Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Nowe kopolimery amfifilowe : otrzymywanie i właściwości

Zdebiak P., El Fray M.

Przemysł Chemiczny

|

2006

|

T. 85, nr 8-9

986-989

PL

Przeprowadzono syntezy nowych poli(estro-etero-estrów) (PEED). Zbadano ich budowę chemiczną, zachowanie w wybranych rozpuszczalnikach i właściwości termiczne. Stwierdzono, że wprowadzenie sekwencji oligoeterowych do układów poliestrowych powoduje wzrost rozpuszczalności w wodzie. Krystalizacja poli(glikolu etylenowego), o masie cząsteczkowej 1000 g/mol (PEG) wpływa na wzrost stopnia krystaliczności segmentów sztywnych w PEED. Możliwość projektowania budowy PEED na podstawie biozgodnych sekwencji oliogoeterowych i oligoestrowych, pozwala na kontrolowanie ich właściwości, jako biozgodnych i degradowalnych polimerów do zastosowań medycznych.

EN

Novel poly(ester–ether–ester)s copolymers (PEED) were synthesized according to a 2-step procedure and studied for chemical structure, solubility and thermal properties. The introduction of oligoether sequences into polyester chain resulted in an increase in their solubility in water. Crystallizable poly(ethylene glycol) moieties (molecular mass 1000) contributed into an increase in degree of the crystallinity of the PEED hard segments. Possibility of tailoring PEED’s structure based on biocompatible oligoethers and oligoesters allows to control their properties as biocompatible and biodegradable polymers for medical applications.

2

Polylactide containing nanoparticles - new carriers of active compounds

Słomkowski S., Gadzinowski M., Sosnowski S., Radomska-Galant I.

Polimery

|

2005

|

T. 50, nr 7-8

546-554

EN

Two amphiphilic block copolymers poly(L-lactide)-b-polyglycidol-b-poly(ethylene oxide) (PLA-b-PGly-b-PEOX) were synthesized: PLA-b-PGly-b-PEOX(I) with Mn equal 6260 (PLA), 510 (PGly) and 6600 (PEOX) and PLA-b-PGly-b-PEOX(II) with Mn equal 3600 (PLA), 500 (PGly) and 5500 (PEOX). Polyglycidol segment in PLA-b-PGly-b-PEOX(II) was modified in reaction with succinic anhydride - the reaction leading to conversion of -CH2OH groups of polyglycidol monomeric units to -CH2OC(O)CH2CH2COOH moieties with carboxyl groups [modified PLA-b-PGly-b-PEOX(II) was denoted as PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc)]. Molecules of all three copolymers did self assemble in water into polymeric nanoparticles with number average diameters equal 20.0š0.8 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(I)], 20.9š0.3 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(II)] and 33š1 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc)]. Critical aggregation concentration (CAC - a concentration above which nanoparticles are formed) was equal 1.55ź10-2, 7.0ź10-2 and 2.51ź10-1 g/L for PLA-b-PGly-b-PEOX(I), and PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc), respectively. Nanoparticles were formed also in presence of pyrene and partition of pyrene between solution and nanoparticles was determined. For example, for concentrations of PLA-b-PGly-b-PEOX(II) and pyrene equal 1.95ź10-3 g/L and 4.94ź10-7 g/L the fraction of encapsulated pyrene was ca. 10 % whereas for the same concentration of pyrene but for higher concentration of PLA-b-PGly-b-PEOX(II), above 2.50ź10-1 g/L, the whole amount of pyrene was incorporated into nanoparticles. Profile of pyrene release from nanoparticles was bi-exponential with the rate constant for "fast" (kf) component equal 9.5ź10-2, 3.8ź10-2 and 1.5ź10-1 L/h, for PLA-b-PGly-b-PEOX(I), PLA-b-PGly-b-PEOX(II) and PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc), respectively, and with the rate constant for "slow" (ks) component essentially the same for nanoparticles from all terpolymers equal (8.4š0.2)ź10-3 L/h. It has been suggested that "fast" rate describes the release of pyrene from shells of nanoparticles whereas the "slow" one describes the release from their cores.

