Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Surowce odnawialne jako alternatywa do otrzymania biodegradowalnych tworzyw

Folentarska A., Krystyjan M., Baranowska H. M., Ciesielski W.

Chemistry, Environment, Biotechnology

|

2016

|

Vol. 19

121--124

PL

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący surowców naturalnych, odnawialnych, takich jak polisacharydy, białka, tłuszcze, mogących posłużyć jako alternatywa do otrzymania biodegradowalnych materiałów. Omówiono właściwości skrobi jako polisacharydu będącego surowcem biodegradowalnym i pozyskiwanym ze źródeł odnawialnych. Opisano kompleksy polimerowe oparte na skrobi jako przyszłościowe tworzywa biodegradowalne wykorzystywane w różnych dziedzinach przemysłu.

EN

The article is a review of the literature concerning natural and renewable raw materials, such as polysaccharides, proteins, fats, which can be used as an alternative to obtain biodegradable materials. Properties of the starch as a polysaccharide which is a raw biodegradable material harvested from renewable resources were discussed. Polymer complexes based on the starch in the various systems as future biodegradable materials used in various industries were described.

2

Spectroscopic and thermal studies on acrylic acid copolymers in interaction with uranyl

Buruiana E. C., Nechifor M., Buruiana T.

Polimery

|

2009

|

T. 54, nr 5

354-360

EN

Two acid copolymers derived from acrylic acid and itaconic acid i.e., poly(AA-co-IA) (7:2 molar ratio) or from the same acids and a small amount of N-vinylpyrrolidone i.e., poly(AA-co-IA-co-NVP) (7:3:2 molar ratio) were prepared by standard free-radical polymerization in aqueous solutions to be further used in preparation of complexes with uranyl ions. FT-IR and 1H NMR spectroscopy, thermogravimetric and relative viscosity measurements were used to characterize the resulting copolymers (PA-B, PA-T). Their polycomplexes with uranyl acetate, in aqueous solution and solid state (PA-Baq, PA-Taq and PA-Bss, PA-Tss, respectively), were analyzed by pH measurements, luminescence spectroscopy, FT-IR spectroscopy and thermal analyses for the latter ones.

PL

Metodą polimeryzacji wolnorodnikowej prowadzonej w wodzie zsyntetyzowano dwa kopolimery. Jednym z nich był kopolimer binarny kwasu akrylowego (AA) i itakonowego (IA), tj. poli(AA-ko-IA) (PA-B), w którym stosunek monomerów wynosił AA:IA=7:2, a w drugim terpolimer AA, IA oraz N-winylopirolidonu (NVP) połączony w stosunku molowym AA:IA:NVP=7:3:2, tj. poli(AA-ko-IA-ko-NVP) (PA-T). Otrzymane kopolimery charakteryzowano za pomocą metod spektroskopowych (FT-IR, 1H NMR), analizy termicznej (termograwimetria, skaningowa kalorymetria różnicowa) (rys. 2-4), a także wyznaczono lepkość ich roztworów wodnych. Przygotowano kompleksy obu kopolimerów z kationem uranylowym w postaci roztworów wodnych (PA-Baq i PA-Taq) oraz w postaci krystalicznej (PA-Bss i PA-Tss). Badano wpływ stężenia na pH roztworów wodnych kopolimerów oraz odpowiednich roztworów polikompleksów (rys. 1). Otrzymane polikompleksy badano również metodami analizy termicznej (rys. 5), FT-IR (rys. 2 i 3) oraz spektroskopii luminescencyjnej (rys. 6-10).

3

Sorpcja wody przez kompleksy polimerowe

Połowiński S., Szocik H., Szumilewicz J.

Polimery

|

1999

|

T. 44, nr 5

345-350

PL

Zbadano sorpcję wody przez kompleksy polimerowe poli(kwasu metakrylowego) (PKM) z poli(glikolem etylenowym) (PGE), poli(winylopirolidonem) (PVP), poli(metakryla-nem N-dimetyloaminoetylenowym) (PDAMA) oraz czwartorzędową zasadą amoniową PDAMA (PDAMAZ). Określono również sorpcję wody przez składowe homopolimery (tabela 2) i porównano ją z sorpcją przez kompleksy polimerowe (tabela 3). Metodą kalorymetrii skaningowej DSC oceniono ilość niekrystalizującej związanej wody w odniesieniu zarówno do składowych homopolimerów, jak i do kompleksów. Stwierdzono, że ilości wody związanej i zaabsorbowanej w warunkach dużej wilgotności względnej są zbliżone (tabela 1). Stwierdzono ponadto, że określone doświadczalnie ilości wody zaadsorbowanej przez homopolimery w stanie równowagi znacznie odbiegają od wartości obliczonych wg literatury [4] (tabela 2). Przyjęcie zasady addytywności pozwala na obliczenie zbliżonych do wartości doświadczalnych ilości wody zaabsorbowanej przez kompleksy polimerowe (na podstawie odpowiednich danych dotyczących homopolimerów składowych), jednak i w tym przypadku występują istotne różnice związane prawdopodobnie ze specyficzną budową kompleksu, a niekiedy z jego pseudokoloidalną postacią (tabela 3).

EN

Sorption of water was studied in polymer complexes formed by poly(methacrylic acid) with poly(ethylene glycol), poly(vinyl pyrrolidino-ne), poly(dimethylaminoethyl methacrylate) and a quaternary ammonium base. Water sorbed by the component homopolymers was also determined (Table 2) and the data were compared with those on water sorbed by the polymer complexes (Table 3). Differential scanning calorimetry was used to establish the amount of nonfreezable bound water and compared with the water sorption data determined for both homopolymers and polymer complexes (Fig. 2). At high relative humidities, the amounts of bound water and absorbed water were similar (Table 1). The experimentally observed amounts of water absorbed by the homopolymers at equilibrium were found to differ considerably from those calculated on the basis of reported data [4] (Table 2). The additivity rule allows to calculate the uptake of water (Table 3) by the complexes from the data established for the homopolymers; the data are usually close to the experimental amounts of water absorbed by the polymer complex; however, differences between the calculated and observed data can be significant presumably on account of the specific structure or, occasionally, a semicolloidal form of the complex (Table 3).