Western Europe and North America, the Byzantine, the Latin American, and the Australian).
5
Content available Charakterystyka regionalna Pienin na potrzeby terenowej edukacji przyrodniczej
Jaguś A.
Inżynieria Ekologiczna
|
2015
|
Nr 41
46--60
PL
Artykuł zawiera charakterystykę geograficzną regionu Pienin, będącą materiałem wprowadzającym do zajęć tere-nowych o profilu przyrodniczym na poziomie akademickim. W pierwszej kolejności przedstawiono lokalizację regionu i jego podział na mikroregiony. Następnie scharakteryzowano poszczególne komponenty środowiska przyrodniczego, czyli budowę geologiczną, rzeźbę terenu, warunki klimatyczne, stosunki wodne, pokrywę glebową, szatę roślinną i faunę. W dalszej części, na tle środowiska naturalnego przeanalizowano działalność człowieka, skutkującą rozwojem krajobrazów kulturowych. Zaprezentowany w artykule opis regionu Pienin może być materiałem przykładowym i pomocniczym w konstrukcji charakterystyk innych regionów.
EN
The paper comprises geographic characteristics of Pieniny region which is introductory material for field classes at university level. First, localization of the region was depicted and its division into microregions. Next, particular components of natural environment i.e. geological structure, land relief, climatic conditions, water relations, soils, vegetation and fauna were characterized. In the next part, human activity was discussed, against the background of natural environment, which results in development of cultural landscapes. The presented description of Pieniny, in the paper, may be exemplary and auxiliary material for the construction of characteristics of other regions.
6
Content available remote Poznawanie różnorodności krajobrazów kulturowych w aspekcie edukacyjnej turystyki wodnej na Wiśle
Angiel Joanna
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2010
|
nr 13
189--203
PL
W artykule przedstawiono możliwości poznania zróżnicowania nadwiślańskich krajobrazów kulturowych podczas edukacyjnych rejsów turystycznych szlakiem żeglownym Wisły, najdłuższej rzeki w Polsce. Przedstawiono charakterystykę Wisły z punktu widzenia trudności i atrakcyjności turystyki wodnej. Turysta - obserwator poznaje krajobrazy kulturowe głównie z perspektywy rzeki, ale nie wyłącznie. Są to krajobrazy: 1) miejskie 2) wiejskie 3) przemysłowe. Zwrócono uwagę na: pasowość krajobrazów nadrzecznych (korytarze), elementy dominujące i warstwy historyczne w sylwetkach (panoramach) miast, elementy związane z gospodarką wodną, przeprawami przez rzekę, eksploatacją surowców skalnych, a także na związki ludzi z rzeką (dawne zawody). Ukazano je jako zróżnicowaną i interesującą tematykę edukacyjną.
EN
The article presents the possibilities of discovering the diversity of the Vistula cultural landscapes during educational tourist cruises along the Vistula river route, which is the longest one in Poland. The Vistula is characterized from the point of view of difficulties and attractiveness of water tourism. A tourist-observer discovers cultural landscapes mainly from the perspective of the river, but not only. These landscapes include: 1) urban 2) country and 3) industrial ones. Much attention is paid to: strips – corridors of riverside landscapes, elements dominating the landscape, historical layers in urban panoramas, elements connected with water economy, river crossing, exploitation of rock resources, relationships between people and the river (former trades). All of the above are presented as a diversified and remarkable educational subject.
7
Content available Krajobrazy odzyskiwane Górnego Śląska
Rostański K. M.
Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
|
2008
|
nr 10
395--407
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.