Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 2009

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: kontekst historyczno-kulturowy

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

"Staropolska estetyka architektoniczna" w kontekście jutra

Szewczyk J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2009

R. 106, z. 1-A

523-527

Przedstawiono wybrane wyróżniki percepcji architektury w dawnych wiekach w Polsce w oparciu o źródła pisane (zacytowano fragmenty z lat 1659-1839), na tle teorii witruwiańskiej. Odniesiono je do współczesnej estetyki architektonicznej, poszukując podobieństw świadczących o uniwersalności wzorców odbioru przestrzeni. Wśród takich wyróżników podkreślono dwubiegunową polaryzację postaw estetycznych oscylujących pomiędzy racjonalizmem a duchowością, które budowały bipolarny system odniesienia definiujący dowolny wytwór ówczesnej architektury.

Principles of the perception of architecture in Poland in old ages have been recognized, based of literature citations 1659-1839 and the theory of Vitruvius. The findings are compared to the contemporary architectural theory with the objective to find universal patterns of architectural perception. Such patterns include dichotomy of rational and spiritual perception, forming the coordinate system for architecture assessment.

Bohemian phenomenon of 'barokni gotika' as a ground breaking heritage preservation movement at the turn of the 17th century

Rudnicka M. M.

Architectus

2009

nr 1-2(25-26)

9--22

W powszechnym mniemaniu teorię konserwacji i opieki nad zabytkami zawdzięczamy XIX wiekowi. Jednak jeszcze na długo przed narodzinami historyzmu i sformalizowanej ochrony starożytności odnaleźć można w sztuce na różnych terenach Europy przykłady odwołania do stylów minionych. Te efemeryczne zjawiska mają zazwyczaj bardzo ograniczony obszar występowania i wynikają ściśle ze społeczno-gospodarczej potrzeby przywołania w pamięci zbiorowej "złotego okresu". Wśród tych przejawów historyzmu odnaleźć można także pojedyncze działania, które dzisiaj określilibyśmy jako działania konserwatorskie. Takim też był bez wątpienia pojawiający się w Czechach w pierwszym trzydziestoleciu XVIII w. "barokni gotika" - barok gotycyzujący. Jest to maniera, która w odróżnieniu od zbarokizowanego gotyku stanowi homogeniczne połączenie obu stylów, tworzących organiczną całość. Bratobójcza wojna trzydziestoletnia oraz represje narzucone czeskiemu narodowi po jej zakończeniu kojarzone były nieodmiennie z hasłami kontrreformacji i odpowiedzialnymi za jej zbrojne wprowadzenie na ziemiach czeskich Habsburgami. Niejako w opozycji do kontrreformacji prowadzona była odbudowa klasztorów katolickich należących do zakonów przedreformacyjnych. "Barokni gotika" zrodził się z potrzeby odróżnienia nowo powstających świątyń związanych z rekatolizacją od odbudowywanych po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej kościołów zasiedziałych w Czechach zakonów katolickich. Żądano od architektów utrzymania ciągłości stylowej z zachowanymi elementami zniszczonych budowli, zamiast uległości wobec obowiązującego baroku. Twórcą i najważniejszym przedstawicielem tego stylu był Jan Błażej Santini Aichel. Maniera ta, krótko kontynuowana przez jego uczniów, wygasła już w XVIII w. wraz z zanikiem ideologicznego zapotrzebowania na obiekty w tym stylu.