PL

Zsyntetyzowano dwa kopolimery amfifilowe poli(L-laktyd)-b-poliglicydol-b-poli(tlenek etylenu): PLA-b-PGly-b-PEOX(I) i PLA-b-PGly-b-PEOX(II) o ciężarach cząsteczkowych bloków (Mn) wynoszących, odpowiednio, 6260, 510 i 6600 oraz 3600, 500 i 5500 (tabela 1 i 2, schemat A). Blok poliglicydolowy w PLA-b-PGly-b-PEOX(II) modyfikowano w reakcji jego grup -CH2OH z bezwodnikiem kwasu bursztynowego; zmodyfikowany kopolimer oznaczono jako PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc). Terpolimery charakteryzowano metodami 1H NMR (rys. 1, 2), chromatografii żelowej (GPC) oraz spektroskopii IR (rys. 3-7). Stwierdzono, że w wodzie cząsteczki wszystkich trzech badanych kopolimerów agregowały tworząc nanocząstki średnicy: 20,0š0,8 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(I)], 20,9š0,3 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(II)] oraz 33š1 nm [PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc)] (rys. 4, tabela 3). Krytyczne stężenie agregacji (critical agregation concentration - CAC; stężenie kopolimeru, po przekroczeniu którego powstają nanocząstki) wynosiło 1,55ź10-2 g/l [PLA-b-PGly-b-PEOX(I)], 7,0ź10-2 g/l [PLA-b-PGly-b-PEOX(II)] i 2,51ź10-1 g/l [PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc)] (tabela 3). Nanocząstki powstawały również wobec pirenu użytego jako model związku aktywnego. Określono podział pirenu między roztwór i nanocząstki w warunkach różnych stężeń kopolimeru (tabela 4). W przypadku stężeń PLA-b-PGly-b-PEOX(II) i pirenu równych, odpowiednio, 1,95ź10-3 g/l i 4,94ź10-7 mol/l frakcja enkapsulowanego pirenu wynosiła 10 %. W odniesieniu do takiego samego stężenia pirenu i stężenia PLA-b-PGly-b-PEOX(II) przekraczającego 2,50ź10-1 g/l cały piren z roztworu był enkapsulowany w nanocząstkach. Kinetykę uwalniania pirenu z nanocząstek opisywała zależność bi-eksponencjalna [równanie (1)], przy czym stała szybkości "szybkiego" (kf) procesu wynosiła 9,5ź10-2 l/h [PLA-b-PGly-b-PEOX(I)], 3,8ź10-2 l/h [PLA-b-PGly-b-PEOX(II)] i 1,5ź10-1 l/h [PLA-b-PGly-b-PEOX(IIc)]. Stała szybkości procesu "wolnego" (ks) była taka sama, niezależnie od kopolimeru, z którego były zbudowane nanocząstki, i wynosiła (8,4š0,2)ź10-3 l/h. Wysunięto hipotezę, że "szybki" proces polega na uwalnianiu pirenu z powłok nanocząstek, a "wolny" - z ich rdzeni.

3

Precyzyjna synteza blokowych kopolimerów siloksanowo-siloksanowych zawierających segmenty hydrofilowe i hydrofobowe

Chojnowski J.

Polimery

|

2001

|

T. 46, nr 7-8

461-467

PL

Opracowano metodę precyzyjnej (kontrolowanej) syntezy w pełni siloksanowych kopolimerów blokowych złożonych z segmentów hydrofilowych i hydrofobowych. Metoda opiera się na sekwencyjnej anionowej polimeryzacji z otwarciem pierścienia cyklotrisiloksanów [schemat (1)]. Segment hydrofobowy otrzymuje się w wyniku polimeryzacji heksametylocyklotrisiloksanu (D3), natomiast segment hydrofilowy, uzyskiwany z reguły na drugim etapie, powstaje na drodze polimeryzacji cyklotrisiloksanu zawierającego grupy prekursorowe przy jednym lub przy trzech atomach krzemu [schematy (2) i (5)]. Są one następnie przekształcane w wyniku reakcji na polimerze w grupy hydrofilowe. W syntezie omawianych kopolimerów można też wykorzystywać bezpośrednią polimeryzację cyklotrisiloksanu zawierającego grupę hyclrofilową. Metoda pozwala na syntezę diblokowych i triblokowych kopolimerów amfifilowych o dużej czystości topologicznej i wąskim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych. Kopolimery takie mogą być także precyzyjnie funkcjonalizowane na jednym końcu łańcucha.

