Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: kolokacja brzegowa

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Transient heat conduction by different versions of the Method of Fundamental Solutions – a comparison study

Kołodziej J. A. J. A., Mierzwiczak M.

Computer Assisted Mechanics and Engineering Sciences

2010

Vol. 17, no. 1

75-88

The computational accuracy of three versions of the method of fundamental solutions (MFS) is compared. The first version of MFS is based on the Laplace transformation of the governing differential equations and of the boundary conditions. The second version of MFS is based on the fundamental solution of the governing differential equation and discretization in time. The third method approximates the temperature time derivative by finite difference scheme. As the test problems the 2D boundary-initial-value problems (2D_BIVP) in square rectangular region ? with known exact solutions are considered. Our numerical experiments show that all discussed methods achieve relatively accurate approximate solution but the third one offers less computational complexity and better efficiency.

Obliczanie sztywności efektywnej kwadratowej płyty perforowanej metodą Trefftza z użyciem specjalnych T-funkcji

Mierzwiczak M.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

2008

Nr 9

55-65

Określenie optymalnej odległości konturu ze źródłami od brzegu obszaru z zastosowaniem metody rozwiązań podstawowych

Gorzelańczyk P., Kołodziej J. A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Budowa Maszyn i Zarządzanie Produkcją

2005

Nr 2

17-32

W metodzie rozwiązań podstawowych problem określania położenia punktów osobliwych sprowadza się do wyznaczenia kształtu pseudobrzcgu, na którym umieszcza się punkty źródłowe. W pierwszym sposobie pscudobrzeg jest okręgiem, wewnątrz którego jest rozważany obszar, a w drugim konturem geometrycznie podobnym do konturu brzegu rozważanego obszaru. Tematem artykułu są eksperymenty numeryczne mające odpowiedzieć na pytanie, który pseudobrzeg jest lepszy. Ponadto bada się, jaki powinien być promień pseudobrzegu, jeśli jest on okręgiem, lub jaka powinna być odległość od konturu obszaru pseudobrzegu geometrycznie podobnego do niego oraz jaki wpływ na wyniki eksperymentów ma uwarunkowanie układu równań liniowych. Aby odpowiedzieć na te pytania, wybrano dwa problemy brzegowe, dla których są znane dokładne rozwiązania: problem skręcania pręta o przekroju prostokątnym oraz problem testowy z nieciągłą funkcją na brzegu. Problemy te rozwiązuje się metodą rozwiązań podstawowych, przy czym warunki brzegowe spełnia metoda kolokacji z minimalizacją średni okwad rat ową. Porównanie rozwiązań przybliżonych z dokładnym rozwiązaniem pozwala udzielić odpowiedzi na postawione pytania.