Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: kompozyty FML

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The effect of adhesive type on strenght of inter-layer joints in fiber metal laminate composites

Kubit A.

Composites Theory and Practice

2017

R. 17, nr 3

162--168

The paper presents the results of an experimental study concerning the strength of adhesive joints between the layers of a hybrid fiber metal laminate (FML) composite. The research was conducted on composites composed of aluminum 2024-T3 sheet metal and a glass fiber reinforced polymer (GFRP) prepreg made using the autoclave process. The key factor determining the quality of the layered composites is the high strength adhesive joint between the layers. The article discusses the issue of static inter-layer adhesive joint strength under different directions of loading for various types of adhesives. Shear strength tests for a single-lap joint were performed, as well as the peel strength test using the drum peel test. The strength tests were conducted for the variant that had an inter-layer joint made by epoxy included in the prepreg, while the second variant used an additional layer of adhesive film. The surfaces of the metal layers were prepared in accordance with the methodology used in aerospace production processes. The sheet surfaces were anodized in a sulfuric acid solution and then primed. Surface structure measurements of the sheets were made immediately before the joining process. Each layer was assembled in a clean room. The strength tests of the adhesive joints were conducted in static shearing and peeling conditions at room temperature. The results show that under shear loading the adhesive film lowers the elastic module of the joint and results in a slight increase in strength. However, under normal loading, there was 289.4% increase in the peel strength of the joint with the adhesive film. After the strength tests the surfaces of the destroyed adherends were analyzed using SEM. For the shear strength specimens no significant differences were found, whereas for the specimens subjected to peeling it was shown that cohesive damage was observed for the variant with the adhesive film, while the specimens without adhesive film were characterized by adhesive damage.

Przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych dotyczących wytrzymałości połączenia adhezyjnego pomiędzy warstwami składowymi hybrydowego kompozytu metalowo-włóknistego (FML). Próby przeprowadzono dla kompozytów będących połączeniem blachy ze stopu aluminium 2024-T3 oraz kompozytu polimerowo-włóknistego (szklanego) wykonanych w procesie autoklawowym. Kluczowym czynnikiem determinującym jakość kompozytów warstwowych jest wysokiej wytrzymałości połączenie adhezyjne pomiędzy warstwami. Artykuł porusza zagadnienie wytrzymałości statycznej połączenia międzywarstwowego przy różnym kierunku obciążenia dla różnego typu spoiwa. Przeprowadzono badania wytrzymałości na ścinanie na podstawie wytrzymałości połączenia jednozakładkowego oraz badania wytrzymałości na oddzieranie na podstawie próby tzw. „drum peel test”. Badania wytrzymałości przeprowadzono dla wariantu, w którym połączenie międzywarstwowe uzyskano poprzez żywicę epoksydową będącą syciwem prepregu, natomiast w drugim wariancie zastosowano dodatkową warstwę kleju błonkowego. Powierzchnie warstw metalowych przygotowano zgodnie z metodologią stosowaną w przemyśle lotniczym. Powierzchnie blach anodowano w roztworze kwasu siarkowego, a następnie gruntowano. Przeprowadzono trójwymiarową analizę struktury powierzchni bezpośrednio przed procesem łączenia poszczególnych warstw kompozytu. Warstwy kompozytu układano we właściwej konfiguracji z zachowaniem zasad czystości w pomieszczeniu „czystym” (tzw. clean room). Przeprowadzono badania wytrzymałości statycznej połączenia adhezyjnego na ścinanie oraz oddzieranie w temperaturze pokojowej. Badania wykazały, że przy obciążeniach stycznych klej błonkowy wpływa na obniżenie modułu sprężystości połączenia oraz nieznacznie na wzrost wytrzymałości. Natomiast przy obciążeniach normalnych wykazano wzrost o 289,4% wytrzymałości na oddzieranie połączenia w wariancie z klejem błonkowym. Po przeprowadzonych badaniach wytrzymałościowych powierzchnie klejone poddano analizie przy użyciu m.in. mikroskopii skaningowej SEM. Dla próbek poddanych badaniom wytrzymałości na ścinanie nie wykazano tu istotnych różnic, podczas gdy próbki poddane oddzieraniu cechowały się istotnymi różnicami zależnie od wariantu. Dla próbek z klejem błonkowym wykazano zniszczenie kohezyjne, natomiast dla próbek bez kleju błonkowego - zniszczenie adhezyjne.