EN

A method was developed to carry out a controlled synthesis of all-siloxane amphiphilic block copolymers, viz., by a sequential one-pot an-ionic ring-opening polymerization of cyclotrisiloxanes (Scheme 1). Usually, the hydrophobic block was first synthesized by Li alkyl- or Li silanolate-initi-ated polymerization of hexamethylcyclotrisiloxane, D3. After almost all the D3 had been converted, a cyclotrisiloxane was added that was carrying a precursor functional group at only one, or at each of the three silicon atoms (Schemes 2 and 5). When polymerized on the silanolate center, the cyclotrisiloxane yielded a block copolymer endowed with the precursor groups which subsequently became transformed into hydrophilic groups to yield the amphiphilic block copolymer. The hydrophilic block was also formed directly in the sequential copolymerization by using a cyclotrisiloxane with a hydrophilic function substituted for the precursor group. The present method allows to synthesize amphiphilic diblock or triblock all-siloxane copolymers that exhibit a high topological purity and a narrow molecular weight distribution. These copolymers can be precisely functionalized on one chain end.

4

Polydnonomethyl itaconate) as subphase stabilizer of maleic anhydride-alt-stearyl methacrylate monolayers at the air-water interface. The study on surface pressure-area isotherms

Gargallo L., Miranda B., Leiva A., Radić D.

Polimery

|

2001

|

T. 46, nr 11-12

828-834

EN

Alternating maleic anhydride-n/t-stearyl methacrylate (MA-n/t-StM) amphiphilic copolymer and poly(stearyl methacrylate) (PStM) were spread as monolayers by evaporation of chloroformie ca. 0.1% (w/v) solutions on the surfaces of water and aqueous solutions. Surface pressure (rc) vs. area (A) (A2 per repeating unit) isotherms (298 K) were measured for MA-nlf-StM and PStM spread on water and on aqueous poly(monomethyl itaconate) (PMMel) solutions at pH 3.0 and 7.0. PMMel modified considerably the shape of the MA-nZf-StM-on-water isotherms. The zero-pressure limiting area per repeating unit (ru), Ao, rose from 38 to 41 A2/ru (Table 2). At pH 3.0, the surface pressure along the MA-aZt-StM isotherm on aqueous PMMel as subphase was higher than that at pH 7.0 under otherwise identical conditions. At pH 3.0, PMMel stabilized the MA-alt-StM monolayers, presumably via H-bonding which is believed to result in an interpolymer complex. The formation of a complex is supported in terms of Brewster angle microscopy images (Figs. 2, 3 in conjunction with Fig. 1), which showed the monolayer (supposed to contain the complex) to be more homogeneous, and by FTIR spectra (Fig. 5) which adduced evidence for the occurrence of specific

PL

Na powierzchnię wody i roztworów wodnych poli(itakonianu monometylowego) (PMMel) nanoszono (w warunkach pH 3,0 i 7,0) monowarstwy amfifilowego przemiennego kopolimeru bezwodnik maleinowy-fl/t-metakrylan stearylu (MA-flZf-StM) i poli(metakrylanu stearylu) (PStM) metodą odparowywania ich 0,1-proc. roztworów w chloroformie. Scharakteryzowano przebieg izotermy (temp. 298 K) typu ciśnienie powierzchniowe (TC) - powierzchnia (A) (w A2 , odniesiona do jednostki powtarzalnej). Dodatek PMMel do wody zmienił przebieg izotermy w porównaniu z przebiegiem izotermy oznaczonej w przypadku monowarstwy MA-alt-StM na samej wodzie. Także graniczna wartość powierzchni, Ao (tj. gdy 7i -> 0) wzrosła z 38 do 41 na jednostkę powtarzalną. Wartości n odpowiadające pH = 3,0 w przypadku monowarstwy MA-nlf-StM na wodzie z dodatkiem PMMel okazały się znacznie większe niż odpowiadające pH = 7,0 i w pozostałych warunkach niezmienionych. Uznano, że PMMel stabilizuje monowarstwę MA-alt-StM w wyniku tworzenia wiązań wodorowych, które prowadzą do powstawania kompleksu między tymi polimerami. Za tworzeniem się takiego kompleksu przemawiają zdjęcia mikroskopowe wykonane z zastosowaniem metody mikroskopii kąta Brewstera (BAM) (rys. 1-3) oraz widma FTIR, które wskazują na występowanie oddziaływań specyficznych.